Narodowe Centrum Nauki

Rozmawiamy o badaniach, wpływie społecznym i ścieżkach kariery.  Nauka zmienia nasze życie – dzięki badaniom lepiej rozumiemy świat i możemy go mądrzej kształtować. W najnowszym odcinku podcastu NCN rozmawiamy o młodych w nauce – o badaniach, znaczeniu ich pracy i o radach dla tych, którzy dopiero zaczynają.Gośćmi Anny Korzekwy-Józefowicz są: Agata Starosta, Aneta Pieczka i Maciej Stolarski. Dr hab. Agata Starosta, biolożka molekularna, jest profesorką w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN. Bada bakterie i mechanizmy antybiotykooporności. Angażuje się w działania na rzecz zmiany polityki naukowej i zwiększenia finansowania NCN (#NCNtotlen). Dr Aneta Pieczka pracuje w Akademii Leona Koźmińskiego, bada cyfrowe miejsca pracy i wpływ technologii na warunki zatrudnienia. Jest zaangażowana w projekt CHANSE HuLog: Humans in Digital Logistics, uczestniczyła w konferencji Europe and Mobilities, której jednym z partnerów był NCN. Prof. Maciej Stolarski z Uniwersytetu Warszawskiego zajmuje się psychologią czasu. W 2025 roku otrzymał Nagrodę NCN za badania nad mentalnymi podróżami w czasie – zdolnością, która kształtuje nasze emocje, relacje i umiejętność planowania.

Inwestycja w naukę się opłaca – w najbardziej dosłownym sensie. To dzięki nauce ratujemy życie, wydłużamy jego długość i poprawiamy jego jakość. Z badań podstawowych wyrastają rozwiązania, które zmieniają codzienność – od technologii cyfrowych i innowacji w energetyce czy ochronie klimatu po badania społeczne i humanistyczne, pokazujące, jak wprowadzać te zmiany sprawiedliwie i skutecznie.Temu poświęcony jest pierwszy odcinek 4. sezonu podcastu NCN, po raz pierwszy dostępny także w wersji wideo. Anna Korzekwa-Józefowicz rozmawia w nim z prof. Wojciechem Fendlerem, prezesem Agencji Badań Medycznych, prof. Krzysztofem Jóźwiakiem, dyrektorem Narodowego Centrum Nauki, oraz prof. Krzysztofem Pyrciem, który od września obejmie funkcję prezesa Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. To rozmowa o tym, dlaczego bez badań podstawowych nie ma innowacji, a inwestowanie w naukę decyduje o tym, w jakim kraju będziemy żyli za 10, 20 czy 30 lat.

Prof. Justyna Olko i prof. Michał Tomza – laureaci grantów Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych i NCN, wybrani do grona 32 ambasadorów Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych – opowiadają o swojej nowej roli, barierach w aplikowaniu o granty ERC, znaczeniu zaufania w nauce i tym, jak badania mogą odpowiadać na globalne wyzwania społeczne. Inicjatywa ambasadorska ma promować pionierskie badania naukowe i wspierać ich większą widoczność w Europie.Justyna Olko jest historyczką, socjolingwistką i etnolożką, kieruje Centrum Zaangażowanych Badań nad Ciągłością Kulturową na Uniwersytecie Warszawskim. Dwukrotnie otrzymała grant ERC. Michał Tomza, fizyk teoretyk, zajmuje się badaniem materii w ultraniskich temperaturach, pracuje na Wydziale Fizyki UW i jest laureatem ERC Starting Grant oraz Nagrody NCN.Sieć ambasadorów to wspólna inicjatywa ERC i Stowarzyszenia Stypendystów ERC, której celem jest promocja badań typu frontier research i wspieranie naukowców w aplikowaniu o granty. Do grona ambasadorów wybrano 32 badaczy z 26 państw, reprezentujących wszystkie dziedziny nauki.Rozmowę prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz.

Dr Malwina Gębalska i Barbara Świątkowska w podcaście NCN opowiadają o dwóch inicjatywach wspierających zaangażowaną naukę: partnerstwie Social Transformations and Resilience (STR) i programie Science and Society finansowanym z funduszy norweskich i EOG.Badania naukowe powinny nie tylko odpowiadać na wyzwania społeczne, ale też angażować szerokie grono interesariuszy – od decydentów, przez organizacje społeczne, po obywateli. Taka perspektywa przyświeca partnerstwu STR, którego koordynatorem jest NCN. Partnerstwo powstało z inicjatywy Komisji Europejskiej w odpowiedzi na zmiany klimatyczne, demograficzne, technologiczne oraz nieprzewidziane kryzysy, takie jak pandemia czy wojna w Ukrainie. Jego celem jest przygotowanie Europy do sprawiedliwego przechodzenia przez zmiany. W centrum STR znajdują się cztery tematy: modernizacja systemów opieki społecznej i usług podstawowych, przyszłość pracy, edukacja i rozwój umiejętności oraz sprawiedliwa transformacja klimatyczna.STR zakłada ścisłą współpracę badaczy z interesariuszami i wpływ badań na kierunki polityk publicznych. Obecnie trwa etap przygotowawczy, a pierwsze konkursy planowane są na przełom 2027 i 2028 roku. Polska aktywnie uczestniczy w konsultacjach – w temacie przyszłości pracy znalazła się wśród trzech najaktywniejszych krajów.Drugą inicjatywą jest Science and Society, program towarzyszący funduszom norweskim, który umożliwił 11 polsko-norweskim zespołom zrealizowanie działań społecznych i edukacyjnych na bazie wcześniejszych projektów badawczych. Zespoły mogły organizować warsztaty z nauczycielami, współpracować z NGO-sami, tworzyć narzędzia online czy prowadzić debaty. Celem było nie tylko upowszechnianie wyników, ale wspólne wypracowywanie rozwiązań.W odcinku pojawiają się konkretne przykłady takich działań: przygotowanie podręcznika rozwijającego postawy obywatelskie i krytyczne myślenie w szkołach czy opracowanie testu online, który pozwala sprawdzić podatność na dezinformację. Efekty zostaną podsumowane w maju 2025 roku i będą punktem wyjścia do zaprojektowania kolejnej edycji programu.Fundusze norweskie będą miały kontynuację – memorandum w sprawie nowej edycji ma zostać podpisane wiosną 2025 roku, a kolejne konkursy mogą pojawić się w następnym roku. Działania w obu programach mają być komplementarne – łączy je troska o zieloną transformację, edukację, demokrację i odporność społeczną. Oba zespoły w NCN prowadzą wspólne analizy i warsztaty, by lepiej odpowiadać na potrzeby środowiska naukowego i społeczeństwa.– Zaczynamy od nauk humanistycznych i społecznych, bo ich rola w rozumieniu i wspieraniu zmian jest nie do przecenienia – mówi dr Gębalska. – Ale celem jest szersza zmiana myślenia: nauka nie jako cel sam w sobie, ale jako narzędzie dla społeczeństwa.

