رادیو دال | Radio Daal
Subscribed: 16,768Played: 257,992
Subscribe
© ۲۰۱۹ رادیو دال | Radio Daal
Description
در این پادکست آرش به دنبال جواب سوالاتی که دارد و یا برای شنیدن یک داستان جذاب با آدمهای مختلف هم‌صحبت می‌شود.
39 Episodes
Reverse
59تا به حال در چندین قسمت به جای سفر به کشورهای خارجی مهمان‌هایی از داخل ایران داشتیم، افرادی که یا به انتخاب خودشون در ایران مونده بودند و یا پس از مدتی زندگی در خارج تصمیم گرفته بودند به ایران بازگردند. در این قسمت هم به چنین داستانی میپردازیم.
حامد از دوران نوجوانی به کانادا مهاجرت کرده بود. پس سالها تصمیم میگیره برای ادامه‌ی مسیر کاری خودش به ایران برگرده.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
مهمون این قسمت از رادیو دال دنیز از نیویورکه. دنیز تقریبا هشت ساله که در آمریکا زندگی میکنه و مشغول به فعالیت در حوزه‌ی تئاتر و بازیگری است. علاوه بر این دنیز یکی از سازندگان مجموعه انیمشن دیاسپوران با موضوع مهاجرته.
دنیز هم یکی دیگر از مهمان‌های رادیو داله که بعد از دوران کارشناسی مسیر خودش رو تغییر داده. در ایران برای دوره‌ی لیسانس برق خوند و پس از مهاجرت به آمریکا به صورت حرفهای سراغ تئاتر و بازیگری رفت
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
در این قسمت همراه با سپهر به کشور فنلاند سر زدیم. سپهر در ایران زبان انگلیسی تدریس میکرد. اتفاقاتی که در زندگی‌اش افتاد باعث شد که پس از سالها کار کردن تصمیم به مهاجرت بگیره. در این مسیر علاوه بر فنلاند، از کانادا و کشورهای دیگری هم سر در میاره و تا سه تا مدرک ارشد هم پیش میره.
یکی از مسائلی که در این گفتگو روش تمرکز داشتیم بررسی کردم سیستم آموزشی فنلاند بود. علاوه بر اینکه این کشور یکی از پیشگامان حوزه آموزش در سطح جهانه، سابقه‌ی کاری و تحصیلات سپهر هم این شرایط رو مهیا کرد تا بتونیم بحث‌های خوبی راجع به این موضوع داشته باشیم.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
وحیده از پادکست اجنبی در این قسمت مهمان رادیو دال شده. وحیده چندین ساله که در لهستان زندگی میکنه. همونجا برای خودش پادکستی به نام اجنبی درست کرده که در اون راجع به اتفاقات و تجربیات شخصی خودش صحبت میکنه.
در این قسمت راجع به مسیری که طی کرده، روابط و دوستانی که در حین زندگی در خارج ایران برای خودش در داخل ایران پیدا کرده، تاثیر زبان انگلیسی در شکل‌گیری شخصیتش و خیلی موضوعات دیگه صحبت کردیم.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
در این قسمت از پادکست به سراغ یک رشته و یک شهر جدید رفتیم. این بار با محسن همراه شدیم که در رشته‌ی حقوق تحصیل کرده و در شهر نیویورک زندگی میکنه.
در این قسمت راجع به این صحبت کردیم که چرا و چطور کسی که رشته حقوق خونده سر از آمریکا در آورده و اینکه چرا صرفا دنبال کردن علایق ممکنه نتایج خوبی نداشته باشه.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
پس از کمی تاخیر به واسطه اتفاقاتی که در چند هفته گذشته شاهدش بودیم، دوباره با یک قسمت دیگر از رادیو دال برگشتیم و این بار سراغ کره جنوبی رفتیم. فرناز در این قسمت مهمان برنامه ما شده و همراه با هم از فرهنگ و نحوه زندگی در کره جنوبی حرف زدیم. همچنین به این پرداختیم که چطور شد فرناز از کسی که برنامه داشت دکترا بخونه رسید به جایی که گوینده رادیو بوسان در کره شد.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
این بار در رادیو دال همراه با قاسم از آلمان، قسمتی کاملا متفاوت از قسمت‌های قبل داریم. در اینجا دیگه خبری از درس و مدرک و دانشگاه نیست و به جاش پرواز‌های متوالی، قایق‌های زهوار در رفته و زندان‌های تک نفره داریم.
