‘Het Oude Testament begint met de roeping van Adam, met het „Wat heb je gedaan?" En dan direct de moederbelofte. Daarna altijd weer het altaar en het offer, bij Abel, bij Noach, bij Abraham, bij al de aartsvaders. Van Mozes af heel de ceremoniëndienst, altijd maar door heel Israëls geschiedenis het offer. 

Daarboven uit spraken de profeten hun: Brandoffer noch offer voor de schuld voldeden aan Uw eis. Zodat heel Israël over de offers heen gewezen werd op Christus, die komen zou. En dan het Nieuwe Testament. Van de kribbe af is de schaduw van het kruis te zien. En Paulus vat het voor al de brieven samen: Ik heb mij niet voorgenomen iets onder u te weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd.

Dat is wat de Schriften leren: één en andermaal. Dat is ook wat deHeiligeGeest leert door de Schriften en ook in de harten door de Schriften. Wie door de Geest geleerd wordt, die wordt bijbels geleerd en wie bijbels geleerd wordt, wordt geleerd dat het in hemzelf niet is (niets dan zonde, niets dan schuld!), maar dat het buiten hemzelf wèl is, namelijk in Christus Jezus.

En dat is ook wat de sacramenten leren. Wat leert de Doop nu anders dan wassing, wassing, wassing, reiniging, reiniging, reiniging. En dan niet alleen dat u gereinigd moet worden, maar ook dat er een enig middel is, dat wast en reinigt, namelijk Christus' bloed. En dat dat middel ter beschikking staat van elk die zich vanwege zijn zonden voor God verootmoedigt.

Wat leert hetAvondmaalnu anders dan dat er één lichaam gebroken is en dan dat er één bloed vergoten is voor zondaren, een zo kostelijk bloed, dat dat menigten van zonden bedekken kan en bedekken wil. Dat leert deHeiligeGeest ons in de sacramenten. Lees en herlees toch eens de formulieren, de gloriestukken van de Reformatie.’