گل‌های رادیو – شاخه گل ۲۷۷ – ویگن

دامن کشان ساقی میخواران از کنار یاران مست و گیسو افشان می گریزد

در جام می از شرنگ دوری وز غم مهجوری چون شرابی جوشان مِی بریزد

دارم قلبی لرزان به رهش دیده شد نگران

ساقی میخواران از کنار یاران مست و گیسو افشان میگریزد

دارم چشمی گریان به رهش

روز و شب بشمارم تا بیاید

آزرده دل از جفای یاری بی وفا دلداری ماه افسون کاری شب نخفتم

با یادش تا دامن از کف دادم شد جهان از یادم یاد عشقش را در دل نهفتم

از چشمانش ریزد به دلم شور عشق و امید دامن از کف دادم

شد جهان از یادم یاد عشقش را در دل نهفتم

دارم چشمی گریان به رهش

روز و شب بشمارم تا بیاید

پس از این زاری مکن  

به مزارِ سینه ام

با تو رفتم 

پنهان کردم  

هوسِ یاری مکن 

با غمِ دیرینه ام 

بی تو باز امدم 

در خاکسترِ غم  

تو ای نا کام 

بخواب ارام 

از سر کوی او 

ان همه ارزو 

دل دیوانه

دل دیوانه

دل دیوانه

دل دیوانه

چه بگویم ای دل با من چه ها کردیتو مرا با عشقِ او اشنا کردی     

پس از این زاری مکن

به مزارِ سینه ام 

با تو رفتم 

پنهان کردم 

هوسِ یاری مکن 

با غمِ دیرینه ام 

بی تو باز امدم 

در خاکسترِ غم 

تو ای نا کام 

بخواب ارام 

از سر کوی او

ان همه ارزو 

دل دیوانه

دل دیوانه

دل دیوانه

دل دیوانه

چه بگویم ای دل با من چه ها کردی  تو مرا با عشقِ او اشنا کردی

پس از این زاری مکن  

به مزارِ سینه ام 

هوسِ یاری مکن 

با غمِ دیرینه ام 

تو ای نا کام   

بخواب ارام  

دل دیوانه

دل دیوانه