قاسم یک روز تصمیم میگیره زندگی قبلی خودش در ایران رو کنار بذاره و به دنبال رویایی که سالها در ذهن داشته بره؛ یک زندگی ساده و بی‌دردسر در مزرعه‌ای در استرالیا. حالا اینکه چطور قاسم وارد این مسیر میشه و در انتها چگونه از قاسمی که در ایران ازش فرار کرده بود متفاوت میشه، داستانی است که در این قسمت قراره بشنویم.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
در این قسمت از پادکست این فرصت مهیا شد تا من با یکی از سازنده‌های استرینگ‌کست، یعنی شاهین صحبت کنم. استرینگ‌کست پادکستی است با موضوعات علمی. علاوه بر این شاهین در حال حاضر در اسپانیا زندگی میکنه و در کنار موضوعات پادکستی راجع به حال و هوای اسپانیا هم صحبت کردیم.
شما می‌تونید استرینگ‌کست رو در هرجا که به رادیو دال گوش میدید پیدا کنید. اگر هم می‌خواید بیشتر با شاهین آشنا بشید می‌تونید به سایتش سر بزنید یا در توئیتر دنبالش کنید.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
در قسمت قبل که با حضور محمد بود، موقع ضبط راجع به موضوعات مختلفی صحبت کردیم. یه قسمت از این صحبت‌ها، حرفهای محمد راجع به ازدواج، رابطه و فضای خود آمریکا بود.
چون احساس کردم پرداختن به این موضوعات ممکنه یه کم باعث سردرگمی بشه و پراکندگی مطالب رو زیاد کنه، این قسمت از صحبت‌ها رو از گفتگوی اصلی خارج کردم و الان به صورت یه بخش مستقل منتشر میکنم.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
در این قسمت از رادیو دال محمد مدرس مهمان برنامه شده. محمد در ایالت کالیفرنیا زندگی میکنه و در شرکت آی‌اِل‌ام مشغول به کاره. این شرکت مسئول جلوه‌های ویژه بعضی از بزرگترین پروژه‌های هالیوودی بوده. محمد در این شرکت در قسمت مجسمه‌سازی دیجیتال کار میکنه و سابقه کار روی پروژه‌هایی مثل ددپول، دکتر استرنج و آیریش من، جدیدترین فیلم مارتین اسکورسیزی رو داره.
برای مشاهده سوابق محمد به صفحه‌ی کاری‌اش در IMDb سر بزنید و اگر دوست دارید می‌تونید در توئیتر و اینستاگرام هم محمد رو دنبال کنید.
توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
در این قسمت از پادکست با دنیا همراه شدم که دو سال گذشته رو در چین زندگی کرده.
در بخش اول از گفتگو راجع به این صحبت کردیم که چطور دنیا پاش به چین باز شد و در بخش دوم از آداب و رسوم و فرهنگ چین حرف زدیم. توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال.
دنیا رو می‌تونید در اینستاگرام دنبال کنید.
برای اطلاع از اخبار پادکست، رادیو دال رو در تلگرام، اینستاگرام و توئیتر جستجو کنید.
تو این قسمت من با مهدی هم‌صحبت شده‌ام. مهدی الان کانادا زندگی میکنه و یه کانال یوتیوب داره به اسم الکتروبوم. کانال یوتیوب مهدی بیش از دو میلیون و هفتصد هزار مخاطب داره و ساخت ویدئو برای این کانال تبدیل به کار تمام وقت برای مهدی شده.
