Discoverخوانش‌های گنجورانوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۵ با خوانش عندلیب
انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۵ با خوانش عندلیب

انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۵ با خوانش عندلیب

Update: 2025-12-05
Share

Description

غزل شمارهٔ ۱۰۵ از (انوری » دیوان اشعار » غزلیات) را با خوانش عندلیب بشنوید.


فایل صوتی متناظر را می‌توانید در قالب mp3 از این نشانی (اندازه 1.44 مگابایت) دریافت کنید.


متن خوانش:


بدرود شب دوش که چون ماه برآمد



ناخوانده نگارم ز در حجره درآمد




زیر و زبر از غایت مستی و چو بنشست



مجلس همه از ولوله زیر و زبر آمد




نقلم همه شد شکر و بادام که آن بت



با چشم چو بادام و لب چون شکر آمد




زان قد چو شاخ سمن و روی چو گلبرگ



صد شاخ نشاطم چو درآمد به بر آمد




از خجلت رویش به دهان تیره فروشد



هر ماه که دوش از افق جام برآمد




بودیم به هم درشده با قامت موزون



وان قامت موزون ز قیامت بتر آمد




ما بی‌سر و سامان ز خرابی و زمانه



فریاد همی کرد که شبتان به سر آمد




شب روز شود بعد نسیم سحر و دوش



شد روز دلم شب چو نسیم سحر آمد

Comments 
In Channel
loading
00:00
00:00
x

0.5x

0.8x

1.0x

1.25x

1.5x

2.0x

3.0x

Sleep Timer

Off

End of Episode

5 Minutes

10 Minutes

15 Minutes

30 Minutes

45 Minutes

60 Minutes

120 Minutes

انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۵ با خوانش عندلیب

انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۵ با خوانش عندلیب

ganjoor+ava@ganjoor.net (عندلیب)