Co decyduje o sukcesie w konkursie ERC? Jak wygląda proces oceny wniosków i czym różni się podejście ekspertów w ERC od systemów krajowych? O tym w najnowszym odcinku podcastu NCN rozmawiają prof. Grażyna Jurkowlaniec i prof. Ewelina Knapska. Rozmowę prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz.W nowym odcinku podcastu NCN rozmowa toczy się wokół procesu oceny wniosków w ERC i strategii zwiększenia szans na sukces.Prof. Grażyna Jurkowlaniec, specjalistka w zakresie sztuki i historiografii artystycznej, jest laureatką trzech programów NCN. W ramach grantu ERC Advanced SAIGA analizuje, jak badania nad fauną Europy Wschodniej wpływały na postrzeganie tego regionu w epoce nowożytnej. Prof. Ewelina Knapska, neurobiolożka, zajmuje się badaniami nad mechanizmami emocji i ich społecznym przekazywaniem. W 2016 roku otrzymała ERC Starting Grant na projekt dotyczący roli ciała migdałowatego w regulacji emocji.Ekspertki o ocenie wniosków ERCObie badaczki oceniały wnioski ERC jako ekspertki. W podcaście dzielą się swoimi doświadczeniami i analizują, co decyduje o powodzeniu aplikacji.– Wniosek musi być ambitny, odważny, wykraczać poza standardowe podejście w danej dziedzinie – mówi prof. Jurkowlaniec. – Z mojego doświadczenia wynika, że w naukach humanistycznych często pokutuje przekonanie, że projekt badawczy to po prostu plan jednej książki. Tymczasem ERC wymaga podejścia szerszego, bardziej kompleksowego. To nie może być tylko spis treści przyszłej monografii.Zdaniem prof. Knapskiej, jednym z głównych problemów wielu wniosków jest brak wystarczającej odwagi w formułowaniu hipotez i skali projektu. – Często czytam i komentuję aplikacje, bo jestem o to proszona, że ich wnioski są po prostu zbyt zachowawcze. Wiele z nich nie proponuje rzeczywiście nowatorskich rozwiązań, a jedynie rozwinięcie istniejących badań. Jako panelistka wiem, że takie wnioski odpadną na pierwszym etapie.Podkreśla, że kluczowe jest odpowiednie sformułowanie problemu badawczego:– Najważniejsze to postawić naprawdę istotne pytanie badawcze i nie bać się śmiałego podejścia. Projekt musi wykraczać poza schemat konstruowania książki akademickiej. Powinien być bardziej złożony, ambitny, przynoszący coś nowego nie tylko w obrębie jednej specjalizacji, ale szerzej – w kontekście danego pola badawczego.Jak wygląda selekcja wniosków ERC?W podcaście ekspertki zostały zapytane o ogólny poziom wniosków, które trafiają do oceny.– W niektórych krajach ERC traktowane jest jako dodatkowe źródło finansowania, więc już na poziomie decyzji o aplikowaniu następuje preselekcja. Są jednak państwa, gdzie naukowcy, mając niewielkie krajowe finansowanie, próbują swoich sił w ERC, co skutkuje większą liczbą słabszych wniosków – zauważa prof. Knapska. – Tak jest np. we Włoszech, gdzie wielu badaczy aplikuje do ERC niejako z konieczności.Drugi etap to już zupełnie inna sytuacja. – Na tym etapie mamy do czynienia niemal wyłącznie ze świetnymi wnioskami – mówi prof. Knapska. – To sprawia, że wybór tych najlepszych jest niezwykle trudny. Ostateczne decyzje bywają bardzo wymagające, bo konkurują ze sobą projekty na najwyższym poziomie.Wniosek to nie wypracowanieWiele osób po pierwszym niepowodzeniu w ERC zastanawia się, jak poprawić swój wniosek. Ekspertki zwracają jednak uwagę, że nie zawsze chodzi o ścisłe odpowiadanie na zarzuty recenzentów. –  Naukowcy często starają się poprawić wniosek jak wypracowanie w szkole – dokładnie odnosząc się do uwag recenzentów. To błąd– zauważa prof. Jurkowlaniec. –  Nie mamy pewności, że ci sami eksperci będą go oceniać ponownie, a nowe osoby mogą mieć zupełnie inne zastrzeżenia. Zamiast nerwowo dopasowywać się do każdego komentarza, warto przemyśleć, które zmiany są rzeczywiście potrzebne, a które wynikają z chwilowych opinii recenzentów”.