پدرام بعد از گرفتن مدرک کارشناسی در رشته صنایع برای گرفتن فوق‌لیسانس به نروژ رفت و الان چند سالی است که اونجاست. تو این قسمت راجع به محبوبیت ورزش اسکی بین نروژی‌ها، خودروهای تسلا، رابطه بین سوئدی‌ها و نروژی‌ها، ادبیات و داستان‌ها جنایی و خیلی مسائل دیگه صحبت کردیم. توضیحات بیشتر در سایت رادیو دال https://radiodaal.ir/pedram
علی در دوره‌ای برای گرفتن مدرک دکترا به کانادا رفته بود، ولی در اواسط کار انصراف داد و به ایران برگشت. در حال حاضر علی در صفحه اینستاگرامی که داره تلاش میکنه جاذبه‌های گردشگری ایران رو به مخاطبانش که عمدتا انگلیسی زبانان هستند معرفی کنه. توضیحات بیشتر در سایت
راحله، مهمان این قسمت از رادیو دال، لیسانس خودش رو در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه تهران گرفته و الان در کانادا مشغول به تحصیل است. کارشناسی ارشد اول خودش رو در رشته مطالعات علم و تکنولوژی گرفته و الان در حال گرفتن دومین مدرک ارشد، در رشته انسان‌شناسی است. راحله ازدواج کرده و همسرش در حال حاضر در آمریکاست.
یاسمین سه ساله که در ایتالیا زندگی میکنه. کارشناسی خودش رو در رشته مهندسی شیمی از دانشگاه تهران گرفته و برای تحصیل در مقطع ارشد به بولونیای ایتالیا رفته.
هوشیار در پرتغال مدرک دکترای خودش رو گرفته و الان در شهر پورتو همراه با همسر خودش مشغول به کار و زندگیه.
در این قسمت با ازی صحبت کرده‌ام. ازی دراماتورژی می‌خونه و الان ساکن آلمانه.
بخش دوم از صحبت‌های من با عطیه. همونطور که در قسمت قبل گفتیم عطیه لیسانس خودش رو در رشته کامپیوتر از دانشگاه شریف دریافت کرده و سپس برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت. عطیه در حال حاضر دچار عارضه‌ایست به نام SMA که فعالیت‌های فیزیکی‌اش رو بسیار محدود میکنه. در این قسمت بیشتر به زندگی و چالش‌هایی که عطیه با زندگی در آمریکا با اونها روبرو شده میپردازیم.
در این قسمت با عطیه همراه شده‌ام. عطیه لیسانس خودش رو از دانشگاه شریف گرفته و در حال حاضر به همراه خانوداه‌اش در آمریکا زندگی میکنه و مشغول به تحصیله. اما اصلی‌ترین موضوع در این بین شرایط خاصی است که عطیه باهاش درگیره و اون عارضه‌ای است به اسم آتروفی عضلانی نخاعی یا SMA
Download from Google Play
Download from App Store
United States
آقا ما گوش کردیم ولی لپ تاپ نمی‌دیم. اگر خواستی بیا با مال من کار کن، ولی نمیدم ببری خونتون
خیلی صحبت های جالب بود واقعا این تصویر واقعی بود که من خودمم از فامیل هامون که قاچاقی رفته بودن رو شنیده بودم رو نشون دادن ، صداقت شون قابل تحسینه
واقعن گوش دادن به این اپیزود اعصاب فولادین میخواد! =)) هر لحظه‌ش می‌خواستم بگم آقا شما که جای ما نیستی کاش نظر ندی. یکمم به من حس سخنرانی‌های انگیزشی رو داد. طوری که سعی میکنن همه‌چی رو خوب جلوه بدن و مغلطه‌های عجیب و "درسته" گفتناشون انگار که فقط منتظرن حرف آرش تموم شه تا بگن نه تو کاملا اشتباه می‌گی.
