İçinde bulunduğumuz ve asla dört dörtlük olmayan bu hayatta mükemmel olmak için kendimizi yırtmamız ne kadar mantıklı? Ne kadar zorlarsak zorlayım gene de kusursuza erişemeyeceğimizi bilmemize rağmen bu kadar debelenmenin manası ne? Kendimizi kendimize bile ispat etmeden önce toplumda sükse yaratıp başkalarının gözüne girme çabası neden? Tamam anlaşıldı bu kadar kişisel gelişimci zırvası yeter. Biraz da olayı bizim stilimizle inceleyelim. Baştan aşağı kusurlu bir bölümle sizlere mükemmeli anlattım. Asla mükemmel olamadığım ve olamayacağımın bir kanıtı oldu bu bölüm. Ha bir de yapıp yapıp bozan ve her defasında bu da mı olmadı be diye hönküren biz mükemmeliyetçilerin isyanını yansıtan usta oyuncu merhum Sadri Alışık'ı da böylelikle anmış oldum. Saygılar...