O jednym z najbardziej wszechstronnych artystów – Mikalojusie Konstantinasie Čiurlionisie i o tym, jak w jego twórczości przenikają się fotografia, malarstwo i muzyka – z dr Pawłem Siechowiczem z Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego rozmawia Katarzyna Sanocka.

Syn organisty, urodzony w okolicy Druskiennik, wychowany w środowisku wielokulturowym. Mówił i pisał po polsku, wtrącając w listach litewskie zdrobnienia. Na początku XX wieku tworzył podwaliny litewskiej sztuki narodowej XX wieku, a przez Litwinów nazywany jest „najskromniejszym pośród geniuszy”.

Kształcił się w klasie fortepianu i kompozycji w Warszawie i Lipsku, a następnie zmienił kierunek swoich zainteresowań – podjął naukę rysunku na warszawskiej ASP. Do świata malarstwa wkroczył więc już jako doświadczony artysta. Malowanie miało dać upust jego wyobrażeniom i wizjom, których doświadczał komponując muzykę.

Na jego obrazach mgła układa się w kształt dłoni, drzewa wyglądają jak harfy. Jego twórczość to synteza struktur muzycznych z formą malarską. Nie ilustrował muzyki, ale było to komponowanie malarstwa za pomocą myślenia muzycznego (rytm, motywy, powtarzanie).

Choć Čiurlionis znany jest przede wszystkim ze swoich symbolistycznych obrazów i neoromantycznej muzyki, fotografia stanowiła dla niego ważne medium obserwacji świata. Wystawa prezentowana w Filharmonii Narodowej w Warszawie odkrywa przed publicznością fotografie wykonane przez Čiurlionisa podczas podróży po Kaukazie w 1905 roku. To czas, w którym artysta mieszkał i kształcił się w Warszawie – miejscu kluczowym dla jego artystycznego dojrzewania.

Więcej o wystawie przeczytasz w opisie „Wizjoner z kodakiem. Fotografie Mikolajusa Konstantunasa Čiurlionisa”

Wystawie towarzyszy koncert w Filharmonii Narodowej: Posłańcy: Bach / Schubert/ Čiurlionis

Artykuł Przenikanie sztuk w twórczości M. K. Čiurlionisa pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.