การอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ (intangible cultural heritage) เป็นอีกบทบาทหนึ่งของนักสารสนเทศที่เข้ามามีบทบาทมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อนึกถึงมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ ส่วนใหญ่เรามักจะนึกถึงการแสดง ศิลปหัตกรรมหรือภูมิปัญญาชาวบ้านในด้านต่าง ๆ แต่หนึ่งในมรดกที่มีความเสี่ยงที่จะสูญหายไปเรื่อย ๆ คือ ภาษาท้องถิ่น ประเทศไทยมีภาษาท้องถิ่นมากกว่า 60-70 ภาษา ภาษาเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นภาษาพูด ไม่มีระบบเขียน หลายภาษาเริ่มมีคนใช้น้อยลง ๆ เรื่อย ๆ การจดบันทึกภาษาและการอนุรักษ์หลักฐานทางภาษาเหล่านี้จึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมากที่จะช่วยสงวนรักษาความหลากหลายทางวัฒนธรรมเหล่านี้ไว้

ในตอนนี้ รองศาสตราจารย์ ดร.พิทยาวัฒน์ พิทยาภรณ์ จากภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พูดถึงบทบาทและโอกาสของนักสารสนเทศในการทำงานร่วมกับนักภาษาศาสตร์เพื่อการอนุรักษ์ภาษาท้องถิ่นของไทย รวมไปถึงแนวโน้มในการทำงานร่วมกับระบบปัญญาประดิษฐ์ในการจัดเก็บและประมวลผลภาษาท้องถิ่น