Muzykolekcje

Link do prezentacji: Pokoj-i-dialog.pdf Przepraszamy, z przyczyn technicznych brakuje pierwszej części wykładu. dr hab. Dominika Żukowska-Gardzińska, prof. ucz. Teolog kultury, wykładowca, kierownik Instytutu Badań Naukowych Centrum Myśli Jana Pawła II, profesor w Instytucie Nauk Teologicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W przestrzeni jej zainteresowań badawczych znajdują się teologia ciała, tożsamość, dialog wiary i kultury, polityka kulturalna, pedagogika kultury, ale też przestrzenie łączenia nauki i szeroko rozumianego otoczenia gospodarczego. Autorka i współautorka kilkunastu publikacji analizujących nauczanie i twórczość Karola Wojtyły/Jana Pawła II. Pomysłodawca i współtwórca projektów badawczych: „Tożsamość ciała – pogranicza teologii i antropologii”; „Locus theologius w kulturze wizualnej”; „Podnoszenie potencjału dydaktycznego uczelni”. Jest autorką i redaktorem wielu publikacji związanych z nauczaniem Karola Wojtyły, w tym m.in. „Jan Paweł II – miara wielkości człowieka”. Odznaczona przez Prezydenta RP Brązowym Krzyżem Zasługi za pracę na rzecz państwa i obywateli w obszarze nauki.

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce" Mt 10, 26-33 Jezus powiedział do swoich apostołów: «Nie bójcie się ludzi! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało  być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co  mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho,  rozgłaszajcie na dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie  mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w  piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca  waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są  nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście  ważniejsi niż wiele wróbli. Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i  Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze  przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w  niebie».

Konferencja wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce"

Słowo wygłoszone podczas "Muzykolekcji o łasce"

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce" Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy  miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy  wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a  tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie  pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy  Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział  między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy  zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i  odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego:  «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca  szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie  wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca»? Oni  jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.

Konferencja wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce"

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce" Mt 11, 25-30 W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze,  Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a  objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko  Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a  Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie,  bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz  waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o Wolności". J 10, 27-30 "Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy."

Konferencja wygłoszona podczas "Muzykolekcji o Wolności" 1 Kor 12-13 "Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę. Pokarm dla żołądka, a nie żołądek dla pokarmu" Jak odróżnić prawdę od nieprawdy? Czym w ogóle jest prawda i po co jej szukać? Czy wolna wola na pewno zawsze jest wolna? Na te i inne pytania odpowiada ks. Grzegorz Demczyszak. Zapraszamy do posłuchania.

Encyklika św. Jana Pawła II Veritatis Splendor - fragment: Doskonałość domaga się tej dojrzałości w darze z siebie do której powołana jest ludzka wolność. Jezus wskazuje młodzieńcowi przykazania jako pierwszy niezbędny warunek osiągnięcia życia wiecznego. Natomiast słowa o porzuceniu przez młodzieńca wszelkiej majętności i pójścia za Panem mają charakter propozycji - jeśli chcesz. Jezus objawia tu szczególną dynamikę wzrastania w wolności ku pełnej dojrzałości, a jednocześnie potwierdza istnienie fundamentalnej więzi miedzy wolnością, a prawem Bożym. Wolność człowieka i Boże prawo nie są ze sobą sprzeczne, ale przeciwnie - wzajemnie się do siebie odwołują. Uczeń Chrystusa wie, iż jego powołanie jest powołaniem do wolności. "Wy zatem bracia powołani zostaliście do wolności" woła z radością i dumą apostoł Paweł. Natomiast jednak dodaje: "Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału. Wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie".

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o Wolności". J 2, 1-11 "W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus jej odpowiedział: «Czyż to moja lub twoja sprawa, niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja». Wtedy matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Oni zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem i nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego jego uczniowie."

Konferencja wygłoszona podczas "Muzykolekcji o Wolności" Ga 5, 1 "Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!"  

ludzki czyn + miłość = czyn nadprzyrodzony Św. Jan od Krzyża mówi: "Jeżeli nawet najdrobniejszą rzecz uczynisz z miłością ma ona wartość wieczną"(...) więcej usłyszysz w podcascie :)

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o Wolności". J 6, 52-59 "Żydzi sprzeczali się między sobą, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». To powiedział, nauczając w synagodze w Kafarnaum."

2 czerwca 1979 roku, Karol Wojtyła po raz pierwszy odwiedził Polskę jako papież Jan Paweł II. Pielgrzymka, która zdaniem części historyków w dużym stopniu zapoczątkowała też rozpad systemu komunistycznego, wywołała w kraju nieopisany entuzjazm i równie wielkie obawy władz. Papież wypowiedział wtedy słynne słowa: "Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi". Maria - uczestniczka wydarzeń z roku 1979 dzieli się z nami swoim świadectwem wiary oraz opowiada o niezwykłym spotkaniu z Janem Pawłem II podczas jego pielgrzymki do Polski.