امیدوارم حالتون خوب باشه و آماده باشین برای بخش جدید که اصطلاحا بین مسیحیان، به شریعت یا قانون طلائی معروفه. محبت کردن خدا و محبت کردن انسان‌ها با همه وجودمون.

شاید شما هم مثل من فکر میکنین که محبت به خدا آسونتره از محبت به مردم چون فکر میکنم همه‌مون تجربه‌هایی تو روابطمون با مردم داریم که گاهی خیلی خوب پیش نمیره یا ممکنه ناراحتی‌ بزرگی نسبت به کسی تو دلمون باشه.

بزارید قبل از اینکه جلوتر بریم، به تورات نگاه کنیم. این ۲ قانون از ۶۱۳ قانونی که تو تورات نوشته شده که شامل مسائل مختلفی مثل پرستش خدا، قربانی، غذای حلال، روابط انسانی میشه.

و بیشتر مردم در مورد ۱۰ فرمان شنیدن که روی ۲ لوح سنگی به موسی داده شد و مفسرهای زیادی اعتقاد دارن که رو یکی‌ از این لوح‌ها، ۴ قانون اول نوشته شده بود که مربوط به رابطه اسنان با خدا بود و دومی هم ۶ فرمان بود که در مورد رابطه با مردم بود.

امروز میخوام در مورد محبت به مردم یا روابمطون باهاشون صحبت کنم چون معمولا با خدا مشکلی نداریم جز اینکه یا جواب دعامون رو نگرفتیم یا حس کردیم در برابر ظلمی که بهمون شده، سکوت کرده، ولی در برابر مردم، برعکسه و از یه مشکل به یه مشکل دیگه دائما کوچ میکنیم.

فکر میکنم اولین چیزی که نقش اساسی تو محبت کردن به مردم داره، محبت کردن خداست و اگه این محبت بین ما و خدا نباشه، نمیتونیم تو محبت کردن به انسان‌های دیگه خیلی موفق باشیم.

اگر نمیتونیم کسی رو ببخشیم یا اصطلاحا تو صلح باهاش باشیم، نمیتونیم حتی رابطه درستی با خدا داشته باشیم و اونو با تمام وجودمون محبت کنیم چون برای داشتن این رابطه، باید مردم رو دوست داشته باشیم حتی کسی که بهمون آسیب زده، چون دعا و پرستشی که میکنیم، ما را به سمت محبت و صلح میکشونه حتی با مردم و اگر بخوایم تو پرستش خدا بمونیم و با مردم تو صلح نباشیم، چاره‌ای نداریم جز اینکه صدای روح‌القدس رو ساکت کنیم و این چیزی نیست که خدا از ما خواسته باشه.

همیشه بخشیدن سخته وقتی که کسی بهمون آسیبی میرسونه و این هم سخته که بخوایم براش دعا کنیم و این چیزیه که خدا ازمون خواسته.

چیز دیگه‌ای که سخته، صحبت کردن با کسیه که باعث ناراحتی‌مون شده چون میخوایم سعی کنیم ببخشیم و ناراحتی را فراموش کنیم، بدون اینکه در موردش صحبت کرده باشیم و با اتفاق بعدی، ناراحتی بزرگ‌تر میشه و این پروسه همینطور ادامه پیدا میکنه تا در نهایت، میبینیم که دیگه نمیشه با اون شخص ادامه داد.

انجیل ازمون خواسته قبل از اینکه بخوایم به پرستش خدا بریم، با کسی که ناراحتش کردیم یا ناراحتمون کرده، صحبت کنیم. اگر موضوع حل نشد، از کلیسا و خادمین کمک بگیریم.

این موضوع تو رابطه‌های ما خیلی مهم و حساسه و این هم خیلی مهمه که چطور در مورد ناراحتی‌مون صحبت می‌کنیم. اگر محبت تو صدا یا رفتار ما حس نشه، خیلی راحت سوتفاهم پیش میاد و اگه راه‌حلی پیدا نشه یا صحبت نتیجه بخش نباشه، این رابطه به ناراحتی بیشتر و قضاوت‌ها یا حتی تلخی کشیده میشه و باعث میشه در نهایت، از افراد فاصله بگیریم و سعی کنیم تو روابطمون، با افرادی ارتباط داشته باشیم که به ما آسیبی نرسه یا حس بدی نداشته باشیم.

فکر میکنم این یکی از مهمترین و بزرگترین دلائلیه که گروه‌ها یا کلیساها، با هم مشکل داشته باشن یا اتحاد نداشته باشن و این موضوع با محبت کردن همسایه با تمامی دل و جان، جور در نمیاد.

این تجربه‌ایه که فکر میکنم همه ما تجربه‌اش کردیم، دردش رو کشیدیم و چیز آسونی نیست. همیشه محبت کردن و بخشیدن وقتی که حس میکنیم به ما بدی شده یا مائیم که قربانی شدیم، سخته و فقط فیض خداست که میتونه کمک کنه تا قلبمون نسبت به افراد سخت یا تلخ نشه.

اگه شما هم این شرایط رو تجربه کردید، بیاین از این موضوع راحت نگذریم، اگه از خداوند بخوایم که به ما قلب و محبت تازه‌ای بده که برای دیگران شفقت داشته باشیم و دوستشان داشته باشیم، خداوند قلب ما را عوض میکنه و محبت تازه‌ای میده بهمون.

خیلی وقت بود دوست داشتم این حرف ها را تو یه برنامه بگم چون کلیساهای زیادی بخاطر این موضوع آسیب دیدن یا اینکه از بین رفتن، خادمین زیادی هستن که این مشکل را تو کلیسا یا گرو‌هاشون داشتن و دارن و افراد زیادی هستن که بخاطر این ناراحتی‌ها، حتی رابطه‌اشون با خدا یا کلیسا مثل قبل نیست یا حس میکنن نمیتونن مثل قبل با خدا حرف کنن یا حضورش رو حس کنند.

اگه فکر میکنید که این قسمت براتون برکتی داشت یا میتونه به کسی کمک کنه، لطفاً این قسمت را براشون بفرستید. برکت و محبت خداوند بیشتر از قبل تو زندگیتون باشه، آمین