شهامت درونی با قانون5ثانیه و اهمیت آن در زندگی صحبت خواهیم کرد، از رزا پارک و مارتین لوترکینگ تا ترس.

ترس، سرزندگی و نشاط را از ما می گیرد. یاد بگیریم که شهامت مان را از ترس مان قوی تر سازیم.

دشمن پیش چشم ماست، دشمن کسی غیر از خودمان نیست.

ترس دقیقا مثل یک هم اتاق احساسی ـ عاطفی است که با ما زندگی می کند و با ما هم صحبت می شود، فریب مان می دهد و سعی می کند که ما را قانع کند که بعضی از کارها را انجام بدهیم و بعضی از کار ها را انجام ندهیم و مدام به ما هشدار می دهد که اگر دست به فلان کار بزنیم برای خودمان گرفتاری درست می کنیم و خود را به دردسر می اندازیم.

این ترس مان است که به ما می گوید: (نه نمیتوانی، نباید فلان کار را انجام دهی.) این ترس است که خود باوری، عزیت نفس و اعتماد به نفس را از ما می گیرد و به ما می گوید دست روی دست بگذار، کاری نکن، باورنکن، فکر هرگونه حرکت را از ذهنت بیرون کن. ترس است که زندگی مان را در روز روشن از جلوی چشمان مان می دزدد.

ترس مانند فکرمان یکی از بزرگ ترین و نیرومند ترین دشمنان مان است. نیرویی که می تواند شادمانی و خوشبختی ما را ویران سازد. ولی ترس چگونه می تواند این کارها را بکند؟

ترس است که ترس های مان را تثبیت می کند و اجازه برای رشد کردن مان را نمی دهد. ترس است که بین ما و اطرافیان فاصله می اندازد.کاری می کند که رویاهای مان را به فراموشی بسپاریم. و مانع بروز تمامی توانایی های مان می شود.

اگر به ترس اجازه دهیم که بر زندگی مان سایه بیندازد، در زندانی بیش، زندگی نخواهیم کرد.

به راستی ترس، آزادی مان را از ما سلب می کند. تصور کنیم اگر برده بودیم چه زندگی ایی داشتیم؟ به ما امر می کردند چه کاری انجام دهیم و چه کاری انجام ندهیم، اجازه نداشتیم مطابق با خواسته و میل خود عمل کنیم، اجازه نداشتیم شاد و خوشحال باشیم، چرا که فرمانروای ما اجازه نداده است!

چنین سرنوشتی بسیارترسناک و حشتناک است. فرمانروای ما همان ترس هاس مان است که اجازه نمی دهد دل به دریا بزنیم و تغییری در زندگی و مسیرمان ایجاد سازیم. ترس وادارمان می کند تا رویاهای مان را فراموش سازیم و وادار شویم همان جایی که هستیم بمانیم و هیچ تغییری در خود و در زندگی خود ایجاد نکنیم.

شما چطور با ترس های خود مقابله می کنید و تصمیم گیری می کنید؟