بیست و ششم فوریه سال 1942، تا اواخر چهاردهمین مراسم اسکار، قابل توجه‌ترین و متفاوت ترین فیلم سال یعنی همشهری کین که عجیب و غریب تو کل دنیا و سینماگرها اسم در کرده بود، از 9 نامزدی خودش تونسته بود فقط یکی رو برنده بشه. جایزه بهترین فیلمنامه‌ی اورجینال. آخرین جایزه‌ی هر مراسم اسکار که از قضا مهم‌ترین و شاید پر افتخارترین جایزه‌ی اون شبه، تندیس بهترین فیلم یا اصطلاحا Best picture هست. همه یه‌جورایی حس می‌کردن که دیگه بالاخره همشهری کین، بست پیکچر رو بخاطر نوآوری‌های جاه‌طلبانه و چشمگیرش تصاحب کنه. اما روی استیج، اهدا کننده جایزه وقتی نفس‌ها همه تو سینه‌ها حبس شده بود، اسم دیگه‌ای رو از توی پاکت به‌عنوان آخرین برنده‌ی شب اعلام .کرد: «دره‌ی من چه سرسبز بود» یک رومنس خانوادگی زیبا از جان فورد بزرگ 

صفحه اینستاگرام کات‌کست

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.