داستان کودک بزبز قندی، نوار قصه بزبز قندی کاری ماندگار از سال ۱۳۷۱ ، توانمندی استاد فریبرز لاچینی و گویندگان محترم این اثر هیچوقت از ذهنمان پاک نمیشود،

با هم این کار قدیمی را گوش میدهیم.

لینک دانلود این اثر

• 
  

  متن داستان بزبز قندی

  
  

روزی روزگاری در یک جنگل سبز یک بزبزقندی با سه بزغالش زندگی میکردن . بزبز قندی اسم بچه هاش رو گذاشته بود : شنگول ، منگول و حبه انگور .

بز بز قندی همیشه بچه ها رو نصیحت میکرد و میگفت هرگز در را به روی کسی که نمیشناسند باز نکنند و خیلی مواظب آقا گرگه باشند .

او میگفت که آقا گرگه همیشه تو کمینه .

یک روز بزبز قندی تصمیم گرفت برای خرید از کلبه بیرون بره . او به بچه هاش گفت : « شنگولم ، منگولم ، حبه انگورم ، من دارم میرم . رد رو رو کسی باز نکنین ها . »

بچه ها با هم گفتند :« نه مامان بزی ، خیالت راحت باشه . »

بزبز قندی بچه ها رو بوسید و خداحافظی کرد و رفت .

حالا براتون بگم از آقا گرگه که پشت درختها ایستاده بود و کلبه بزبز قندی رو تماشا میکرد . وقتی بزبز قندی از کلبه بیرون رفت آقا گرگه خوشحال شد .

او میخواست برای نهار سه بزغاله خوشمزه بخوره . کمی که گذشت آقا گرگه به طرف کلبه رفت و در زد .

بچه ها پرسیدند : « کیه کیه در میزنه ؟ »

گرگه گفت : « منم منم مادرتون . مادر مهربونتون . غذا آوردم براتون . دروباز کنین . »

بچه ها گفتند : مامان ما صدای لطیف و نازکی داشت . صدای تو کلفته . تو مادر ما نیستی . »

گرگه همانجا ایستاد و فکر کرد و چند دقیقه بعد دوباره در زد و با صدای نازکی گفت : « بچه های خوب من . من مادرتون هستم ، در رو باز کنین . »

بچه ها گفتند : « اگه تو مامان ما هستی دستاتو از زیر در نشون بده . »

آقا گرگه دستهاشو از زیر در نشون داد .

بچه ها گفتند : « واه واه واه . چه دستهای سیاهی ، چه ناخونای بلندی ، مامان ما دستهای سفید و خوشکلی داشت و ناخوناش کوتاه و تمیز بود . تو مامان ما نیستی . »

و مابقی داستان . . .

• راه های ارتباطی:
  
  

  اســــتودیو صــــداهای هــــمراه

  
  

تیم صداهای همراه کلیک کنید

نوشته داستان کودک بزبز قندی اولین بار در استــــودیو صـــداهای هـــــمراه. پدیدار شد.