در راه کست شماره دو سراغ آناهیتا جوادزاده رفتم ، دختری که از همون بدو تولد روی دریاهای آزاد شیرش رو خورده ! اسباب بازی هاش بیشتر با پسماند زباله های خشک درست می شده چون زمان طولانی سفر اجازه نمی داده که به متریال های متنوع دسترسی داشته باشه و به دلیل اینکه با آدمهای محدودی ارتباط داشته ، همبازی هاش همیشه از خودش بزرگتر بودن.آناهیتا زیر نظر پدر و مادرش توی کشتی درس خونده و جالبه بدونین که هیچ مدرک عالی نداره!

آناهیتا نزدیک سی کشور رو از نزدیک دیده اما همیشه ، زندگی روی کشتی رو بیشتر دوست داره و جالبه بدونین که این دوست داشتن خانوادگیه ! اونا از یه جایی به بعد مجبور می شن که توی خشکی زندگی کنن و از همون لحظه چالش های آناهیتا با آدمهای خشکی شروع می شه. سختی ارتباط با ادمها باعث می شه که به جای گفتگوی مستقیم با مردم ، از زبان هنر استفاده کنه و برای این کار سراغ ایده عجیبی می ره. آناهیتا تصمیم می گیره تمام شکستگیهای شهر رو ترمیم کنه.