Pierwszym gościem podcastu NCN w 2025 roku jest prof. Tomasz Dietl, przewodniczący Rady NCN. W rozmowie z Anną Korzekwą-Józefowicz opowiedział o priorytetach Rady oraz własnych doświadczeniach jako naukowca i laureata grantu ERC. Rekomendacje NCN w sprawie publikacji Prof. Tomasz Dietl jest fizykiem, członkiem PAN, PAU i Academia Europaea. W grudniu 2024 Rada NCN wybrała go na swojego przewodniczącego. W przeszłości pełnił rolę członka Rady Naukowej oraz Komitetu Sterującego Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych. Jednym z tematów rozmowy była uchwała Rady NCN z grudnia 2024 roku. Dokument zachęca badaczy do publikowania w prestiżowych czasopismach i unikania tych, które nie gwarantują rzetelnego procesu recenzji. W komentarzach do tej uchwały pojawiły się jednak wątpliwości dotyczące interpretacji rekomendacji. Czy unikanie pewnych czasopism oznacza całkowity zakaz publikowania w nich? Jak zastosować te wskazówki w praktyce, skoro nie ma określonej listy czasopism drapieżnych? – Liczba czasopism to około 50 tysięcy. Rocznie ukazuje się 5 milionów artykułów. Zrobienie takiej listy (...) nie miałoby sensu, bo krajobraz nauki jest dynamiczny. Intencją tej uchwały jest promowanie dobrych praktyk. Nie zakazy, nie nakazy, tylko wskazanie, jak dobrze byłoby się zachowywać w środowisku naukowym – mówi przewodniczący Rady. Dodaje, że publikowanie w czasopismach o niższym prestiżu w danej dziedzinie może obniżyć szanse na zdobycie finansowania w NCN.   Rola NCN i nowe wyzwania Prof. Dietl opowiedział też o głównych kierunkach działań Rady NCN w nadchodzących latach. Wskazał trzy priorytety: rzetelność, krzewienie doskonałości naukowej i deregulacja. – Moim marzeniem jest przekonać środowisko naukowe – i w tym kierunku być może będzie działać Rada – że pisanie projektów to proces twórczy, który pozwala nam zaplanować badania, poznać literaturę i nawiązać nowe współprace. Dlatego nawet jeśli nie otrzymamy finansowania w wyniku złożenia wniosku, to nie jest to czas stracony. To działanie, które pozwala uporządkować naszą pracę naukową i mentalnie przygotować się do dokonywania nowych odkryć. Dodaje, że dlatego jednym z głównych tematów nad którym pracuje Rada jest rzetelność recenzji.  – Chodzi o to, żeby nawet wnioski, które nie otrzymały dofinansowania, dostarczały autorom informacji, co było dobre, co wymaga poprawy, a co już zostało odkryte. (…) Jeśli wnioski są poprawiane na podstawie recenzji, istnieje ogromna szansa, że w kolejnym konkursie projekt zostanie dofinansowany. W kwestii realizacji projektów zwrócił uwagę na potrzebę większej swobody dla badaczy: – Nie przywiązujmy aż tak dużej wagi do wypełnienia harmonogramu. Ważniejsze jest to, co udało się odkryć, jak upowszechniono wyniki i jakie znaczenie społeczne miało badanie. To są kluczowe pytania, które powinniśmy zadawać przy ocenie projektu. Mobilność i międzynarodowe granty W rozmowie pojawił się także temat grantów Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych oraz konieczności zwiększenia udziału polskich naukowców w konkursach międzynarodowych. W wielu krajach europejskich aplikowanie o grant ERC jest traktowane jako nieodłączny element budowania kariery naukowej. – Przykładowo nie można starać się o prestiżowe stanowiska, takie jak dyrektora Instytutu Maxa Plancka, jeśli równocześnie nie aplikuje się o grant ERC. Takie podejście powinniśmy również promować w naszym środowisku (...) – mówi prof. Dietl. Gość podcastu podkreśla też, jak ważne jest budowanie rozpoznawalności i mobilność naukowców. NCN – tlen dla nauki Na zakończenie rozmowy prof. Dietl zwrócił uwagę na to, jak dużą mobilizację środowiska naukowego przyniosła walka o zwiększenie budżetu Centrum. – Zwiększenie budżetu NCN o 30% to sukces, ale pamiętajmy, że inflacja wyniosła 43% w ostatnich latach. Nadal stoimy przed wyzwaniami – jak zwiększyć wynagrodzenia, dofinansować aparaturę i umożliwić najlepszym badaczom realizację większej liczby projektów. To nie są łatwe decyzje i wymagają szerokiej dyskusji.

Tematem tego odcinka podcastu jest popularyzacja nauki. Prof. Aleksandra Ziembińska-Buczyńska, mikrobiolożka i dyrektorka Centrum Popularyzacji Nauki Politechniki Śląskiej, oraz Anna Ślązak, dziennikarka, koordynatorka serwisu Nauka w Polsce i redaktorka działu Nauki PAP, dzielą się praktycznymi wskazówkami dotyczącymi popularyzacji i komunikacji nauki. W rozmowie z Anną Korzekwą-Józefowicz odpowiadają na pytania: jak skutecznie rozpocząć popularyzację nauki, co sprawia, że materiał naukowy jest interesujący dla mediów, oraz jak naukowcy mogą budować owocną współpracę z dziennikarzami. Po prostu zacząć – Pierwsza i najważniejsza rzecz to chcieć i po prostu zacząć – mówi prof. Ziembińska-Buczyńska, opisując swoje początki w popularyzacji. – Wzięłam udział w konkursie Skomplikowane i proste organizowanym przez Forum Akademickie na artykuł popularnonaukowy, co otworzyło mi drzwi do świata popularyzacji nauki. Zaczęłam od pisania, potem przyszły spotkania z ludźmi i inne aktywności. Ważne, by próbować różnych form i znaleźć tę, która nam najlepiej odpowiada.  Badaczka podkreśla, że w popularyzacji nauki kluczowe jest dostosowanie przekazu do odbiorców i skupienie się na ich potrzebach:– My, naukowcy, lubimy mówić o swoich badaniach, mówić dużo, ale nie zawsze patrzymy, czy jest odbiór z drugiej strony. A dla mnie najlepszym testem na to, czy trafiłam do odbiorcy, jest bezpośredni kontakt. Muszę zastanowić się, czego odbiorca ode mnie oczekuje i w taki sposób skonstruować przekaz, żeby widzieć błysk w oku, kiedy opowiadam o tych moich bakteriach. (…) To nie jest tak, że ludzie pójdą potem masowo za mną i zostaną mikrobiologami. Ale część zdecyduje się na pracę w nauce, część na dokształcanie – i myślę, że to jest główny cel mojej pracy– mówi. Dobre zasady Anna Ślązak, dzieląc się doświadczeniem pracy w serwisie Nauka w Polsce, podkreśla kluczowe zasady współpracy z dziennikarzami. – Chcemy mieć ciekawy artykuł, który będzie rzetelny i zainteresuje szerokie grono odbiorców. Wśród nich część to naukowcy, ale wiele osób nie jest związanych z nauką, więc treść musi być przedstawiona w sposób przystępny. Dodaje, że notatka wysyłana do mediów powinna być konkretna. – Dobra notatka prasowa powinna odpowiadać na pytania: kto, co, gdzie, kiedy i dlaczego. Ważne, aby tekst był zrozumiały i interesujący dla szerokiej publiczności. Kluczowym elementem budowania zaufania we współpracy naukowców z dziennikarzami jest autoryzacja, która pomaga uniknąć błędów i nieporozumień. – Najważniejsze to mieć pasję i chcieć się dzielić – podsumowuje prof. Ziembińska-Buczyńska.

