Ashkan Jalilzadegan

سلام من فیلم رو ۲ بار دیدم. همینطور که تو پادکستت گفتی فیلم خیلی حرفه ای ساخت و پرداخت شده. نمایش این همه اتفاق کوچیک و بزرگ تو تایم یک فیلم سینمایی کار راحتی نیست. شاید حتی اگه همین موضوع سریال میشد باز هم کشش داشت. به نظر من دوگانگی که ایجاد میشه در مورد فیلم بخاطر ترس از واقعیته. فیلم ساز خیلی ساده نشون داده که اساس زندگی بر پایه ی بی عدالتی هستش. از اول فیلم اشاره میکنه. حتی تصمیم آخر پسر خانواده ی فقیر هم اینو میگه. آدمای فقیر آدمای پولدارو دوست ندارن چون فکر میکنن حقشون ناحق شده. چون خونشون پایینه فاضلاب خونه ی طبقه مرفه با یه بارون میاد تو خونه شون و آدمای طبقه ی مرفه از فقیرا بدشون میاد چون تنشون بوی فاضلاب میده. شاید مخاطب از این فیلم لذت ببره اما از یک واقعیت گریزونه. نمیدونه دوست داره جای کدوم خانواده باشه. مثل ترس از اینکه آدم‌یه روز میمیره. آدما سازوکار فراموشی رو پیش میگیرن و سعی میکنن به اون روز فکر نکنن. این فیلم میاد یه زخم بزرگ زندگی رو باز میکنه. یه واقعیت رو که مردم دوست ندارن. فقیر باشن و حقشون خورده بشه یا که پولدار باشن و حق دیگران و بخورن. فیلم ساده نشون میده که