غرور و خودبینی

صفت غرور با هستی و احساس وجودی ما عجین شده است. بنابراین يك خصوصیت روانی نیست که فقط در بعضی از ما وجود داشته باشد و باقي ‌ما فاقد آن باشیم. تشخیص صفت غرور کار سختی است. البته شاید بتوانيم بعضی علائم غرور را در خودمان تشخیص دهيم. اگرچه اين علایم در اشخاص مختلف، به اشكال متفاوتي بروز می‌کنند، ولی مهم این است که هیچ‌کس از این صفت مبرا نیست.

غرور ریشه در نداشتن شناخت كافي از خود دارد كه باعث می‌شود تصویر نادرستی از خودمان در ذهن مان بسازیم. به همین دلیل است كه گفته می‌شود منشأ غرور جهل است.

یکی از علائم غرور، خودخواهی و خودبینی است كه باعث می‌شود معایب خودمان را نبینیم و برای خودمان اهمیت بیش از حد قائل بشویم و تصویری از خودمان بسازیم که مطابق با واقعیت نیست.

شايد در حرف ‌بگوییم كه فقط افراد ابله و خودبین خودشان را مرکز عالم می‌بینند اما در عمل،  خیلی از ما رفتارها و احساساتی از خودمان نشان می‌دهیم، كه بر خلاف اين ادعاست.

 با اینکه زندگی مدام و به نحوی دردناک به ما یادآوری و گوشزد می‌کند که ما نه مرکز جهانیم و نه در رأس آن قرار داریم، با اين حال به‌طرز خستگی‌ناپذیری مي‌خواهيم این واقعیت را انكار كنيم. 

وقتی کسی از ما انتقاد می‌کند، حس خودبرتربینی‌مان را که اساس ارتباطمان با دنیاست، به چالش می‌کشد. به همین علت است که از آن شخص مي‌رنجيم، چون شخصیتی را که برای خودمان تصور كرده‌ايم، پائین می‌آورد.

از آنجایی‌که غرور از توهم و فریب خود نشأت می‌گیرد، وظیفه‌ي اخلاقی ما حکم می‌کند با واقعیت وجودی‌مان بیشتر آشنا شویم و از این طریق صفت تواضع را در خودمان رشد بدهیم. تواضع به ما امکان می‌دهد در مقابل فشارهای غرور مقاومت کنیم و جایگاه واقعی‌مان را در این دنیا بهتر ببينيم.

اگر غرور را مترادف با جهل و از خود‌بی‌خبری بدانیم، فروتنی و تواضع مترادف با خودشناسی و  مستلزم داشتن معرفت درست از خود است. اما چطور می شود صفت تواضع را در خودمان پرورش بدهیم؟ 

اولین قدم آن است که تشخیص بدهیم در توهم هستیم. انکار را کنار بگذاريم و به یاد بیاوريم که جایگاه واقعی‌مان در این جهان کجاست. ما بهترین، زیباترین، باهوش‌ترین، با‌فرهنگ‌ترین، موفق‌ترین و محبوب‌ترین افراد نيستيم. ما اشتباه می‌كنيم، زياد هم اشتباه مي‌كنيم. بنابراین نيازي نيست ثابت كنيم در همه‌ي امور توانايي و مهارت داريم، واضح است که نتيجه‌اي هم ندارد. بنابراین باید سعی کنیم از اشتباهاتمان درس بگيريم تا بتوانیم در زمینه کسب صفت تواضع پیشرفت کنيم.

البته باید قبول کرد که هر یک از ما صفات مثبت و توانایی‌هایی داریم. اما نباید به خاطر داشتن آن صفات دچار توهم بشیم و برای خودمان ارزش بيش از حد قائل شویم، چون كه ممکن است در يك لحظه همه‌ي آنها را از دست بدهیم. بنابراین اگر همکار یا دوستی را می‌بینيم که در محیط کار موقعیتي بهتری از ما دارد، نباید از او بدمان بیاید یا به آن حسادت کنیم و یا موقعيت او را بی‌عدالتی بدانيم. بلکه باید برای او خوشحال باشيم و خودمان هم كوشش كنيم كه پیشرفت کنيم.

باید در نظر داشته باشیم که این یک قاعده و قانون کلی معنوی است، یعنی وقتی کسی نتواند عیب خودش را ببیند، آن عیب مثل سرطان، روح اش  را مریض و بیمار خواهد کرد.

آدرس اینستاگرام:

https://instagram.com/ethicalintelligence?igshid=YmMyMTA2M2Y=

از طریق آدرس ایمیل زیر با ما در ارتباط باشید:

ethical.podcast@gmail.com

برای مطالعه بیشتر به وب سایت زیر مراجعه فرمایید:

www.metisblog.com