نه تو می مانی و نه اندوه، و نه هیچ یک از مردم این آبادی!

به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت، غصه هم می گذرد!

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند،

لحظه ها عریانند. به تن لحظه ی خود، جامه اندوه مپوشان هرگز...

( سهراب سپهری)

با اینکه هنوز هم خیلی سخت می گذره، ولی ایمان دارم به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت، غصه هم می گذرد....

تاریخ انتشار: سوم شهریورماه سال 1403

از اینکه همچنان در معرفی این پادکست همراهی می کنید و برام کامنت میزارین، سپاسگزارم.

ممنون که من رو می شنوید.

مرضیه علی محمدی