"زخمه"

وقت سحر است خیز ای مایه‌ی ناز نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز ‌ کان‌ها که به جای‌اند، نپایند بسی و آن‌ها که شدند کس نمیاید باز..‌. خیام ‌ ‌

تار: استاد جلیل شهناز تنبک: استاد جهانگیر ملک ‌

قطعه‌ی "عشاق" از آلبوم کرد بیات اثر استاد جلال ذوالفنون ‌ ‌ از هرچه می‌رود سخن دوست خوش‌ترست پیغام آشنا نفس روح پرورست ‌ هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای؟ من در میان جمع و دلم جای دیگرست ‌ شاهد که در میان نبوَد، شمع گو بمیر چون هست اگر چراغ نباشد منورست ‌ ابنای روزگار به صحرا روند و باغ صحرا و باغ زنده‌دلان کوی دلبرست ‌‌ جان می‌روم که در قدم اندازمش ز شوق درمانده‌ام هنوز که نزلی محقرست ‌ کاش آن به‌خشم‌رفته‌ی ما آشتی‌کنان بازآمدی که دیده‌ی مشتاق بر دَرَست ‌ جانا دلم چو عود بر آتش بسوختی وین دم که می‌زنم ز غمت، دود مجمرست ‌‌ شب‌های بی توام شب گورست در خیال ور بی تو بامداد کنم روز محشرست گیسوت عنبرینهٔ گردن تمام بود معشوق خوبروی چه محتاج زیورست ‌‌ سعدی خیال بیهده بستی امید وصل هجرت بکشت و وصل هنوزت مصورست ‌ زنهار از این امید درازت که در دلست هیهات از این خیال محالت که در سرست

بازخوانی تصنیفی جان‌نواز از بانو هنگامه اخوان شعر: ملک‌الشعرا بهار آهنگ: یحیی زرین‌پنجه ‌ ز فروردین شد شکفته چمن گل نو شد زیب دشت و دمن کجایی ای نازنین گل من؟ بهار آمد با گل و سنبل ز بیداد گل نعره زد بلبل دل بلبل نازک است ای گل دل او را از جفا مشکن! ‌ بهار از گل سایبان دارد دریغا کز پی خزان دارد خوش آن کس کاو یاری جوان دارد بتی تازه با شراب کهن ‌ دلم گشت از چرخ بوقلمون چو جام می ‌لب به لب پرخون ‌ غم عشقت شد بر غمم افزون... ‌ شد از ستمت ز دست غمت غرق خون دل من مجنون دل من محزون دل من پر ز خون دل من ‌ نگارا رحمی نما به چشم ترم که‌ من از زلفت بتا شکسته‌ترم اگر بردم جان از غم دوران ز درد فراق تو جان نبرم ‌ عزیز دلم بت چگلم آبروی چمن بهار مرا خزان منما نازنین گل من... ‌ ‌

قطعه‌ی زیبای "پیش‌درآمد اصفهان" از آلبوم ۱۵ قطعه برای تار استاد جلیل شهناز ‌ ‌ ‌زمستان گذشته است گل‌ها شکفته‌اند باز زمان نغمه‌سرایی فرارسیده است و تو ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها و پشت سنگ‌ها پنهان هستی، بیرون بیا و بگذار صدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبای تو را ببینم زیرا اکنون دیگر زمستان به پایان رسیده است. ‌ تو را به جای همه‌ی کسانی که نشناخته‌ام دوست می‌دارم تو را به جای همه‌ی روزگارانی که نمی‌زیسته‌ام دوست می‌دارم برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می‌شود و برای خاطر نخستین گل‌ها تو را به خاطر دوست‌داشتن دوست می‌دارم تو را به جای همه‌ی کسانی که دوست نمی‌دارم دوست می‌دارم سپیده که سر بزند، در این بیشه‌زار خزان‌زده، شاید دوباره گلی بروید شبیه آنچه در بهار بوییدیم پس به نام زندگی، هرگز مگو هرگز ‌ پل الوار ترجمه‌ی احمد شاملو ‌

آماده‌اید؟ بیایید روح و ذهن خود را به میهمانی این قطعه‌ی کم‌نظیر و روح‌نواز ببریم. ‌ قطعه‌ی «ونوشه» (بنفشه در گویش مازندرانی) بر اساس یک‌ ملودی مازندرانی ساخته و پرداخته، و در آلبوم بامداد (۱۳۷۰) منتشر شده است. آهنگ‌ساز این آلبوم، استاد حمید متبسم است. ‌ ‌ ‌ تا بهار دل‌نشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن ‌ به امید سالی بهتر برای همگان، و برای این سرزمین، ایران.

