چهل‌و‌سوم‌ |‌ ماجرای دکارت و غدهٔ صنوبری

Update: 2021-02-19

Description

دکارت با دیدنِ مجسمه‌های خودکاری که توی پاریس ساخته شده بودند به این فکر افتاد که از کجا معلوم بدن انسان و مهم‌تر از آن، کل جهان مثل همین مجسمه‌های تماماً مکانیکی نباشند؟ دکارت بعدها توی فلسفه‌اش این ایده را پی گرفت و حرف‌هایش سرآغاز فلسفه‌ی مدرن شد. اما موضع دکارت با بحران مهمی مواجه شد که دست‌آخر مجبور شد دست‌به‌دامنِ غده‌ی صنوبری شود. در این اپیزود آن موضع و آن بحران و این غده را توضیح می‌دهیم.

حمایت ریالی از پادکست لوگوس

حمایت ارزی از پادکست لوگوس از طریق پی‌پال به ایمیل زیر:

logos.podcast1@gmail.com

کانال تلگرام پادکست لوگوس

توییتر پادکست لوگوس

اینستاگرام پادکست لوگوس

موسیقی متن: بریده‌هایی از موومان چهارم سمفونی نهم آنتونین دورژاک

Comments (6)

Mehrab Sadooghianzadeh

سپاس. ب نظرم اینجور آدمها دنبال شناخت و تبیین هستند و اندازه گیری و تعاریف هم ب شناخت و تنبیین کمک میکنند. احتمالا دکارت هم با نشون دادن چه چیزی ذهن نیست و چه چیزی بدن نیست، میخاسته همین کارو بکنه. انگار ک توسط دستگاه مقتصادی میشه نشون داد که مگس دقیقا کجاها نیست.

Nov 19th

Mina Pourshafiei

بنظر ربط دستگاه مختصات با دوآلیسم دکارتی اینه که ذهن و جسم مانند امتداد های دستگاه مختصات میمونن که هر کدوم در بعدی متفاوت و مجزا هستند اما در آخر در مبدا دستگاه به اتحاد می رسند و مبدا مختصات در اینجا نقش غده ی صنوبری رو داره که سبب اتحاد و تعامل ذهن و جسم میشه.

Aug 26th

Reply (2)

Jahangir Heydari

درود،بنظر من جدایی ذهن از جسم را مولانا با گفتن شعر معروف خود اشاره کرده است که میگویدهمه چی تویی و کارهایی که تو میخواهی من انجام میدهم،متاسفانه شعر کامل را بخاطر نمیاورم

Jan 8th