در این اپیزود با دکتر علی فیروزآبادی، روان‌پزشک و روان‌درمانگر تحلیلی، به یکی از مهم‌ترین و در عین حال پرابهام‌ترین مفاهیم روان‌شناسی معاصر نزدیک شدیم و درباره تروما یا آسیب روانی صحبت کردیم. تلاش کردیم فاصله میان کاربرد روزمره واژه «تروما» و معنای علمی و بالینی آن را روشن‌تر کنیم و سوءبرداشت‌های رایج را دقیق‌تر کنیم. از تعریف مشخص تروما گفتیم و تفاوت میان «رویداد آسیب‌زا» و «پاسخ روان به آن رویداد» را توضیح دادیم. بررسی کردیم که چگونه بعضی تجربه‌ها می‌توانند هم ساختارهای روان را تغییر دهند و هم بدن را در حالت آماده‌باش نگه دارند و اثرشان را ادامه دهند. دکتر فیروزآبادی با زبانی علمی و قابل فهم شرح داد که مغز و سیستم عصبی در مواجهه با استرس شدید چه واکنشی نشان می‌دهند و چرا بدن گاهی حتی سال‌ها بعد همچنان درگیر همان تجربه باقی می‌ماند.

در ادامه درباره تراماهای بزرگ و کوچک صحبت کردیم و دامنه آن را گسترده‌تر دیدیم. از تجربه‌های آشکاری مثل جنگ، آزار و خشونت گفتیم و در کنار آن به تجربه‌های ظریف‌تری مثل شرم، بی‌توجهی و فقدان محبت در کودکی هم پرداختیم. نگاهی انتقادی هم به این گرایش رایج داشتیم که گاهی همه رنج‌های انسانی را تروما می‌نامند و معنای تخصصی آن را کمرنگ می‌کنند. از منظر روانکاوی معاصر توضیح داده شد که تروما چگونه فهمیده می‌شود و در درمان چگونه با آن کار می‌شود و مسیر رهایی از تکرار ناخودآگاه رنج چگونه طی می‌شود.

در پایان به این پرسش رسیدیم که آیا تروما می‌تواند به بخشی از هویت فرد تبدیل شود و در روایت زندگی جا بگیرد. همچنین روشن شد که روان‌درمانی تحلیلی چگونه می‌تواند به بازسازی روان، بازیابی معنا و بازگشت تدریجی به زندگی کمک کند.