Gościem tego odcinka podcastu jest prof. Krzysztof Fic z Politechniki Poznańskiej, członek Rady NCN. Naukowiec, specjalizujący się w elektrochemicznych systemach magazynowania i konwersji energii, opowiada o swoich badaniach oraz o tym, dlaczego kluczowe jest inwestowanie w naukę fundamentalną. W rozmowie prof. Fic wielokrotnie podkreśla, że badania podstawowe są niezbędnym fundamentem wszelkich innowacji. – Nie da się zbudować nowoczesnej technologii bez solidnych podstaw naukowych. Badania wdrożeniowe bez wcześniejszego zrozumienia mechanizmów zjawisk przypominają technologię prób i błędów. To proces czasochłonny, kosztowny i często prowadzący do zmarnowania zasobów – tłumaczy. Jednym z kluczowych wyzwań, według profesora, jest przejście od badań fundamentalnych do aplikacyjnych. – W Polsce wciąż brakuje wyraźnego łącznika między tymi etapami. Być może jednym z rozwiązań byłoby szersze wsparcie programów takich jak Tango (NCN i NCBiR), które mogą pomóc w przenoszeniu wyników badań do praktyki – zauważa. Magazynowanie energii – nauka dla ludzi Prof. Fic w swojej pracy naukowej koncentruje się na badaniach nad magazynowaniem energii. Wyjaśnia, dlaczego technologia ta jest istotna zarówno dla codziennego życia, jak i dla bezpieczeństwa energetycznego. – W dzisiejszych czasach jesteśmy bardzo przyzwyczajeni do łatwej dostępności energii. Jednak jeśli chcemy być niezależni energetycznie, musimy rozwijać efektywne systemy magazynowania energii, takie jak kondensatory elektrochemiczne – mówi. Przykładem zastosowania jego badań są samochody elektryczne. – Moje rozwiązania mogą umożliwić szybki rozruch pojazdu dzięki dostarczeniu mocy w krótkim czasie. Baterie działają wolniej, ponieważ opierają się na reakcjach chemicznych. Kondensatory natomiast korzystają z szybkich oddziaływań elektrostatycznych, co sprawia, że świetnie sprawdzają się w takich sytuacjach – wyjaśnia. Profesor podkreśla również, jak ważne jest edukowanie społeczeństwa na temat nauki. – ludzie często narzekają, że baterie w ich urządzeniach działają gorzej zimą. Warto im wyjaśnić, że to nie jest wada, tylko naturalna właściwość wynikająca z zasad chemii. Takie proste komunikaty pomagają zrozumieć, że nauka ma realne zastosowanie w życiu codziennym – dodaje. NCN jako pomost między nauką a innowacjami W rozmowie poruszono również kwestię monitorowania wyników badań finansowanych przez NCN. – Zauważamy coraz więcej zgłoszeń patentowych i patentów wynikających z projektów realizowanych dzięki NCN. Polityka, która kiedyś mogła być postrzegana jako niechętna wobec badań aplikacyjnych, już dawno została zrewidowana. Teraz otwarcie wspieramy badania fundamentalne, które mogą w przyszłości prowadzić do praktycznych zastosowań – podkreśla prof. Fic. Profesor podzielił się także refleksją na temat społecznego postrzegania badań podstawowych. – „Nie jesteśmy grupą ludzi, którzy wymyślają badania w oderwaniu od rzeczywistości. To, co robimy, ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo, jakość życia i rozumienie otaczającego świata. Musimy to lepiej komunikować, bo bez społecznej akceptacji dla nauki trudno będzie o odpowiednie finansowanie – zaznacza.

Wiktor Lewandowski, Marcin Magierowski i Błażej Skrzypulec odebrali Nagrodę NCN 2024 za największe osiągnięcie naukowe. Nagroda jest przyznawana badaczkom i badaczom młodszego pokolenia, pracującym w polskich ośrodkach naukowych. Uroczystość odbyła się 9 października w Krakowie. Nagroda NCN to najbardziej prestiżowe wyróżnienie dla naukowczyń i naukowców do 12 lat po doktoracie, prowadzących badania podstawowe. Najważniejszym kryterium, jakim kieruje się kapituła oceniająca osiągnięcia kandydatów do nagrody, jest ich doskonałość naukowa i międzynarodowa rozpoznawalność. Dr hab. Wiktor Lewandowski jest chemikiem, zajmuje się fotoniką i chemią materiałów, jest profesorem na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Otrzymał wyróżnienie w obszarze nauk ścisłych i technicznych. Badania prof. Marcina Magierowskiego obejmują fizjologię, patofizjologię, farmakologię i gastroenterologię. Badacz z Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie został laureatem Nagrody NCN w naukach o życiu. Laureat wyróżnienia w obszarze nauk humanistycznych, społecznych i o sztuce dr hab. Błażej Skrzypulec jest filozofem, profesorem na Wydziale Filozoficznym UJ, zajmuje się filozofią percepcji.  W tym odcinku podcastu NCN rozmawiamy z prof. Joanną Golińską, członkinią kapituły wybierającej laureatów i Wiktorem Lewandowskim. Osiągnięcie profesora, za które otrzymał Nagrodę NCN, to przełomowa technika wytwarzania chiralnych nanomateriałów fotonicznych. Laureat mówi o badaniach, za które otrzymał Nagrodę i odpowiada na pytania o warunki uprawiania nauki w Polsce. Joanna Golińska pytana jest m.in. prace kapituły wybierającej laureatów. Rozmowę prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz

