Henüz 36 yaşında ölen Orhan Veli'nin, ölümünden sonra bir diş fırçasına sarılı olarak bulunan ve yarım kalmış işte o şiiri:



Birincisi o incecik, o dal gibi kiz,

Simdi galiba bir tüccar karisi.

Ne kadar sismanlamistir kim bilir.

Ama yinede de görmeyi çok isterim,

Kolay mi? ilk gözagrisi.

Ikincisi Münevver Abla, benden büyük

Yazip yazip bahçesine attigim mektuplari

Gülmekten katilirdi, okudukça.

Bense bugünmüs gibi utanirim

O mektuplari hatirladikça.

............................çikar

............................durduk mahallede

..........................................halde

...........................adlarimiz yan yana yazilirdi duvarlara

.......................................yangin yerlerinde.

Dördüncüsü azgin bir kadin,

Açik saçik seyler anlatirdi bana.

Bir gün de önümde soyunuverdi

Yillar geçti aradan, unutamadim,

Kaç defa rüyama girdi.

Besinciyi geçip altinciya geldim

Onun adi da Nurünnisa.

Ah güzelim

Ah esmerim

Ah

Canimin içi Nurünnisa.

Yedincisi Aliye, kibar bir kadin

Ama ben pek varamadim tadina,

Bütün kibar kadinlar gibi,

Küpe fiyatina, kürk fiyatina.

Sekizincisi de o bokun soyu:

Sen elin karisinda namus ara,

Kendinde arandi mi, küplere bin.

Üstelik kendinde de

Yalanin düzenin bini bir para.

Ayten'di dokuzuncunun adi,

Barlarda göbek atar

Is baisnda sunun bunun esiri,

Ama bardan çikti mi,

Kiminle isterse onunla yatar.

Onuncusu akilli çikti

Birakti gitti beni.

Ama haksiz da degildi hani,

Sevismek zenginlerin harciymis

Issizlerin harciymis.

Iki gönül bir olunca

Samanlik seyranmis ama,

Iki çiplak da - olsa olsa -

Bir hamama yakisirmis.

Isine bagli bir kadindi on birinci.

Hos, olmasin da ne yapsin?

Bir zalimin yaninda gündelikçi;

Adi Luksandra

Gece odama gelir,

Sabaha kadar kalir.

Konyak içer, sarhos olur,

Sabahi da, isbasi yapardi safakla....

Gelelim sonuncuya.

Ona baglandigim kadar

Hiçbirine baglanmadim.

Sade kadin degil, insan.

Ne kibarlik budalasi,

Ne malda, mülkte gözü var.

Esit olsak, der,

Hür olsak, der.

Insanlari sevmesini de bilir,

Yasamayi sevdigi kadar.

-Orhan Veli Kanık