راستی دوستان اگر می خوان تجربیات و دیدگاه های متفاوت رو درباره ی مهاجرت به ایران رو بشنوند، طوری که یادم هست رادیو مرز اپیسودی در این باره داشت که بسیار شنیدنی هست
من راستش دلیل اینهمه hate comment رو درک نکردم! به نظرم ایشون و همسرشون از دیدگاه خودشون به موضوع نگاه می کنند و البته که هر دیدگاهی، مادام که با انسانیت ما در تناقض نباشه، در جایگاه خودش محترم و قابل شنیدنه! اینکه ما در تحمل باورها و دیدگاه های مغایر با نظرات خودمون تا این حد کم تحملیم، به نظرم واقعا زیبا نیست! البته که ایشون پریویلج هایی داشته اند که تو جایگاه الانشون هستند اما مطمئنا تلاش هم کرده ند. من بسیاری از حرفهای ایشون رو منطقی می بینم و بخشی دیگرش هم البته که تجربیات شخصی و تجربه ی زندگی ایشون هست.. به نظرم برای درک موضوعی همیشه خوبه که زوایای گوناگونی برای نگرش داشته باشیم و به نظرم ایشون زاویه ی متفاوتی داشتند و ممنون از آرش بابت انتشارش..
ته حرفش اینه ، بچه‌ننه نباشید ، هر که هستید ، ایران ، اروپا ، کانادا .
ممنون عالی بود و بسیار لذت بردم 💚 بعضی از کامنت های منفی هم در اثبات اون حرف حامد هست که میگفت اگر بگی شرایط بد نیست گارد میگیرن! اولا که توانایی خود حامد رو در رسیدن به اهدافش، نباید نادیده گرفت ثانیا خب دوستان پدر یا جد پدر حامد هم از کره مریخ نیومده که... اونم فردی بوده که با استفاده از هوش و توانایی هاش تونسته شرایط خوبی رو برای بچه‌هاش فراهم کنه🤷♂️ اگر کسی تواناییشو داره بسم الله :)))
همیشه ژاپن و مردمش برام یکی از اعجاب آورترین موضوعاتی بودن که کنجکاوی زیادی در موردش داشتم و دارم.این حجم از نظم و سخت‌کوشی در یک جامعه‌ی بزرگ فوق‌العاده‌س و خیلی این اپیزود برایِ من به شخصه جذاب بود و روی تک تک اطلاعات خیلی تمرکز میکردم.بسیار عالی.
خلاصه حرفای حامد این بود ما لیاقتش رو داریم اگه بقیه ندارن غر نزنن اروم اروم با حقوق دو تومنی که من بهتون میدم تلاش کنین ایشالا اروم اروم دم دمای مرگ شاید بتونید یه مسافرت برید یاد حرفای ساشا سبحانی آقازاده افتادم که اگه ندارید برید بمیرید حامد جان به ایران به بهشت پولدارو و استثمارگران خوش اومدی
واسه شما پولدارا کجا از ایران بهتر به کارگرت 2 تومن میدی تازه دیدت اینه از سرشم زیاده اینجا بهشت برده دارایی مثل تو
این اپیزود میتونه کاملا چکیده نگاه آدمهای مرفه به بقیه آدمهارو نشون بده اینکه اونها چیزایی که دارن نتیجه تلاششونه و لیاقتشرو دارن و بقیه آدمها اگه ندارن یا از بی عرضه گیشونه یا همینم از سرشون زیاده طرف برگشته رفته 700 متر سوله خریده کارخونه راه انداخته بعد باد میکنه میگه اونوقت که همه داشتن میرفتن من برمیگشتم پیک موتوریش چون کامپیوتر داشتن و ال سی دی به نظرش دیگه خیلی ریخت و پاش میکنن اخه فقط شما باید داشته باشین اگه کارگر ساده بودی باید