W kolejnym odcinku podcastu NCN rozmawiamy z profesorami – Arturem Obłuskim i Piotrem Sankowskim, laureatami grantów Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERC) i Narodowego Centrum Nauki o ich doświadczeniach z przygotowywaniem wniosków o finansowanie projektów naukowych i wytrwałości w pozyskiwaniu środków na badania. Artur Obłuski jest archeologiem, dyrektorem Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego, kieruje m.in. wykopaliskami w Starej Dongoli na terenie dzisiejszego Sudanu. Piotr Sankowski specjalizuje się w algorytmice. Był pomysłodawcą i pierwszym prezesem IDEAS NCBR, ośrodka działającego w obszarze sztucznej inteligencji. W 2018 za fundamentalne wyniki w dziedzinie algorytmów grafowych otrzymał Nagrodę NCN. Jako jedyny Polak uzyskał cztery razy finansowanie z ERC.  – Częścią warsztatu naukowca jest umiejętność pisania wniosków grantowych, po prostu musimy się tego nauczyć, to część naszej pracy – mówi Piotr Sankowski. Dodaje, że przygotowywanie wniosków, które uzyskają finansowanie, to proces. – Nim złożyliśmy wnioski do ERC, wcześniej pisaliśmy wnioski do NCN, do Unii Europejskiej, wnioski które przechodziły bądź nie przechodziły, i w tym procesie nauczyliśmy się je rzeczywiście dobrze pisać – dodaje. Procedura, w jakiej otrzymuje się finansowanie w agencjach grantowych, jest konkurencyjna. Większość osób, które otrzymały finansowanie z NCN, ma na koncie także nieudane próby pozyskania grantu. Osoby, które realizowały lub realizują więcej niż jeden projekt i nie miały na swoim koncie nieudanej próby, to zaledwie dwa procent wnioskujących do NCN. Część badaczek i badaczy rezygnuje z dalszych starań o finansowanie po pierwszej nieudanej próbie.   W podkaście NCN Artur Obłuski i Piotr Sankowski zachęcają słuchaczy do wytrwałości w pracy i w pozyskiwaniu środków na badania. – Moja historia pisania wniosków czy aplikowania o pracę zaczęła się w Stanach Zjednoczonych. Byłem na Uniwersytecie w Chicago i chciałem zostać trochę dłużej na tym uniwersytecie albo gdzieś indziej. Złożyłem może 20 aplikacji o pracę, może nawet więcej i we wszystkich przypadkach poległem. Ale myślę, że trzeba się po prostu nie poddawać. (…) Jeżeli jest się przekonanym o tym, że ma się dobry program badawczy, to trzeba to kontynuować – opowiada Artur Obłuski.  Rozmowę prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz.

W najnowszym odcinku podcastu koordynatorki dyscyplin NCN dr Anna Wieczorek i dr Magdalena Wyszkowska-Kolatko opowiadają o roli koordynatorów, przebiegu panelu ekspertów i warsztatach dla wnioskodawców.Pierwszy podcast NCN został nagrany na początku ubiegłego roku. Do tej pory ukazało się dwanaście odcinków. Najpopularniejszym jak dotąd nagraniem jest rozmowa z udziałem dr inż. Eweliny Szymańskiej-Skolimowskiej, dr inż. Tomasza Szumełdy i prof. Jacka Młynarskiego, dwójki koordynatorów dyscyplin NCN i eksperta biorącego udział w ocenie wniosków.Temat oceny wniosków kontynuujemy w najnowszej rozmowie. W studiu spotkały się dr Anna Wieczorek, koordynatorkadyscyplin w dziale nauk ścisłych i technicznych, dr Magdalena Wyszkowska-Kolatko, koordynatorka w dziale nauk o życiu oraz – prowadząca podcasty – Anna Korzekwa-Józefowicz. Na początku rozmowy gościnie przypominają kim są koordynatorzy dyscyplin, eksperci i recenzenci oceniający wnioski w NCN oraz jak przebiega sama ocena. Zwracają uwagę, jak ważne z punktu widzenia badaczki i badacza starającego się o grant, jest poznanie tego procesu. – Zrozumienie, co się dzieje z państwa projektem po złożeniu go do NCN, ułatwi państwu przejście od świetnego pomysłu do równie świetnego projektu. Już w momencie przygotowywania wniosku, warto się postawić w roli ekspertów, którzy będą ten wniosek czytać i oceniać, i w taki sposób przygotować opis, aby z jednej strony ułatwić ekspertom zrozumienie projektu, z drugiej po prostu zainteresować ich tak, aby chcieli w ten projekt zainwestować publiczne pieniądze – mówi Magdalena Wyszkowska-Kolatko.Anna Wieczorek podkreśla, że w procesie oceny wniosków bardzo ważne jest sięganie po najlepszych specjalistów i eliminowanie konfliktu interesów. W 2023 roku w ocenie wniosków w NCN wzięło udział około 10,5 tys. ekspertów i recenzentów. Ponad 90 proc. z nich to naukowcy afiliowani w ośrodkach zagranicznych. – Nieraz mamy do czynienia z tematykami bardzo niszowymi, z projektami przy których współpracuje wielu naukowców, także znalezienie i dobór odpowiedniej osoby, która nie będzie miała konfliktów jest wyzwaniem, no ale mając do dyspozycji cały świat, radzimy sobie z tym – wyjaśnia koordynatorka.  Zasadnicza część rozmowy dotyczy ostatniego etapu oceny wniosków, czyli przebiegu panelu ekspertów. Koordynatorki dyscyplin pytane są m.in. o to ilu ekspertów bierze udział w pracy panelu, ile wniosków oceniają, jak wypracowuje się konsensus i tworzy listy rankingowe wniosków. Rozmówczynie opowiadają także o warsztatach dla wnioskodawców, w tym o próbnych panelach, w trakcie których badacze i badaczki mogą wcielić się w rolę ekspertów oceniających wnioski. 