قطعه‌ی نخست از آلبوم "خداوندان اسرار" که به نظر من، یکی از شنیدنی‌ترین آلبوم‌های همایون شجریان است. ‌ بانگ گردش‌های چرخ است این که خلق، می‌سرایندش به تنبور و به حلق ‌ ما همه اجزای آدم بوده‌ایم در بهشت آن لحن‌ها بشنوده‌ایم... ‌

ای ایران ای مرز پرگهر... * در مورد جزییات این اجرا آگاه نیستم. اگر می‌دانید، در میان بگذارید. ‌ چنین نقل شده است که روزی حسین گل‌گلاب در راه ملاقات با روح‌الله خالقی در خیابان، شاهد درگیری دو سرباز ایرانی و انگلیسی بوده است که در آن وضع، سرباز انگلیسی به سرباز ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشته سیلی می‌زند و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال بود هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. گل‌گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی می‌رود و جریان را بازگو می‌کند. و همچنین می‌گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده ماند. خالقی نیز می‌گوید که من آهنگ آن را تنظیم می‌کنم و بنان که آنجا بوده نیز می‌گوید من هم شعر را خواهم خواند. از حسین گل‌گلاب در این باره چنین نقل شده است: ‌ در سال ۱۹۴۴، در شرایطی که چکمه‌های نیروهای اشغال‌گر هر وطن‌پرستی را می‌لرزاند، من ایدهٔ این شعر به ذهنم رسید. سپس پروفسور خالقی موسیقی آن را نوشت و در برابر همهٔ مقاومت‌های سیاسی، این ترانه راه خود را به دل و روح مردم پیدا کرد. ‌

آهنگ: استاد پرویز مشکاتیان صدا: زنده‌یاد ایرج بسطامی شعر: ملک‌الشعرا بهار ‌ مشکاتیان: «یک چیزی در نهان خانه‌ی ذهن هر ایرانی هست و آن ایران است که برای آن جان‌فشانی می‌کنند، آهنگ‌سازی می‌کنند، اشک می‌ریزند و به موقع هم شمشیر می‌کشند. زمانی که ایرج وطن من را خواند اشک مرا درآورد. از آن زیباتر نمی‌شد این اثر را خواند؛ به خاطر این‌که تا از ایران صحبت می‌شد اشکش در می‌آمد. او ای‌ خطه‌ی ایران مهین ای وطن من را حس می‌کرد که یعنی چه؟ برای همین با آن شکوه و عظمت و البته توانایی اجرایش توانست کار را اجرا کند. من افتخار می‌کنم و یا تنها افتخارم این است که این اثر از طرف سازمان ملی یونسکو به عنوان سرودی رسمی انتخاب شد. من به یونسکو کاری ندارم ولی به ایرج، ملک‌الشعرا و ایران خیلی کار دارم.» ‌‌ ای خطه ایران مهین ای وطن من ای گشته به مهر تو عجین جان و تن من دور از تو گل و لاله و سرو و سمنم نیست ای باغ و گل و لاله و سرو و سمن من ای خطه ایران مهین ای وطن من ای گشته به مهر تو عجین جان و تن من دور از تو گل و لاله و سرو و سمنم نیست ای باغ و گل و لاله و سرو و سمن من تا هست کنار تو پر از لشکر دشمن تا هست کنار تو پر از لشکر دشمن هرگز نشود خالی از دل محن من، محن من دردا و دریغا که چنان گشتی بی‌برگ کز بافته خویش نداری کفن من امروز همی گویم با محنت بسیار امروز همی گویم با محنت بسیار دردا، دردا دردا و دریغا وطن من، وطن من ای خطه‌ی ایران مهین ای وطن من... ‌ یکم دی ماه ۱۴۰۱: تا خورشید چه زاید...

