با گذشت زمان و علی‌الخصوص بعد از جنگ هشت ساله، ضرورت پرداختن به مسائل معلولین و جانبازان توی ایران نمود عینی‌تری پیدا کرد. از نمونه اقداماتی که میشه بهش اشاره کرد تصویب "دستورالعمل و ضوابط مناسب‌سازی برای معلولین جسمی و حرکتی" مصوب شورای عالی معماری و شهرسازی تو سال ۱۳۷۸ که تا هنوز هم مالک عمل مناسب‌سازی در سراسر کشور است. این ضوابط در کنار "قانون جامع حمایت از معلولان" و آیین‌نامه‌های اجرایی اون در حکم سند زرینی برای مناسب کردن فضای شهری و‌ معماریه. منظور از مناسب‌سازی اینه: اصلاح محیط و تدارک وسایل حمل و نقل به طوریکه افراد معلول قادر باشند تا آزادانه و بدون خطر در محیط پیرامون خود اعم از اماکن عمومی، معابر، محیط شهری و ساختمان‌های عمومی حرکت کنند و از تسهیلات محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی لازم بهرهمند شوند. خب هدف از مناسب‌سازی محیط شهری چیه؟ هدف ایجاد دسترسی برای افراد دارای معلولیته، یعنی اینکه معلولین بتونن به استقلال نسبی برسن و در استفاده از فرصت‌ها، تساوی و عدالت برقرار شه و افراد معلول هم بتونن با جامعه همراه بشن...