حدیث عشق و جنون

آنچنان محو حروف و بیت و اشعارت شدم دست خود جنبانده و مشغول در کارت شدم بی نظیری و مریدت گشته اند این عاشقان فی المثل من که کنم مدح تو را از اصفهان شعر و ابیات تو فخر و زینت ایران زمین پند و اندرز و لغاتت دلنشین است و متین شهر شیراز و شمیم بوی نارنجش چه ساخت زیر ایوان ارم گلبانگ شیدایی نواخت من چه گویم این زبان قادر به توصیف تو نیست رمز و راز ناظم زیبا سخن حاشا که چیست؟ اشتیاق و شور تو بین غزل هایت عجیب گیج و مستم میکند، بنگر به حالم ای حبیب کل عالم را به نظم تو چنین آمد طنین بَه چه شیوا، بَه چه زیبا، مرحبا ای بهترین شور تو شیرین و لحن شعر تو شهد است و بس این هنر را جز تو حافظ کس نداند هیچکس گرچه شاعر بهر نظم پیش رو سختی کشید خواجه شمس الدین مثال شعر امشب را ندید

گاهی ز عمق جان و دل، غمگین و نالان می شوم در این سکوت و بی کسی، همواره حیران می شوم گاهی به شوق دیدنت، از خود چه بی خود گشته و گاهی ز فکر رفتنت، شب ها پریشان می شوم خسته ام ای دلربا از این هیاهو های پوچ خسته ام از خستگی، از بس که پنهان می شوم آن چنان خوبی که هرکس می شود مدهوش تو در غیاب روی تو هر لحظه ویران می شوم برق چشمان قشنگت برده عقل از سر ولی با تو من عاقل ترین مخلوق دوران می شوم عاشق شعر و شعوری پس به شاعر امر کن حافظ اشعار سعدی در گلستان می شوم یک نفس از عطر زلف تو برای من بس است با تو من مجنون ترین مجنون ایران می شوم