در نوری که حقیقت است

توی اطراف روستایی که پدرم تو کودکی زندگی میکرد، تونل‌های قطار زیادی وجود داشت که همه تو دل کوه کنده شده بودن. گاهی این تونل‌ها پیچ‌هایی داشتن که نمیشد ته تونل را دید، نه میشد دید که قطاری تو مسیر هست یا نه و نه اجازه میداد که نور داخل تونل را روشن کنه و اگه میخواستیم از داخل تونل رد بشیم، ممکن بود پامون جایی گیر کنه و زمین بخوریم یا با دیواره‌های تونل برخورد کنیم و زخمی شیم.

این تونل‌ها، شبیه زندگی ماست، گاهی آخر تونل و مسیری که داریم طی میکنیم را می‌بینیم و گاهی هم نمی‌تونیم. گاهی زمین میخوریم و گاهی می‌تونیم بدون مشکل ادامه بدیم و همه اینها به نوری بستگی داره که راه‌مون را روشن میکنه تا بتونیم جلومون را ببینیم.

این داستان را تعریف کردم چون میخواستم به این بخش از یوحنا برسم که یوحنا، خدا را تو جملات کوتاهی توصیف میکنه که با یک‌بار شنیدن، همیشه شنونده میتونه اون رو بیاد بسپاره. خدا نور است. در او هیچ ظلمتی نیست.

ما اگه این نور را داشته باشیم، پس می‌تونیم با اطمینان قدم برداریم و اگر این نور تو زندگی‌مون نباشه، پس تو تاریکی هستیم و ممکنه هر لحظه زمین بخوریم یا به خودمون آسیب بزنیم.

این مثال میتونه کمکمون کنه که متوجه بشیم که چقدر نیاز هستش ما نور خدا را تو زندگیمون داشته باشیم تا بتونیم تو مسیر درست قرار بگیریم.

بزارید آیات امروز را از نامه ۱ یوحنا فصل ۱ آیات ۵ تا ۱۰ بخونم.

این است پیامی كه ما از او شنیدیم و به شما اعلام می‌کنیم: خدا نور است و هیچ ظلمت در او نیست. پس اگر بگوییم با او متّحد هستیم و در‌ عین‌حال در ظلمت زندگی می‌کنیم، معلوم می‌شود كه گفتار ما دروغ و كردار ما نادرست است. امّا اگر در نور به سر می‌بریم -‌همان‌طور كه خدا در نور است- در آن صورت با یکدیگر اتحاد داریم و خون عیسی، پسر او، ما را از همهٔ گناهانمان پاک می‌سازد. اگر بگوییم كه بی‌گناه هستیم، خود را فریب می‌دهیم و از حقیقت دور هستیم. امّا اگر ما به گناهان خود اعتراف نماییم، می‌توانیم به او اعتماد كنیم؛ زیرا او به حق عمل می‌کند. او گناهان ما را می‌آمرزد و ما را از همهٔ خطاهایمان پاک می‌سازد. اگر بگوییم كه هرگز مرتکب گناهی نشده‌ایم، خدا را دروغگو شمرده‌ایم و از کلام او کاملاً بی‌خبر هستیم.

این تجربه‌ی ساده از تونل‌ها، کمک می‌کنه بفهمیم چرا یوحنا اینقدر محکم میگه: خدا نور است.

یوحنا که روزی خودش جوان‌ترین شاگرد مسیح بود، خوب میدانست که جنگ‌های روحانی و وسوسه‌ها چی هستن. اینکه دربرابر شهوت،‌چطور ایستادگی کرد یا اینکه چطور با یک سازش‌کاری میشه از زیر بار انتقاد‌ها یا فشارها فرار کرد. اینکه با کنار اومدن با مسائلی، میشه از حملات معلمین دروغی یا دشمن‌ها شانه خالی کرد اما، آیا با این کار، اون می‌تونست دم از این بزنه که باید تو نور خدا وایساد؟

تو صحبت یوحنا، این یک فرمول ساده هستش که برای تشخیص دادن راه‌ تعلیمن یا نقشه‌ای که در پیش داریم، هر چیزی که تو این نور قرار بگیره‌، از خداست و هر چیزی که سعی کنه خودش را پنهان کنه، از خدا نیست.