Czy Polska potrzebuje komputera kwantowego? Czym są w ogóle technologie kwantowe? Jaki jest wkład naukowców pracujących w polskich ośrodkach w tę dziedzinę? O tym rozmawiamy w kolejnym odcinku podcastu NCN. Gośćmi nagrania są Sylwia Kostka z Narodowego Centrum Nauki, koordynatorka sieci QuantERA i prof. Konrad Banaszek, fizyk, autor licznych prac i patentów z zakresu technologii kwantowych, koordynator naukowy sieci QuantERA. Naukowcy przewidują, że w perspektywie kilkunastu lat technologie kwantowe znacząco wpłyną na naszą rzeczywistość. Diagnostyka medyczna będzie szybsza i bardziej precyzyjna, bezpieczeństwo danych w sieci nieporównywalnie większe, powstaną nowe materiały o rewolucyjnych właściwościach. Do szerszej wyobraźni najbardziej przemawia jednak wizja komputera kwantowego.  Kilka miesięcy temu odbyła się nawet żywa publiczna dyskusja, gdy jeden z ośrodków naukowych chciał taki komputer kupić. Czy Polska potrzebuje komputera kwantowego? Na tak postawione pytanie prof. Konrad Banaszek odpowiada, że urządzenia, które są dostępne na rynku, są bardzo niedoskonałe i „szumią”. Zwraca uwagę, że wyobrażenia dotyczące rozwoju tych komputerów są często nieporozumieniem. – Błędne jest wyobrażenie,  że komputer kwantowy to jest taki zwykły komputer, tylko działa szybciej i różnego rodzaju problemy, zagadnienia obliczeniowe, rozwiązuje szybciej niż komputery domowe czy wyspecjalizowane urządzenia, które są instalowane w centrach obliczeniowych – mówi. Podkreśla, że komputery kwantowe dostępne w tej chwili, to przede wszystkim narzędzia badawcze do rozwijania algorytmów kwantowych. – Jesteśmy na etapie poszukiwania praktycznych problemów, do których rozwiązania komputery kwantowe mogłyby się przydać – dodaje naukowiec.  W tym odcinku podcastu NCN rozmawiamy także o tym, czym są w ogóle są technologie kwantowe i o badaniach naukowych, które prowadzone są w polskich ośrodkach. Fundamentalne prace na temat splątania kwantowego powstały w latach 90. ubiegłego stulecia na Uniwersytecie Gdańskim. Prof. Ryszard Horodecki wraz ze współpracownikami stworzył tu ośrodek, który stał się światowym centrum badań w dziedzinie informatyki kwantowej. Instytucje naukowe z Warszawy i Krakowa mają długie tradycje w zakresie optyki kwantowej, z której wyrasta większość obecnych badań, dotyczących nowych sposobów komunikacji, detekcji, metrologii i obrazowania. Naukowcy z UMK w Toruniu pracują w Krajowym Laboratorium FAMO nad nową generacją optycznych zegarów atomowych, najdoskonalszych urządzeń pomiaru czasu na świecie, które mogą być wykorzystywane w geodezji i nawigacji. Zajmują się też innymi zastosowaniami metrologii kwantowej. Obok prac teoretycznych przybywa również wyników eksperymentalnych. Polska jest też koordynatorem największej europejskiej sieci finansującej badania w zakresie technologii kwantowych – programu QuantERA. Program, koordynowany przez NCN łączy 41 agencji finansujących badania z 31 krajów. – Sieć została stworzona w Polsce właśnie dlatego, że doskonałą bazą na której budowaliśmy, były kontakty międzynarodowe fizyków kwantowych, polskiego środowiska naukowego. Wiedzieliśmy, że odpowiedź badaczek i badaczy na ten program będzie bardzo dobra – mówi Sylwia Kostka. Goście odcinka podkreślają, że to czego w tej chwili najbardziej brakuje polskiemu środowisku kwantowemu, to strategia rozwoju tych technologii. Mają nadzieję, że – podobnie jak w innych krajach europejskich – pojawi się odpowiednia wola polityczna i dokument zostanie przyjęty w najbliższym czasie.

Po dłuższej przerwie wracamy do rozmów w podcaście NCN. W 1. odcinku drugiego sezonu rozmawiamy o możliwościach współpracy naukowców z Polski z naukowcami m.in. ze Szwajcarii. Tematem naszego spotkania są programy MAPS i Weave.   Gościniami odcinka są: Barbara Świątkowska z Zespołu Funduszy Norweskich, zajmująca się również podobnymi mechanizmami finansowania, i Justyna Woźniakowska, kierowniczka Działu Współpracy Międzynarodowej NCN.

Gościem 10. odcinka podcastu NCN jest prof. Krzysztof Jóźwiak, dyrektor NCN, powołany na to stanowisko 30 października.    Profesor Jóźwiak pracuje na Wydziale Farmacji Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Prowadzi badania z zakresu farmakologii molekularnej i chemii leków. W latach 2012-2020 był członkiem Rady NCN. Przez część tego czasu kierował Komisją Rady ds. nauk o życiu. Na powołanie na stanowisko dyrektora NCN czekał blisko 8 miesięcy.   W podcaście NCN badacz odpowiada na pytania dotyczące najważniejszych wyzwań, jakie stoją teraz przed NCN. Rozmowa dotyczy m.in. kwestii finansowania badań podstawowych i budżetu NCN, konieczności nowego otwarcia w relacjach z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz nowych inicjatyw, które mogłaby podjąć agencja, gdyby jej finansowanie zostało zwiększone. Rozmowę prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz.

Ta rozmowa jest w formacie jeden na jeden. Gościem #podcastNCN jest prof. Zbigniew Błocki od marca 2015 do marca 2023, przez dwie kadencje, dyrektor Narodowego Centrum Nauki. Od marca tego roku pełniący obowiązki dyrektor NCN. W październiku 2021 urzędujący minister, prof. Przemysław Czarnek powiedział, że "postawi NCN od początku na nogi”. W sierpniu tego roku zapowiedział, że jesienią Centrum zostanie zlikwidowane oraz połączone z NCBR i Agencją Badań Medycznych. Równolegle budżet NCN został zamrożony. Prof. Zbigniew Błocki opowiada o próbach "reformowania" NCN i głodzeniu Centrum – "a właściwie głodzeniu polskiej nauki". Zasadnicza część rozmowy dotyczy jednak przyszłości. Prowadząca, Anna Korzekwa-Józefowicz pyta o sytuację nauki i instytucji naukowych po wyborach. Prof. Błocki opowiada w jakim kierunku powinien rozwijać się NCN i o dodatkowych zadaniach, które mogłaby podejmować agencja. Gość w studiu pytany jest także o „listę zadań” dla nowego ministra/ministry oraz o to, co należy zrobić z instytucjami, które powstały w ostatnich latach (jak np. Akademia Kopernikańska) oraz tymi, które uległy politycznej presji (np. NCBR).

