هفته قبل رو با ورود عیسی به اورشلیم به پایان رسوندیم و اینجا روز دوم از هفته مقدس و جشن یهودیان که عیسی از روستایی نزدیک، به اورشلیم برمیگرده. مرقس از ۲ اتفاق صحبت میکنه که اونروز میفته. نفرین درخت انجیر و پاک کردن معبد از فروشندگان و صرافان.

درخت انجیر رو سعی میکنم هفته آینده صحبت کنم چونکه آیه ۲۰ از خشک شدن درخت صحبت میکنه و این بخشی هستش که میخوایم روش وقت بزاریم چون موضوع خاصیه که نظرهای مختلفی در موردش هست و دوست ندارم زود ازش بگذرم. پس بزارید به تطهیر معبد توسط عیسی نگاه کنیم و ببینیم مشکل چیه که عیسی این حرکت رو انجام میده.

اگه به انجیل یوحنا فصل ۲ نگاه کنیم، میبینیم که یکبار دیگه عیسی تو ابتدای خدمتش، معبد رو پاک میکنه و اینبار بار دومه.

باید بگم که مدت‌ها، انگیزه و دلیل اینکار عیسی رو چیز دیگه‌ای میدونستم.

قبلاً فکر میکردم که فروش حیوانات یا خرید و فروش و عوض کردن پول، تو معبد، بی‌احترامی به خداوند بود، ولی مشکل این نبود چون هر یهودی بالای ۲۰ سال طبق خروج ۳۰: ۱۳و ۱۴، باید سالیانه حدود نیم مثقال نقره یا ۲ درهم مالیات، برای عبادتگاه یا معبدی که بعدها ساخته میشه، میپرداخت و صراف‌ها، کسایی بودن که این سکه‌ها را تبدیل میکردن..

همچنین، یهودیان باید هر سال، ده یک و نوبر محصولات و حیواناتشون رو به حضور خداوند میاوردن و اونو تقدیم میکردن و در حضور خداوند با شادی ازش استفاده میکردن. از اونجا که خیلی‌ها راهشون طولانی بود، شریعت اجازه داده بود که این محصولشون رو بفروشن و پولش رو به جایی که خداوند مقرر کرده بود، بیارن و اون محصولات رو خریداری کنن و در حضور خداوند ازش استفاده کنن. اینو میتونیم تو تثنیه ۱۴ آیه ۲۲ به بعد بخونیم.

پس خرید و فروش غیر قانونی و غیرمذهبی نبود، بلکه مشکل این بود که معبدی که ساخته شده بود برای پرستش، جنبه روحانی‌اش را از دست داده بود و تبدیل به بازاری شده بود که عده‌ای از آن سوءاستفاده میکردن.

دلال‌هایی که به خرید و فروش تو معبد مشغول بودن، برای مجوز کار، باید هزینه بالاتری پرداخت میکردن و این باعث میشد که این پول را با گران کردن حیوانات یا دریافت سود بیشتر واسه تبدیل پول، جبران کنن و اینا باعث میشد که رفته رفته مردم نسبت به معبد و مسائل روحانی سرد بشن و اعتماد و ایمانشون به خداوند رو از دست بدن و مهمتر از همه، به قدّوسیت و جایگاه خدا توهین بشه.

اگه کتاب ۱ سموئیل را خوانده باشید، میبینید که خداوند چه غیرتی به قدوسیت و اسم خودش داره و چیزی که باعث شه مردم از خداوند فاصله بگیرن، با چه شدتی اونو رو داوری میکنه حتی به قیمت اینکه صندوق عهد به فلسطین بره، یا اینکه بعدها معبد تخریب بشه. این کار عیسی، غیرت خداوند تو عهد عتیق رو یاد شاگردا میندازه.

قصد ندارم بگم که همچین وضعی امروز دور و برمون نیست ولی میتونیم این رو تو قلب خودمون هم ببینیم که زندگی من به عنوان یک مسیحی که روح خدا توش ساکنه، چطوری هستش؟ بدنی که خداوند به عنوان هیکل خودش بهمون داده را آیا ناراستی رو توش میبینیم که واسه اصلاحش کاری نمیکنیم؟ یا قدّوسیت و احترام خدا تو من دیده میشه یا آیا ظاهر مسیحی من، مثل معبد زیباست اما در عمل، طور دیگه‌ایه؟

اگه به روح‌ خدا اجازه بدیم، میبینیم که اون هم شروع به زیر و رو کردن تخت‌هایی تو قلبمون میکنه که باید زیر کشیده بشن و چیزهای زیادی عوض بشه تا قلبمون لایق سکونت و زندگی روح خدا در ما باشه.

میخوام با یه آیه از امثال این پادکست رو تمام کنم که جدا از زیبائی‌اش، ما را دعوت میکنه که نسبت به خواست روح، تسلیم باشیم.

امثال ۲۵: ۴ میگه: ‘ناخالصی را از نقره جدا کن تا زرگر بتواند از آن ظرفی بسازد. ‘

بیاید در برابر روح خداوند، بیشتر از قبل مطیع و فروتن بشیم و اجازه بدیم که چیزی که نمیخواد تو زندگیمون باشه، ازمون بگیره.

برکت خداوند با شما باشه.