این واسه اون موقعس

که بدترین لحظه یِ زندگیتو

تبدیل بکنی به بهترین لحظه یِ زندگیت

[ورس یک]

یاد گرفتم ، یاد گرفتم واسم اتفاق بیوفته بعد معنی میکنم

حتی وقتی بد مریض شدم سخت ضعیف شدم

سرزمینمو توو سر قوی کنم

هر وَری اتفاقی نرم صبر بَرین کنم

اول از همه ببندم اتحاد با قلب پُرم

که عذاب نکشم از ارتباط با سبک خودم

هر فکری بخواد واسم راست شه رو خفه کنم

سهمم بیاد به اینکه جاذبه رو تله کنم

دنیا پُره حفره ـَس

با سرنوشت های مختلف توو همشون خطر هس

خط اعدامه معترض توو جبهه های متضاد

و ارتعاش مبهمش که نوبتیه تا زمان ارتفاع مُردنت

استعداد و گسترش میدم و بلند میخندم

لازم باشه افسرده میشم و خودم میفهمم و میرم برمیگردم

از تاریکی به تاریکیه روشن

داشتم زیر قسمت سفیدم هم شهر میکَندم

روش تابلو های پرت میزنم

که خودم مسیرامو گُم کنم رو ابر بغلطم

بدون درس برم ادامشو

ترس برهنه کنم و دست ببندم

به جای سبز بچسبم بدون اسب بدم خط

[کروس]

در خلوت هستم تووی پاگرد طبقه ی هفتصد

باید به پرنده ها وصل شم

برم به جنگ درنده های توو جنگل

برم به سمت کلمه هایِ توو دفتر

بدون اینکه دنبال خونه بگردم

آزاد ، آزاد

[ورس دو]

اعتقاد دارم به خنده های مرموزت

اعتقاد دارم به خنده های مرموزت

تو لحظات بودن و پُر میکنی با نبودت

حتی وقتی هیچ حسی نمونده برام

و شدم شبیه حباب ها آب درون شهاب

هرچیزه بهم پیوسته توو آسمونت

حس فرصت فهمیدنتو توو روزای شومه

شکل امید آزادی از زندان های دوره

حس جرأت خندیدنه قبل طوفان نوحه

به ارتعاش جوهر قلمم معنی بده

بدون فریب علم و جنونه کثیف ذهن

یه سادگی شعر به آزادگی عشق

شکل اتحاد زیر پوسته نارنگی گِرد

حلقه های مقدسی که تبدیل به میوه شدن

و بعد خوردنشون شروع میشن به چیره شدن

تو میدونی چه تشابهی بِین ما و اوناس

و ممکنه کاتالوگشو بزاری زیر زُهل

میخواستم اونطوری که تو میتونی ببینی ببینم

فهمیدنش وحشته و ترسیدم تا مقصدش

شمشیر تقویمه رو نبضمه توو هر دهه

و فکر اینکه انسان یه احمق مترسکه

مهم نیس واسه ژن و جن و شعرو ور نیس

این همه سعی الکی واسه پروسه ی سه نیس

اینکه توو جبر سرنوشت بشی یه لقمه ی ابلیس

یه مهره ی فِیک فِس یه نخبه ی خنگ

اگه از نظر همه فقط یه بزدل زشتی شدی

فکر کنه یه فکر دیگه یه مُرده ی ذهنی

اگه روحت بوی نفرین میده رد شدی از دونه دونه چرکی

خونه گرم میشه با جوش دود کتری

اگه اسکاچ در روز میده بو اُملت قسطی

نگران پرچمت نباش رو قله ی ام اجی

بپاشون بیرون و همشونو بسوزون

میشه فراموش کرد این جَبَروتو به مرور

اول درونو بجوشون قبل تسلط به فنون

اگه لازم شد حتی بکن تقلا بعد دروغ

اگه حال بهتری داری روحتو زندگی کن

تو خراب میشدی قصه سودشو میبرد

[کروس]

در خلوت هستم تووی پاگرد طبقه ی هفتصد

باید به پرنده ها وصل شم

برم به جنگ درنده های توو جنگل

برم به سمت کلمه هایِ توو دفتر

بدون اینکه دنبال خونه بگردم

آزاد ، آزاد