خانم «ملوک محمدعلی» را علم و سواد به این درجه از معرفت نرسانده بود بلکه یک عمر خودش را با عملش خرج دستگاه امام حسین (ع) کرده بود.

برای همین هنگام خاکسپاری پسرش مستجاب‌الدعوه شد و چشمان پسرش که برای زیارت مادر باز شده بود را نظاره کرد. 

وقتی از او می‌پرسند: «مادر شما باور داشتید که امام حسین (ع) حاجت شما را اجابت می‌کند؟» 

می‌گوید: «من تمام عمر به امام حسین (ع) چشم گفته‌ام حالا از او چیزی می‌خواستم، این که چیزی برای او نیست، مطمئن بودم.»

 شاعر: فاطمه عارف‌نژاد | گرافیست: زهرا پناهی | گوینده: سیده لیلا موسوی | تنظیم صدا: روح‌الله دهنوی