Najlepsi młodzi naukowcy 2023 Katharina Boguslawski, Karolina Ćwiek-Rogalska i Łukasz Opaliński zostali laureatami Nagrody NCN 2023. Najważniejsze wyróżnienie dla młodych naukowców pracujących w Polsce w tym roku pojedzie do Torunia, Warszawy i Wrocławia. Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się 11 października w Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach. Gościniami kolejnego odcinka podcastu NCN są dr Karolina Ćwiek-Rogalska oraz prof. Joanna Golińska-Pilarek, członkini Rady NCN. Dr Karolina Ćwiek-Rogalska zajmuje się naukowo studiami nad pamięcią i studiami nad rzeczami oraz kulturą „Ziem Odzyskanych”. Przygląda się temu, jak proces ponownego zasiedlania terenów dawniej zamieszkiwanych przez społeczności niemieckie i niemieckojęzyczne wyglądał w powojennej Polsce i Czechosłowacji. Pracuje w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. W podcaście opowiada o swoich badaniach, które stały się podstawą do przyznania jej wyróżnienia. Nagroda NCN została wręczona po raz 11. Wśród 30 osób uhonorowanych nią od 2013 do 2022 mieliśmy 25 laureatów i tylko pięć laureatek. W tej edycji na scenie po raz pierwszy stanęły dwie badaczki i jeden badacz. Prof. Joanna Golińska-Pilarek omawia zmiany w regulaminie nagrody, które wejdą w życie w 2024 roku. Nowe zasady przyznawania wyróżnienia, będą służyły realizacji polityki równościowej w środowisku naukowym i zwiększeniu widoczności kobiet w nauce. Rozmowę prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz.

Tematem kolejnego podcastu jest współpraca międzynarodowa NCN. Justyna Woźniakowska i dr Malwina Gębalska z NCN oraz dr Miłosz Miszczyński, laureat konkursów Centrum rozmawiają m.in. o konkursach IMPRESS-U i CHANSE, w których trwa nabór wniosków. Uczestnicy nagrania podpowiadają, na co zwrócić uwagę w trakcie ubiegania się o finansowanie.   NCN nawiązuje i rozwija współpracę międzynarodową, aby skutecznie wspierać polskie zespoły we współpracy z zagranicznymi partnerami. Ważnym elementem naszego działania jest wywieranie wpływu na politykę naukową na poziomie międzynarodowym. – Angażujemy się w to, co się dzieje w Europie w taki sposób, żeby było to korzystne dla polskich zespołów badawczych i polskich instytucji – mówi Justyna Woźniakowska, kierowniczka Działu Współpracy Międzynarodowej. Ekspertka dodaje, że trzon działalności NCN to tworzenie dla badaczy pracujących takich możliwości, aby „realizowali wspólne projekty z partnerami zagranicznymi i otrzymywali finansowanie synchronicznie z tymi partnerami”.   Rozmowa, którą prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz, dotyczy w głównej mierze dwóch konkursów organizowanych przez NCN we współpracy z innymi agencjami.    Konkurs IMPRESS-U to nowość w ofercie NCN. Skierowany jest do naukowców z Polski, którzy zaplanują badania w ramach wspólnego projektu z naukowcami z Ukrainy i Stanów Zjednoczonych, a opcjonalnie także z krajów bałtyckich – Litwy, Łotwy, Estonii. Justyna Woźniakowska zwraca uwagę, że IMPRESS-U daje nową szansę na współpracę zespołów polskich z naukowcami amerykańskimi. – W historii programów grantowych NCN takie możliwości pojawiały się rzadko i z reguły w wąsko określonych obszarach badawczych. Ten konkurs umożliwia współpracę w dziedzinach wspieranych przez NSF – mówi. Amerykańska agencja wspiera badania we wszystkich obszarach nauk z wyjątkiem badań humanistycznych i medycznych. Ekspertka mówi o współpracy NCN z amerykańską agencją, wyjaśnia zasady programu, odpowiada na pytania o to, jak szukać partnerów do udziału w tym konkursie i na co zwrócić uwagę przy przygotowaniu wniosków.   Druga część rozmowy dotyczy konkursów Crisis i Well-being z zakresu humanistyki i nauk społecznychorganizowanych przez sieć CHANSE.  O zasadach udziału w programach sieci mówią dr Malwina Gębalska, koordynatorka CHANSE i dr Miłosz Miszczyński z Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, kierujący polską częścią projektu HuLog, nagrodzonego w poprzedniej edycji konkursu organizowanego przez sieć. W konkursach CHANSE mogą brać zespoły złożone z od 4 do 6 partnerów z krajów biorących udział w programie. Koordynatorka z NCN zwraca uwagę na oczekiwania ekspertów oceniających wnioski. – Taka zachęta i uwaga do wnioskodawców, że ważne jest to, żeby projekt był spójny i żeby miał wspólne założenia. Nie wystarczy, żeby był tylko sumą poszczególnych części. Musi być to spójna wizja (…) pewnego celu badawczego – wyjaśnia koordynatorka z NCN. Badacz z ALK mówi, że w jego wypadku najbardziej pracochłonną i najistotniejszą częścią przygotowania wniosku były „ramy teoretyczne i nasza wspólna praca, żeby ten wniosek faktycznie pokazywał potencjał w badaniach podstawowych”. – Jeśli miałbym udzielić rady kolejnym przyszłym laureatom, to jednak postawiłbym po prostu nacisk na znaczenie projektu w dyscyplinie i żeby to był obiektywnie dobry projekt naukowy. Myślenie o cyfrach i o tym, jak to będzie od strony takiej technicznej, zostawiłbym naprawdę na koniec – mówi dr Miszczyński. Na koniec uczestnicy rozmowy odnoszą się do wpływu bardzo trudnej sytuacji budżetowej NCN na współpracę międzynarodową.

