DiscoverTot Onze Grote Spijt28. Laurens (29) “Hoe kan een moeder haar kinderen in de steek laten? Die vraag heb ik nooit durven stellen.”
28. Laurens (29) “Hoe kan een moeder haar kinderen in de steek laten? Die vraag heb ik nooit durven stellen.”

28. Laurens (29) “Hoe kan een moeder haar kinderen in de steek laten? Die vraag heb ik nooit durven stellen.”

Update: 2025-09-06
Share

Description

In het vierde seizoen van Tot onze grote spijt draaien onze verhalen rond spijt van iets niet gezegd te hebben.

Laurens, de oudste van vijf kinderen, is dertien jaar wanneer hij op een ochtend vroeg zijn moeder met een koffer onder de arm ziet vertrekken. Weg uit het gezin. Sindsdien heeft hij haar nooit meer terug gezien. Behalve die ene keer toen hij haar zag bij zijn grootouders thuis en haar straal negeerde. Toch heeft hij spijt dat hij de vraag nooit rechtstreeks heeft gesteld: “hoe kan een moeder haar kinderen in de steek laten?” Tot op de dag van vandaag heeft hij er het raden naar waarom ze wegging.

In deze aflevering komt het thema kinderverlating ter sprake. Als je denkt dat je geraakt kan worden door deze aflevering, zorg er dan voor dat je in de voor jou best mogelijke omstandigheden luistert.

Wil je een aflevering adopteren als sponsor, neem dan contact via johanterryn.com. Je kan een gift doen via vriendvandeshow.nl/tot-onze-grote-spijt. Of je kan het boek kopen van Tot onze grote spijt, die vind je in de shop van johanterryn.com

Wil je ook een live opname bijwonen? Schrijf je in op de nieuwsbrief via johanterryn.com en blijf op de hoogte.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Comments 
In Channel
loading
00:00
00:00
x

0.5x

0.8x

1.0x

1.25x

1.5x

2.0x

3.0x

Sleep Timer

Off

End of Episode

5 Minutes

10 Minutes

15 Minutes

30 Minutes

45 Minutes

60 Minutes

120 Minutes

28. Laurens (29) “Hoe kan een moeder haar kinderen in de steek laten? Die vraag heb ik nooit durven stellen.”

28. Laurens (29) “Hoe kan een moeder haar kinderen in de steek laten? Die vraag heb ik nooit durven stellen.”

Johan Terryn