وصال او ز عمر جاودان به ۴۱۹

گر تیغ بارد در کوی آن ماه ۴۱۸

عیشم مدام است از لعل دلخواه ۴۱۷

خنک نسیم معنبر شمامه‌ی دلخواه ۴۱۶

ای پیک راستان خبر یار ما بگو ۴۱۵

گلبن عیش می‌دمد ساقی گل‌عذار کو ۴۱۴

خط عذار یار که بگرفت ماه از او ۴۱۳

مرا چشمی‌ست خون‌افشان ز دست آن کمان‌ابرو ۴۱۲

تاب بنفشه می‌دهد طره‌ی مشک‌سای تو ۴۱۱

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو ۴۱۰

ای خون‌بهای نافه‌ی چین خاک راه تو ۴۰۹

ای آفتاب آينه‌دار جمال تو ۴۰۸

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو ۴۰۷

گفتا برون شدی به تماشای ماه نو ۴۰۶

به جان پیر خرابات و حق صحبت او ۴۰۵

می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از این ۴۰۴

شراب لعل کش و روی مه‌جبينان بین ۴۰۳

نکته‌ای دلکش بگویم خال آن مهرو ببین ۴۰۲

چون شوم خاک رهش دامن بیافشاند ز من ۴۰۱

بالابلند عشوه‌گر نقش‌باز من ۴۰۰