احتمالا می‌دانید که محدودیت‌های پوشش فقط مختص حکومت امروز ما نیست. چاوشسکو کمونیست هم موی بلند را برای مردان ممنوع کرده بود و در کره شمالی هم لباس‌ها و مدل‌های موی مشخصی به شهروندان توصیه می‌شود. چرا رژیم‌های اقتدارگرا اینقدر گرایش به کنترل پوشش شهروندان دارند؟

شاید با افرادی برخورد کرده باشید که در مقابل ضعیف‌تر از خود سلطه‌جو و مقتدر هستند و در برابر قوی‌تر از خود حقیر، متملق و سلطه‌پذیر ظاهر می‌شوند. اما آیا می‌دانید این افراد، دقیقا پیاده نظام رژیم‌های فاشیستی و توتالیتر را تشکیل می‌دهند؟ همان‌ها که با افتخار خود را سرباز و فدایی خلق، ملت یا رهبر می‌خوانند و امیدوار هستند با تحقیر خود در برابر آن نیروی بزرگ و مقدس، از هیچ بودگی خودشان هویتی در دل یک امر بزرگ کسب کنند.

یک رابطه عاشقانه سالم، نیازمند شخصیت‌هایی است که با حفظ فردیت مستقل خود، بتوانند دیگری را نیز به عنوان یک هویت مستقل بپذیرند. انسان‌هایی که از تحمل این استقلال عاجز باشند، هرگز نمی‌توانند یک رابطه عاشقانه واقعی و سازنده را تشکیل دهند. آن‌ها یا باید به صورت مداوم به دیگری تکیه کنند، یا باید دیگری را زیر سلطه و اقتدار خود در آورند.

آیا این مباحث و گزاره‌ها به یکدیگر ارتباطی دارند؟ در پادکست «اقتدارگرایی»، به همین مباحث می‌پردازم و تلاش می‌کنم پاسخ پرسش‌هایی را که در حوزه‌های روان‌شناسی و جامعه‌شناسی مطرح شده‌اند، در بستر رمان و ادبیات جستجو کنم.