اینطوری میشه نسبت به کاری که میخوایم انجام بدیم و عواقبی که ممکن پیش بیاد، اطمینان داشته باشیم و گاهی فکر میکنم چطور ممکنه کسی بتونه بدون این نور، امید داشته باشه که مسیری که میره را به سلامتی به پایان میرسونه؟

وقتی این متن را می‌خونیم، یوحنا داره سعی میکنه بهمون چند چیز را بیاد بیاره.

اول از همه، میخواد بهمون زندگی کردن تو نور را یاد بده. هر چیزی که تو نور خدا قرار بگیره و توش تاریکی دیده نشه، از خداست.

خیلی وقت‌ها خیلی سریع می‌فهمیم که آیا این کاری که قصد داریم انجام بدیم یا داریم انجام میدیم از خداست یا نه، اما اینجاست که قدم سخت‌تر و مهمی باید برداشته بشه.

آیا شهامتش را داریم که اگر صادق نبودیم، این را اعتراف کنیم و رویه‌امون را عوض کنیم.

این دومین قدم و سخت‌ترین قدم برای ماست که بخوایم از راهی که قرار گرفتیم، توبه کنیم و برگردیم حالا هر بار که این اتفاق می افته، هر چقدر بزرگ یا هر چقدر کوچیک،‌ باید اون را جلوی صلیب بیاریم.

گناه را باید به‌طور واقعی شناخت و اعتراف کرد و عذر و بهانه‌جویی برای آن نداشت چون نتیجه گناه، خیلی سخت‌تر از عدم توبه کردن و برگشتن هست.

سومین چیزی که ما را ممکنه به چالش بکشونه، اینه که آیا این ایمان را داریم که خدا می‌تونه اون را ازمون برداره. ممکنه به ظاهر این خیلی ساده باشه که آره، مسیح گناهان ما را برداشت اما وقتی تو بعضی گناهان می آفتیم، ممکنه به زبان این رو اعتراف کنیم اما در عمل، تو خودمون امید زیادی برای بخشش و نجات نمی‌بینیم.

موضوع اینه که مسیح و خون اون میتونه هر گناهی را ببخشه و هر گناهکار و مجرمی را به حضور خدا بیاره.

یوحنا میگه که اگر اعتراف کنیم، او امین و عادل است تا ما را از هر ناراستی پاک کنه و وقتی گناهی را اعتراف میکنیم، اون گناه پاک میشه ولی نیاز نیست ما دو مرتبه‌،سه مرتبه همون گناهی که اعتراف کردیم را دوباره اعتراف کنیم. با اینکار، ما داریم خدا را به بی‌وفایی و غیر قابل اعتماد بودن متهم میکنیم و این گناه دیگه‌ای هستش چون کتاب مقدس میگه وقتی گناهی را اعتراف و ازش توبه میکنیم، بخاطر خون مسیح اون بخشیده میشه.

پس اگر دومرتبه بخوایم اعترافش کنیم، شبیه اینه که میگیم نه، گناه هنوز پاک نشده و این یعنی انکار وفاداری خدا و این گناه دیگه‌ای هستش که باید ازش توبه کرد.

پس میخوام با این ۳ نکته، شما را تشویق کنیم که تو هفته‌ای که در پیش داریم، به این فکر کنیم که:

• اول، آیا ما در نور قدم برمی‌داریم یا نه؟


• دوم، آیا شهامت اعتراف به گناهمون را داریم یا گناه رو پنهان می‌کنیم؟


• سوم، آیا به وعده‌ی خدا اعتماد می‌کنیم یا هنوز با شک زندگی می‌کنیم؟

برکت خداوند با شما باشد.

تا هفته آینده

Social Media:

Website: https://kalameye-hayat.com

Telegram: https://t.me/KalameyeHayatofficial

Instagram: https://www.instagram.com/kalameyehayat

Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCyhbpNCwyvva-yH1gwFNw1w/videos

#نامه_اول_یوحنا

#پادکست_مسیحی

#کلمه_حیات

#کتاب_مقدس

# #نور_خدا

#زندگی_در_نور

#اعتراف_به_گناه

#وعده_خدا

#وفاداری_خدا

#امید_در_عیسی

#توبه_و_بازگشت

#دوستی_با_خدا

#گناه_و_بخشش

#کلام_زندگی

#اعتماد_به_خدا

#راه_درستی

#تقدیر_الهی

#پادکست_مسیحیت

#مژده_برای_عصر_جدید