W tym odcinku „Umyślnie” przyglądamy się fascynującemu procesowi biologicznemu, ale także jednemu z najbardziej tajemniczych fenomenów ludzkiego doświadczenia. I zagadnieniu, o którym chyba dość często nie chcemy/boimy się rozmawiać. A chodzi o śmierć. Która jest przecież absolutną częścią naszego istnienia i myślę, że rozmawianie o niej może czynić nas teraz w trakcie istnienia - jeszcze bardziej żywymi i poruszonymi tym, co dzieje się podczas umierania z naszym ciałem, naszym mózgiem i świadomością/bytem.

Choć wydaje się granicą, za którą nauka traci głos - no bo przecież znika ja mnie moje i samo istnienie ja biologicznego, współczesna neurobiologia zaczyna coraz śmielej przyglądać się temu, co dzieje się w mózgu w momencie umierania i podczas różnych zdarzeń okołośmiertnych. Nie po to, by odebrać temu doświadczeniu jego mistyczny i tak trudno opisywalny wymiar, lecz by zrozumieć, jak materia neuronalna potrafi stworzyć tak głębokie i często duchowe wizje z eksplozją neuroprzekaźników, tunelami światła i fascynującymi falami ostatnich wyładowań. 

W tym odcinku wspólnie z prof. Wojciechem Glacem (neurobiologiem i wykładowcą akademickim Uniwersytetu Gdańskiego,  popularyzatorem nauki) przyglądamy się śmierci z perspektywy neurobiologii – bez uciekania od duchowego wymiaru, ale z próbą zrozumienia, jak komórki nerwowe i zakamarki ludzkiej świadomości potrafią wygenerować tak głębokie, mistyczne doświadczenia.

Rozmawiamy o:

~ tym, dlaczego śmierć nie jest momentem, lecz procesem

~ tym, czym jest śmierć kliniczna

~ momencie, w którym definiujemy śmierć mózgu 

~ zjawisku fali śmierci – ostatnim błysku neuronów

~ neurochemii umierania i mechanizmach euforii w obliczu końca

~ znanych z filmów, literatury i opowieści tunelu i świetle – jako efekcie neurofizjologicznym i symbolicznym,

~ filmie pt. „moje życie”, który wyświetla nam się w momencie odchodzenia

~ doświadczeniu „opuszczenia ciała” – czyli granicy między biologią a transcendencją

oraz o tym, dlaczego niektórzy twierdzą, że to, czego doświadczyli „po drugiej stronie”, było prawdziwsze niż życie.

Zapraszam Was serdecznie do rozmowy, która dla mnie (jak zawsze gdy mam przyjemność rozmowy z prof. Glacem) była wielką ucztą naukowo-zajawkową i na pewno nie ostatnią w naszym duecie.