یواش یواش یواش به قول خودش بری از پاییینای شهر مثلا از دم بهشت زهرا خونه بخری بازم میگم یواش یواش بیای جلو ایشالا تو 60 سالگی برسی وسطای شهر و 70 سالگی اگه اونم داشتی خوب تلاش کردی یه ال سی دی بخری بعد بدون ریخت و پاش پیاده از کنار جاده راه بی افتی بری شمال که یه مسافرتی رفته باشی بعد ایشالا دم دمای مرگ حالا اگه خیلی مصرف گرا نبودی یه موتورم بخری برادر من اینجا مهندس عمران بود از یه طبقه متوسط معمولی تو همون سالهایی که شما برگشتی دقیقا تو همون سالها دو سال حقوقش رو ندادن رفت رو تاکسی کار کرد رفت تو بازار کار کرد رفت هرکاری بگی کرد ولی نشد که نشد به هر قیمتی که بود رفت کانادا از اونجا که اونجا هم یه ادم معمولی بود نه مثل شما که تو انی یرز بیزینس داشته باشه تو کانادا رفت کف کارخونه کارگری الان همون کارگر سادست ولی میدونی فرقش چیه الان ماشین داره خونه خوب داره و لیاقت زندگی چیزی که تا 34 سالگی کوفتشم تو ایران نداشت اره اونجا همه ادمها لیاقت حداقل هارو دارن چیزی که تو و امثال تو فکر میکنید برای شما کنار گذاشتن و بقیه خیلی یواش خیلی یواش اگه پر تلاش بودن میتونن دم دمای مرگ بهش برسن
به نظر من آخر اپیزود مهنوش خانوم خیلی خوب و بجا صحبت کردند. کسی که پاسپورت کانادایی توی جیبش داره و دغدغه چندانی نداره نظرش راجع به زندگی توی ایران خیلی خوشبینانه تر از کسی هست که به سختی اموراتش رو میگذرونه. وگرنه که خیلی از مایی که مهاجرت کردیم خیلی زیاد دوست داریم برگردیم ایران زندگی کنیم و دانش و تجربه هامون رو توی کشور خودمون استفاده کنیم اما متاسفانه آینده ی روشنی نمیبینیم
مصرف گرایی رو خیلی خوب و بجا گفتند
سلام لطفا اگر ممکنه ایدی اینستاگرامشون رو بدین که بتونیم دنبال کنیم
ماهایی که میخوایم مهاجرت کنیم دنبال این نیستیم که همه دار و ندار و خانواده و وابستگی هامون ول کنیم که بریم برا تنوع اره کسی که پولداره براش فرقی نمیکنه کجا باشه پوله که پول میاره . اما نه برای منی ک پولی که باید در نمیارم اینجا چیزایی که باید ندارم . بماند خوشگذرانی و این حرفا که اونم مال بچه پولداراست. ما معمولیا رو میان ب جرم بیرون بودن یه تار مو ارشاد میکنن . پولدارا قانونشونم خودشون مینویسن. خیلی گفت و گو مزخرفی بود.
ما از رشد تو سرزمینی صحبت میکنیم که اساسش سرمایه داریه ولی از نظام سرمایه داری چیزی نمیدونیم و صرفا از اینکه تو ایران نمیتونیم ماشین خفن سوار بشیم و امکانات خفن داشته باشیم صحبت میکنیم. درآمد ماهی ده میلیون تومن مستلزم ایجاد ارزش پنجاه میلیونی برای کارفرماست. کاش به جای توهین به دوستمون حامد، بیایم ببینیم آیا میتونیم برای کسی ارزش تولید کنیم تا اون بتونه حقوق در خور اون ارزش به ما پرداخت کنه!!
نگو آمریکا واسه شما چی کار کرد ، تو برای آمریکا چی کار کردی ، ... آدم این جمله رو تو ایران بگه ....
