شماره‌ی چهاردهم: زالو
Update: 2024-07-04
24
24Description
شماره‌ی چهاردهم: فیلم مستند زالو به کارگردانی بهمن کیارستمی
-
با سپاس از همراهی پوریا جهانشاد، منتقد و پژوهش‌گر مطالعات انتقادی شهر و هنر معاصر
-
خلاصه فیلم: زالو درباره‌ی رابطه‌‌ی یک پدر و پسر است که در سه برش زمانی متفاوت ثبت شده.
×
نویسنده و کارگردان: آزادی رضائیان‌مقدم
+
- لوگو: هامد جابرها – استودیو هـ
- موسیقی: شهرام غلام‌پور
- مجری طرح: رای‌بُن استودیو
- انتشار و پشتیبانی: حمیدرضا هدایت
- صاحب‌امتیاز و تهیه‌شده در: پلتفرم رای‌بُن مستند
+
حمایت مالی از پادکست:
In Channel
Download from Google Play
Download from App Store
United States00:00
00:00
x
این اپیزود رو انگار همیشه دلم میخواست بشنوم، خیلی خوشحال شدم که الان دیدم به روی این مستند کار کردی، مرسی آزادی عزیز که به این موضوع پرداختی
این قسمت رو دوست داشتم، ولی به نظرم اگر بخش تحلیلگر آخر قسمت نمی‌بود، حتی غنی‌تر و بهتر می‌شد. خوبی ماجرا این بود که صحبت‌های خود کارگردان ابتدای قسمت بود که وقتی آخر کار تحلیلگر بی‌هیچ دلیل منطقی از ابزار سلطه بودن دوربین می‌گه و همین فرض غلط رو مبنای حرف‌های بعدیش می‌ذاره ما از قبل می‌دونیم که اتفاقا دوربین پل برقراری ارتباط بوده و تلاشی برای کاهش خشونت فضایی پیشتر خشن.
ممنون بابت این پرداخت مفصل و یکی از نکات مثبت اینکه تحلیل و بررسی خسته کننده نیست و شنونده تا انتها همراه میمونه.
من با پادکست شما با سینمای مستند بیشتر آشنا شدم و بسیار علاقه مند شدم
عجب اپیزودی بود... خیلی جذاب بود ... چه موضوع خوبی رو بهش پرداختی آزادی ...همیشه این نوع و لحن گفتگو برام سوال بود تو کارای کیارستمی نه فقط تو فیلم زالو و مشق شب بلکه حتی درکاری مثل طعم گیلاس ...
عجب اپیزود عجیبی بود… همون طور که گفته شد، بسیار تامل برانگیزه… چقدر یک موضوع و مساله ی شخصی و خانوادگی، همونطور که توسط مهمان اپیزود گفته شد، می تونه با مسایل جامعه ی حاکم درهم تنیده و یا حتی از اون منتج باشه… چقدر همه ی اینها برای تک تک ما آشنا و تکرار شونده هستن… همون طور که کارگردان اشاره کرد، باید ده سال دیگه بررسی کرد، روند خانواده و جامعه چه سمت و سویی گرفته و چه ارزش هایی حاکم شده… امید که به از دیروز باشه؛ امید که به از دیروز باشیم…
موضوع خیلی جالب بود و گفتگو هم جذاب🤩 تحلیل‌های آخر رو دوست داشتم فقط یک نکته لشتباه مطرح شده انگار. این که فیلمساز هم اشاره کرده بود فیلم سال ۷۲ برای نمایش عمومی گرفته نشده بود بلکه یک زبان ارتباطی بین اعضای خانواده بود (که در نوع خودش جالب و منحصر به فرده). پس نمی‌شه نتیجه گرفت که «کیارستمی روابط شخصی پسرش رو افشا می‌کنه» چون زمانی که داره حرف می‌زنه برای مخاطب عام حرف نمی‌زنه، برای دوربین به عنوان واسطه بین خودش و پسرش در اینده داره حرف می‌زنه.