شهر سوخته مرثیه است انتزاعی که در پس تجسم درکی عمیق از واپسن لحظه های زندگی را می‌آفریند. آنگاه که آستانه مرگ را درک می‌کنیم با مرگ هر جانداری بی تسلط در خودمی‌میریم و با دردی عظیم از نو متولد می‌شویم. و اینچنین است که آنکس که در زندگی عظمت مرگ را نفهمیده باشد به دنبال زندگی دیگری از پس مرگ خویش می‌کشد و قربانی می‌کند و از بین می‌برد. برای وطنم که پشت مرگ و نفرین و اعدام خشک شد و سوخت.