عکس: دماوند | مجید قهرودی ‌ ایران ای سرای امید بر بامت سپیده دمید بنگر کزین ره پر خون خورشیدی خجسته رسید ‌ اگر چه دلها پر خون است شکوه شادی افزون است سپیده‌ی ما گلگون است وای گلگون است که دست دشمن در خون است ‌ ای ایران غمت مرساد جاویدان شکوه تو باد راه ما راه حق راه بهروزی است اتحاد اتحاد رمز پیروزی است ‌ صلح و آزادی جاودانه در همه جهان خوش باد یادگار خون عاشقان ‌ ای بهار تازه جاودان در این چمن شکفته باد ‌ آذر ۱۴۰۱‌ | هم‌زمان با جنبش آزادی‌خواهی ایرانیان

شب است و چهره‌ی میهن سیاهه نشستن در سیاهی‌ها گناهه... ‌‌ ‌ قطعه‌ی «شب‌نورد» از آلبوم چاووش ۲ خواننده: محمدرضا شجریان آهنگ‌ساز: محمدرضا لطفی شعر: اصلان اصلانیان ‌ ‌ ‌ مهر خونین ۱۴۰۱ #مهسا_امینی #ایران #MahsaAmini #Iran

قطعه‌ی گوش‌نواز "رقص باد" از آلبوم بر فراز باد اثر استاد اردوان کامکار شنیدن این قطعه چه احساسی به شما می‌دهد؟ ‌

قطعه‌ی "نهفت و فرود" از آلبوم نی‌نوا آهنگ‌ساز: استاد حسین علیزاده

قطعه‌ی "سیر" از آلبومی به همین نام استاد مسعود شعاری ‌ ‌ ‌روی نگار در نظرم جلوه می‌نمود وز دور بوسه بر رخ مهتاب می‌زدم حافظ ‌

خواننده: محمدرضا شجریان آهنگ‌ساز و سنتور: پرویز مشکاتیان پیانو: جواد معروفی تنظیم: محمدرضا درویشی ‌ ‌ ‌ دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود تا کجا باز دلِ غمزده‌ای سوخته بود ‌ ‌ رسم عاشق کُشی و شیوهٔ شهرآشوبی جامه‌ای بود که بر قامتِ او دوخته بود ‌ ‌ جانِ عُشّاق سپندِ رخِ خود می‌دانست و آتشِ چهره بدین کار برافروخته بود ‌ ‌ گر چه می‌گفت که زارَت بِکُشم می‌دیدم که نهانش نظری با منِ دلسوخته بود ‌ ‌ کفرِ زلفش رَهِ دین می‌زد و آن سنگین‌دل در پِی‌اش مشعلی از چهره برافروخته بود ‌ ‌ دل بسی خون به کف آورد ولی دیده بریخت الله الله، که تلف کرد و که اندوخته بود؟ ‌ ‌ یار مَفروش به دنیا که بسی سود نکرد آن که یوسف به زَرِ ناسره بفروخته بود ‌ ‌‌ گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ یا رب این قلب شناسی ز که آموخته بود؟ ‌

تار: استاد لطفی تنبک: استاد قوی‌حلم کنسرت کاخ نیاوران ‌ ‌ ‌ ماییم که اصل شادی و کان غمیم سرمایه‌ی دادیم و نهاد ستمیم ‌ ‌ پستیم و بلندیم و کمالیم و کمیم آیینه‌ی زنگ خورده و جام جمیم ‌ ‌‌ خیام ‌ ‌

قطعه‌ی "مجنونی: بداهه بر اساس نغمه‌ی پنج‌ضربی" از آلبوم در آینه‌ی آسمان ‌ ‌ ‌ گر بر فلکم دست بُدی چون یزدان، برداشتمی من این فلک را ز میان از نو فلکی دگر چنان ساختمی کآزاده به کام دل رسیدی آسان. خیام

تارنوازی استاد زنده‌یاد فرهنگ شریف فرهنگ شریف (درگذشت: ۱۳۹۵)‌ یکی از برجسته‌ترین اساتید تار بود و دارای سبکی ویژه در نواختن. خدا را، محتسب! ما را به فریاد دف و نی بخش که ساز شرع از این افسانه بی‌قانون نخواهد شد حافظ

قطعه‌ی «چهارمضراب مخالف» را می‌شنوید؛ از آلبوم «پگاه». امیدوارم سالی بهتر و خوش‌تر پیش رو داشته باشید از این فرخنده‌فروردین و فرخ‌جشن نوروزی نصیب دوستان ما سعادت باد و پیروزی🌼🌺

به تماشای آب‌های سپید (به انگلیسی: Endless Vision) نام آلبومی موسیقی‌ست اثر حسین علیزاده و جیوان گاسپاریان و با صدای افسانه رثایی که با انتشار آن توسط نشر هرمس در سال ۲۰۰۶ نامزد دریافت جایزه گرمی برای بهترین موسیقی سنتی جهان شد. [ویکی‌پدیا]