اپیزود بیست و ششم: باروک در اسپانیا/ از شهدا و قدیسین تا آشپزخانه ها وخوراکی ها
Update: 2024-08-23
51
51Description
در این اپیزود و در ادامه بررسی جنبش باروک در قرن 17 ام میلادی به اسپانیا رفتیم و به بررسی زندگی و آثار فرانسیسکو دو زروباران، خوان سانچز کوتان و خوان واندر هامن ای لئون پرداختیم.
برای دیدن آثاری که در این اپیزود مورد بررسی قرار گرفت می تونید از لینک زیر پست معرفی این اپیزود در اینستاگرام را مشاهده کنید:
https://www.instagram.com/p/C_AJbgHyO7a/?img_index=1
موسیقی این اپیزود یکی از آثار آهنگساز اسپانیایی ایساک مانوئل فرانسیسکو آلبنیز هست به اسم:
Suite española No. 1, Op. 47
منابع این اپیزود عبارتند از:
سایت آرت استوری
دانشنامه بریتانیکا
سایت موزه دل پرادو
و همچنین کتاب
the illustrated story of art
مترجم، محقق، نویسنده متن ، گوینده و ادیتور: شبنم آریا
کنسرو هنر ، پادکست تخصصی تاریخ هنر
Top Podcasts
The Best New Comedy Podcast Right Now – June 2024The Best News Podcast Right Now – June 2024The Best New Business Podcast Right Now – June 2024The Best New Sports Podcast Right Now – June 2024The Best New True Crime Podcast Right Now – June 2024The Best New Joe Rogan Experience Podcast Right Now – June 20The Best New Dan Bongino Show Podcast Right Now – June 20The Best New Mark Levin Podcast – June 2024
In Channel
Download from Google Play
Download from App Store
United States00:00
00:00
x
من رشته هنر اسلامی نگارگری قبول شدم ولی به جاش رفتم گریم. الان با توضیحات آخر پادکست دارم فکر میکنم که آیا واقعا ارزششو داشت؟
درود شبنم جان من خودم هنرجو هستم و در مسیر یادگیری و جست و جو خود و اطرافم حرفاتون باعث شد ذهنم بیشتر از قبل به فکر بیفته و درگیر شه. من احساس میکنم دلیل ۱: نقاش های الان طبیعت رو مییبینن و بیانش میکنن کاری که باید در مسیر یادگیری انجام شه دلیل ۲:الان همه فرد گردا شدن و میخوان خودشونو با نقاشی معرفی کنن به مخاطبشون و راه حلی ک توو ذهنمه اینکه نقاش ها باید نمادین کار کنن و من تازه قدم گذاشتم توو این راه که توجه کنم به نماد ها
اول از همه من واقعا لذت میبرم از موضوعات اپیزود شما و تبریک میگم بهتون صدای صمیمی و راحتی دارین دوم من فکر میکنم الان نسل جدید خیلی امیدوارکننده ست حتی تو زمینه هنر،و من کارهاشونو که نگاه میکنم جسارت و پرداختن به همین مسائل که شما مطرح مردید رو دارن من خودم به شخصه مجموعه هنرمندان جوان رو جمع اوری میکنم خیلی امیدوارکننده تر و موفق ترن
من فکر میکنم مشکل ریشه فلسفی داره بیشتر. اکثر هنرمندان فعلی فلسفه خاصی ندارن. یا اگه دارن خلاقیت لازم رو ندارن که بتونن تو فضای محدود ایران مسائلی مثل آزادی رو جوری مطرح کنن که مقبول عام باشه. من شخصا هنرمند نیستم و همیشه هم مسئله ی تولید هنر برای مخاطب خاص مشکل داشتم. به نظرم هنر اگه هنر باشه نظر عامه رو هم جلب میکنه و باهش همزاد پنداری میکنن. هنرمندای امروزی یا فقط منتقدین رو مخاطب قرار میدن یا کپی از کارای قبلی میکنن.مسئله شاهنامه رو هم بگم که اکثریت آشنایی و درک عمیق لازم رو ازش ندارن.
عالی بود،پرانرژی بمونید و اپیزود خوب بسازین😘
شبنم جان اسم استاد فرشچیان رو آوردی، به ذهنم رسید این رو بگم که شاید در قالب نقاشی روی بوم مثل غرب نه، اما در مینیاتور بسیار هنرمندانه و در کارگاه‌های حرفه‌ای که از سمت دربار حمایت می‌شدن، روی مفاهیمی که مثال زدی با توجه به اندوخته‌ای که در ادبیات و فرهنگ داریم، کار می‌شده و می‌خوام اسم استاد بهزاد رو بیارم که در دوره‌ی زیست‌شون مفاهیم اجتماعی و فعالیت‌های روزمره افراد معمولی رو با بیانی جدید بازنمایی کردن و حیف که اون چرخه به صد تا دلیل که همه‌مون می‌دونیم ادامه پیدا نکرد وگرنه توی مسیر بودیم!
