لالا کن دختر زیبای شبنم لالا کن رویه زانویه شقایق

بخواب تا رنگ بی مهری نبینی تو بیداریه که تلخه حقایق

تو مثله التماس من میمونی که یک شب روی شونه هاش چکیدم

سرم گرم نوازشهای اون بود که خوابم برد و کوچش رو ندیدم

حالا من موندمو یه کنجه خلوت که از سقفش غریبی چکه کرده

تلاطمهای امواج جدایی زده کاشونمو صد تکه کرده

دلم میخواست پس از اون خوابه شیرین دیگه چشمم به دنیا وا نمیشد

میونه قلب متروکم نشونی دیگه از خاطره پیدا نمیشه

صدام غمگینه از بس گریه کردم ازم هیچ اسمو هیچ آوازه ای نیست

نمیپرسه کسی هی در چه حالی خبر از آشنای تازه ای نیست

به پروانه صفتها گفته بودم که شمعم میله خاموشیه من نیست

پرنده رو درختم آشیون کن حالا وقت فراموشیه من نیست

تو مثله التماس من میمونی که یک شب روی شونه هاش چکیدم

سرم گرم نوازشهای اون بود که خوابم برد و کوچش رو ندیدم