از روزانه نویسی تا هنری نویسی

ثمیلا امیرابراهیمی جزو معدود فعالین حوزه هنرهای تجسمی است که از جوانی کار عملی و نظری هنری را به موازات هم به صورت حرفه‌ای و مستمر دنبال کرده است. او که به گفته‌ی خودش چندان اهل محافل هنری نبوده، در طول دهه‌ها بیشتر در خلوت، بر هر دو جنبه کارش متمرکز بوده است. اولین آموزش نقاشی را با کلاس‌های خصوصی بهجت صدر در سال ۱۳۴۳ و کار با نشریات را از ۱۳۵۲ با ترجمه مطالبی درباره نقاشان خارجی در مجلات تماشا و رودکی آغاز کرد. بعد از انقلاب، از دهه ۷۰ تا کنون با مجلات مختلفی چون آدینه، زنان، چیستا، گلستانه، تندیس و بالاخره «حرفه: هنرمند» همکاری کرده است.

در این گفت‌وگو ثمیلا امیرابراهیمی از نشریات تجسمی روزگار نوجوانی و تأثیری که از آن‌ها گرفته، تا اولین تجربیات نوشتاری‌ خود به شکل یادداشت‌های روزانه سخن می‌گوید. از نظر او ترجمه و نوشتن درباره هنر و هنرمندان گام مهمی برای پیشبرد فرهنگ هنری و تجسمی جامعه متنوع ایران بوده و به همین منظور همواره در کنار کار نقاشی، از تمام فرصت‌ها برای تغذیه نشریات مختلف با مطالب هنری استفاده کرده ‌است. او نثر روانی دارد و راز و رمز کلمات را خوب می‌داند. در نوشته‌هایش علاوه بر معرفی و تحلیل آثار هنرمندان مورد نظر خود به برخی ژانرهای هنری از جمله پرتره، نقاشی اجتماعی و نقاشی تاریخی پرداخته است. درباره مفاهیم مهم هنری همچون «سبک» اندیشیده و پژوهش کرده و در دیدن و فهمیدن آثار هنری نکته‌یاب و تازه‌جو بوده است. مفاهیم جدی مطالب او کاراکتری از جنس اعتقاد دارد و حسی از هم‌دوستی را تداعی می‌کنند. ثمیلا امیرابراهیمی از اولین شماره انتشار مجله «حرفه:‌ هنرمند» تا امروز با صمیمیت و تلاش در کنار آن بوده و در این نوزده سال مطالب بسیاری از او منتشر شده است. او در این گفت‌وگو از اهمیت و ضرورت انتشارات هنری و این دو ویژه‌نامه جدید «حرفه هنرمند» یعنی«از متن هنر» می‌گوید.

برای پیوستن به جمع حامیان حرفه: هنرمند و کمک به تداوم فعالیت‌مان به لینک زیر مراجعه کنید:

https://herfeh-honarmand.com/support/