شبنم عالی بود🌷 به نظرم یه علت مهمش مسائل اقتصادیه ، همه به هر قیمتی دنبال فروش اثرشون هستن و به دنبالش فقر فرهنگی سلیقه مردم رو دست کاری کرده و هنرمندان ناچار به جلب نظر مردم برای فروش آثارند و این چرخه ادامه داره . من خودم وقتی دیدم کسی نقاشیای سلیقه ی خودمو نمیخره به فکر تولید آثار دکوراتیو افتادم که طرفدار داره و همه دنبال لوکس کردن خونه هاشون با این تابلوهان. جهان سوم همه چیش خرابه از جمله همین هنر. ولی واقعا فکرم درگیر این شد که توی همون آثار دکوراتیو حداقل مفهومی بگنجونم . ممنون ازت ❤️
صراحت بیانی لازمه در برخی از موضوعاتی که گفتید عواقبش ترسناکه و می دونیم، راستش فکر می کنم هنرمندای ایرانی دچار یه انزجاری راجب مسائل روز شدن که ترجیح میدن برای فرار از واقعیت های تلخ خودشون رو به سمت سوی خیال بکشن. هنرمندای ایران پیرو سبک های ترند اروپا و امریکا هم همین صدق می کنه و خیلی نخ نماست اما کیفیت ارائه خیلی لاکچریه و با کلاسه همه میخوان باکلاس شن
صراحت بیانی لازمه در برخی از موضوعاتی که گفتید که عواقبش ترسناکه و می دونیم ولی میشه مفاهیم رو طوری به تصویر کشید که با موضوعات روز هم همخوانی داشته باشه ولی راستش فکر می کنم هنرمندای ایرانی دچار یه انزجاری راجب مسائل روز شدن که ترجیح میدن برای فرار از واقعیت های تلخ خودشون رو به سمت سوی خیال بکشن .در مورد هنرمندای پیرو سبک های ترند اروپا و امریکا هم همین صدق می کنه و خیلی نخ نماست اما کیفیت ارائه خیلی لاکچریه و با کلاسه همه میخوان باکلاس شن
سوالاتتون از سوالای اساسی هست که هر هنرمندیممکنه از خودش بپرسه. اما در حال حاضر فکر می کنم هنرمندای معاصر ایران دو دسته هستند یکی اونایی که با بی محلی به فرهنگ داخلی دارن به خلق اثر دنباله رو روز اروپا و امریکا هستند ک سری هم نوگراهایی هستن که میشناسیم و یه کوچلو از هنر گذشته دارن مثل سقاخانه و یا استفاده از ترکیب بندی های سنتی اثار ایران که حالا خیلی دور و درازه دسته بندی های دیگه داخل هر کدوم و گفت ولی نقص از تنها سمت هنرمند نیست یک سری صراحت بیان لازمه در خلق اثار با موضوعات روز که ...
مشکل هنرمندای ما همون تقلید و ادا اطفاره که اصالت نداره
سلام خیلی عالی بود این اپیزود. مخصوصا ۵ دقیقه آخر در مورد هنر معاصر ایران. بنظرم تا همینجاشم دینتونو به هنر ایران ادا کردین.
خیلی جذاب بود این اپیزود مخصوصا آخرش ذهن منو درگیر کرد ،ولی واقعا جوابی به ذهنم نمیرسه! شاید گمگشتگی فرهنگی ، بی علاقگی و دل زدگی از فرهنگ خودی بخاطر مسائل سیاسی اجتماعی... و بجاش تمایل و علاقه به فرهنگ غربی! اینم نشونه بلا تکلیفی و بی هویتی آدم ها تو زمان ماست...
عالی 🌻☘️🌺👏👏👏👏👏ممنونم
خيلي اپيزود خوبي بود ممنون😍💙 با حرفاتون خيلي همذات پنداري كردم .من خودم هنرمند نيستم اما علاقه مندم به دنبال كردن آثار.بيشتر به موزه ها سر مي زنم و آثار قديمي و خارجي رو مي بينم چون بهتر دركشون مي كنم و هميشه دلم ميخواد برم گالرياي هنرمنداي معاصر ولي چون اغلب نمي تونم خيلي بفهممشون نميرم و تا الان فك مي كردم مشكل از بي اطلاعي و كم دانشي منه ولي الان با توضيحاتتون فهميدم همه ي قضيه اين نيست و هنرمندي هم كه فقط به كلاس كارش اهميت ميده و ميخواد از سبك هاي پست مدرن تقليد بكنه و فرزند زمانه و جامعه ي
سعید خزائی ، علی اکبر صادقی ،افشین باقری
سلام به نظرم این هنر هنرمندهاست که بیان در معرض مردم کارهاشون رو قرار بدن مثلا یک نمایشگاهی هفته قبل در تهران به اسم فن آرت برگزار شد من خیلی دوست داشتم برم ولی بلیطش پر شده بود کاش این نمایشگاه ها بیشتر برگزار شه
من هنرمند نیستم فقط گاهی نقاشی می‌کشم. و کاملا موافقم با اینکه هنری که امروزه پذیرفته شده توسط جامعه‌ی مثلا هنردوست ایران، خیلی «ادایی» و بیهوده هست و هیچ مفهومی رو نمی‌رسونه. مخصوصا این اسامی مشهوری که اصلا آثارشون قابل درک نیست. مثل همین نقاشی‌هایی که توی حراج تهران همین چند مدت قبل فروخته شد. چی بودن اصلا :/ متاسفانه فقط اسم توی هنر ایران مهمه و هنرمندان تا پارتی نداشته باشن و معروف نباشن، اثرشون بی‌ارزش تلقی میشه و همین‌طور نقاشی‌های جدید صرفا به خاطر اسم معروفی که نقاششه، ارج داده میشه.
از قسمت فرانسیسین‌ها یاد فیلم بندتا افتادم که همین‌طوری مدعی بود زخم‌های مسیح رو بدنش افتاده.
چقد فوق العاده بود من خودم مینیاتوریست هستم و بنظرم وقتی از نقاشی اصیل خودمون هم حمایت نمیشه دیگه نمیشه خواستار ی چیز فراتر بود