شماره‌ی ۰۰۰ | بوشهر | کوچه‌های دریا

بوشهر مثل بازدم است.

داغ، روان، بی‌هراس.

در جنوب، کار بی‌آواز معنایی ندارد.

صدا هست برای این‌که راه گم نشود،

برای این‌که امید بماند،

برای این‌که شب تمام شود و کسی فراموش نکند که صبح خواهد آمد.

دریای جنوب

آب‌هایش می‌دوند، گرم و مشتاق، رو به اقیانوس‌های بی‌کران.

ماهی‌هایش، هر کدام، جواهری در حرکت‌اند—

آبیِ فیروزه‌ای، سرخِ گل‌اناری، زردِ طلایی—

مثل تکه‌هایی از آفتاب، که فلس‌فلس بر موج نشسته‌اند.

ساحل جنوب، جشنی بی‌پایان است.

زنان با نقاب‌های آفتاب‌گیر، از پشت پنجره‌های مشبک، تماشا می‌کنند اما چیزهای واضحی می‌بینند.

قصه‌هایی که هنوز گفته نشده‌اند.

Hosted by Simplecast, an AdsWizz company. See pcm.adswizz.com for information about our collection and use of personal data for advertising.

See omnystudio.com/listener for privacy information.