« سوت نازک و تیز خمپاره، آسمان بالای سرشان را مثل حباب نیم دایره ای شکافت و برای صدم ثانیه ساکت شد. در همین صدم ثانیه، خوابیدند روی زمین و دست ها را قلاب کردند پس سرشان. هنوز نفس خارج شده از دهان شان به خاک نرسیده بود که صدای انفجار چهار ستون بدن شان را لرزاند.

این بار، خیلی نزدیک زدند. بیخ گوش شان. توده ای غلیظ از گرد و خاک، به سرعت پخش شد و همه جا را پر کرد. یکی دو نفر، سرشان را بالا آوردند.

سوت نیمدایره ای دیگری آمد و ثانیه ای بعد، خمپاره ای دیگر. باز هم نزدیک تر … »

هشت داستان کوتاه کتاب «فریدون، مرد میدون»، اگرچه در فضایی سال ها پس از جنگ تحمیلی اتفاق می افتد اما با تکنیک نویسنده ی اثر، ما با فضای جنگ همذات پنداری می کنیم و همراه با قهرمانان داستان از شهر به خط مقدم و از خط مقدم، گاهی به خارج از مرزها می رویم و برمی گردیم.

بکارگیری مولفه های بومی، تلاش در سهیم کردن خواننده در زیست بوم قهرمانان، سادگی و صداقت زبان ، دوری از قهرمان پروری های دور از ذهن و برانگیختن حس نوستالژی در مخاطب فارسی زبان، از جذابیت ها و تکنیک هایی است که نیما حسن بیگی، نویسنده ی اثر، در نگارش داستان های کتاب، بهره برده است.

نگارنده و قهرمانانش، سال ها و کیلومترها از جنگ دورند اما جنگ، جای پایش را نمی تواند پاک کند. جنگ، زنده است و در زیستی اجتناب ناگزیر دارد خودش را بازی می دهد.

همین مولفه ها سبب شده تا «فریدون مرد میدون» کتابی خواندنی و شنیدنی شود. از دسته ی کتاب های دفاع مقدس.

نقد از آسیه حیدری شاهی سرایی