اولین اپیزودیه که می‌شنوم و مجری، بدجور روی مخمه. قضاوتها و گرا دادنهاش، خنده‌های بی‌جاش، زیاد صحبت کردنش، شیفتگی و حسرتش برای مهاجرت، مقایسه‌ی مدام یین ایران و آلمان، همه و همه به شدت غیر حرفه‌ایه. در صورتی که باید گفتگوی بی‌هدفی داشته باشه و بذاره مخاطب نتیجه بگیره و اینقدر تفکر خوذشو به مهمان و مخاطب، القاء نکنه.
فاقد هر گونه جذابیت. تا پیش از این، اپیزود بد در رادیو دال نداشتیم. در حد و اندازه ی قیاس با اپیزود جادی یا علی به هیچ وجه نبود. به ویژه دقایق ۵۶ به بعد. آیا این مساله که کارگر شما پول برای درمان دندان هاش نداره هییییچ ارتباطی با شما نداره؟ اگر حقوق کافی دریافت کنه مسلماً اندازه ی من و شما می دونه که باید به دندانپزشک مراجعه کنه. باورم نمی شد که این حرفا عمداً برداشته نشده اند.
به نظر من (صرفا نظر شخصی من) ایشون یه مقدار نگاه بالا به پایین دارن. مثلا طی صحبت‌هاشون بارها اشاره میکنن به کارمندهاشون و داستان زندگی اونا رو تعریف میکنن که اثبات کنن قشر متوسط/ضعیف هم تو ایران میتونه زنده بمونه امابه وضوح معیارهایی که زندگی و تصمیمات این افراد رو باهاش می‌سنجن فرق داره با معیارها و استاندارهایی که واسه زندگی خودشون قائلن. فکر میکنن یک آدم متوسط که کامپیوتر و تلویزیون LCD بخره آدم مصرف‌گرایی هست که زندگیشو خوب مدیریت نمیکنه اما خودشونو نمی‌ذارن جای اون آدم. اون آدم چطور قراره تو دنیای امروز بدون گوشی هوشمند زندگی کنه؟ آیا یک آدم متوسط رو به پایین در جامعه امروز ایران اگر گوشی هوشمند نداشته باشه به وضوح تاثیرش روی زندگیشو حس نخواهد کرد؟ چرا فکر میکنن گوشی و مبل برای یک آدم متوسط یه چیز تجملیه؟ و اشاره میکنن که این آدم پول نداره بره دندوناشو درست کنه اما به این اشاره نمی‌کنن در کشوری مثه کانادا حتی دانشجوی بین المللی که تازه وارد کشور شده (بر خلاف ادعای ایشون) دسترسی به بیمه سلامت و نظام سلامتی داره که اکثر خدماتش رابگانه و همین بیمه و نظام سلامت برای این دانشجو که جزو کم‌درآمدترین و پایین‌ترین اقشار جامعه هست هزینه کارهای اولیه دندتن پزشکی رو تا ۸۰ و چه بسا ۱۰۰ درصد تا سقف معینی در سال پوشش میده؟ اکثر کارمندهای متوسط توی کانادا هم بیمه دندان پزشکی دارن و خب به نسبت موقعیت شغلی و شرکتی که توش کار میکنن پوشش بیمه‌شون متفاوت هست. یا چرا به صرف این که اون آدمی که تو فلان اداره یا فلان شرکت نشسته داره با کلید گوششو پاک میکنه ایشون نتیجه میگیرن آدمی از قشر و طبقه اجتماعی پایینی هست که به ایشون حسادت میکنه و قصد داره کمبودهاشو سر ایشون خالی کنه؟ چنین پیش‌فرضی نسبت به آدمها درست نیست. این که اون آدم داره با کلید گوشش رو پاک میکنه، یک حرکت دور از نُرم‌های اجتماعی هست، درست اما دلیل نمیشه بهش برچسب زد که از قشر ضعیف عقده‌ای اومده که چشم دیدن منو نداره!