«جایی در فیلم آبی کیشلوفسکی زن داستان سرپنجه هایش را میکشد به دیواری سیمانی. غم بزرگی درونش دارد. انگار که بخواهد درد را در آن شکل عمیق درونی اش به دردی دیگر، به خراشی روی پوست، به هیبت چیزی ملموس در بیاورد. دردی که از پوست خارج شود، خون بیاید و سلول های حزن را از تن بیرون کند.»

اجرا شده در وویس چت کانال رادیو پرگار

بهمن ۱۴۰۰

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.