Program Dioscuri umożliwia wybitnym naukowcom prowadzenie badań na najwyższym światowym poziomie w jednostkach naukowych w Europie Środkowej i Wschodniej.  We współpracy Towarzystwa Maxa Plancka i NCN w Polsce powstało osiem centrów. Laureaci programu, wybrani przez międzynarodowy komitet naukowy, to polscy młodzi naukowcy, którzy wrócili do kraju po latach pracy zagranicą. Gośćmi kolejnego odcinka podcastu NCN są dr Aleksandra Pękowska i dr Grzegorz Sumara z Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN, laureaci pierwszego konkursu Dioscuri, rozstrzygniętego w 2018 roku, dr Małgorzata Jacobs-Kozyra, koordynatorka dyscyplin i koordynatorka programu Dioscuri w NCN oraz Agatha Iwanek, koordynatorka administracyjna w programie Dioscuri w Instytucie Nenckiego PAN. Dr Aleksandra Pękowska kieruje Centrum Doskonałości Biologii Chromatyny i Epigenomiki. Wcześniej pracowała w jednym z Narodowych Instytutów Zdrowia w Stanach Zjednoczonych. - Rozważałam powrót do Europy i uczestniczyłam w innych rekrutacjach, ale warunki tego grantu i sama idea mnie przyciągnęły, i postanowiłam dołączyć do tego projektu - mówi badaczka. W projekcie współpracuje z Instytutem Genetyki Molekularnej Maxa Plancka w Berlinie. Dr Grzegorz Sumara bada molekularne podstawy chorób metabolicznych, takich jak otyłość, cukrzyca typu II i miażdżyca. Jego zespół współpracuje z naukowcami z Technicznego Uniwersytetu w Monachium. Goście Anny Korzekwy-Józefowicz rozmawiają także o innych grantach #NCN oraz możliwości prowadzenia badań podstawowych w Polsce - w sytuacji m.in. zamrożenia budżetu NCN.

W ciągu 12 lat istnienia NCN wnioski o finansowanie do Centrum złożyły 824 uczelnie, instytuty naukowe PAN, instytuty badawcze i inne podmioty. Najwięcej wniosków wpłynęło z największych ośrodków akademickich. 33 proc. jednostek pochodziło z województwa mazowieckiego, na drugim miejscu jest województwo małopolskie, z którego wpłynęło 11 proc. wniosków. – Taka sama tendencja jest widoczna wśród laureatów. Najwięcej grantów otrzymuje województwo mazowieckie, ale jest to również wynikiem większej liczby podmiotów aplikujących z tego województwa – mówi dr Anna Strzebońska, kierowniczka Zespołu Analiz i Ewaluacji NCN. W 2022 roku z wszystkich wniosków zakwalifikowanych do finansowania 30 proc. zostało przyznanych jednostkom naukowym z województwa mazowieckiego, a 19 proc. z województwa małopolskiego. Na kolejnych miejscach są województwa wielkopolskie i śląskie – ich udział we wnioskach zakwalifikowanych do finansowania wynosi po 11 proc. Najwyższe wskaźniki sukcesu w konkursach NCN mają jednostki z województwa łódzkiego (56 proc), wielkopolskiego i lubelskiego (55 proc.).  Gośćmi 5. odcinka podcastu NCN są prof. Joanna Golińska-Pilarek, członkini Rady NCN, prof. Łukasz Okruszek z Instytutu Psychologii PAN, laureat grantów NCN oraz dr Anna Strzebońska i Renata Mazurkiewicz z Zespołu Analiz i Ewaluacji NCN. Rozmówcy Anny Korzekwy-Józefowicz dyskutują o centralizacji nauki w Polsce i możliwościach wsparcia aktywności naukowców z mniejszych ośrodków. - Jeżeli patrzymy się na dystrybucję naszych grantów, to okazuje się, że czynnikiem różnicującym jest nie tyle województwo, które jest zróżnicowane pod względem wielkości, co typ jednostki. Województwa, w których są zlokalizowane instytuty naukowe PAN mają się lepiej. Jeżeli chodzi o średnią z 12 lat, to mają wskaźnik sukcesu na poziomie 29 proc., dla porównania w uczelniach wyższych to jest 20 proc., a w instytutach badawczych 16 proc. – mówi dr Strzebońska. Goście zwracają uwagę, że misją NCN jest przede wszystkim finansowanie najlepszych projektów naukowych. Centrum prowadzi jednak także działania, które mogą być wsparciem dla mniejszych ośrodków akademickich. Promuje mobilność naukową, wprowadza limity w liczbie realizowanych grantów, organizuje szkolenia dla wnioskodawców i Dni NCN poza największymi ośrodkami. – Bez wsparcia ministerstwa i krajowej polityki naukowej, która będzie zmierzała do decentralizacji nauki, NCN nie ma zbyt dużo narzędzi, żeby tę sytuację drastycznie poprawić – mówi prof. Joanna Golińska-Pilarek. – Wspieranie mobilności krajowej jest czymś cennym, ale na pewno nie kosztem tego, że doskonałość naukowa miałaby tutaj być poświęcona w jakimkolwiek stopniu. Kod pocztowy jednak mimo wszystko nie powinien być głównym kryterium przyznawania grantów - komentuje prof. Łukasz Okruszek. 

54 proc. kwoty przyznanej w ubiegłym roku przez NCN wsparło rozwój młodych badaczek i badaczy - to o 3 proc. więcej niż w roku 2021 i 11 proc. więcej niż w roku 2016, gdy rozpoczęto pomiary.  W 2022 roku w konkursach krajowych i międzynarodowych młodzi naukowcy otrzymali na badania, stypendia i staże podoktorskie (stanowiska typu postdoc) ponad 875 mln złotych. Suma przeznaczona dla młodych naukowców od 2016 roku zbliża się do 10 miliardów złotych (9,8 mld). Dzięki finansowaniu uzyskanemu w konkursach NCN, młodzi uczeni mają szansę na zrealizowanie projektów, zbudowanie własnych zespołów, stypendia w szkołach doktorskich lub zatrudnienie w polskich jednostkach naukowych, a dzięki współpracy NCN z Narodową Agencją Wymiany Akademickiej – także realizację staży zagranicznych w ważnych ośrodkach naukowych. O wsparciu Centrum dla młodych naukowców rozmawiają uczestnicy 4. odcinka podcastu NCN - prof. Joanna Golińska-Pilarek, członkini Rady NCN, prof. Łukasz Okruszek z Instytutu Psychologii PAN, laureat grantów NCN oraz dr Anna Strzebońska i Renata Mazurkiewicz z Zespołu Analiz i Ewaluacji NCN. Goście rozmawiają m.in o zasadach konkursów NCN, wysokości finansowania dla młodych naukowców w poszczególnych latach oraz możliwych zmianach w zasadach konkursów w kontekście zamrożenia budżetu NCN oraz skutkach tych zmian dla kształtowania karier młodych osób - NCN jest de facto w tym momencie najlepszą możliwą opcją do realizacji badań. Absolutnie pokładamy dużą nadzieję jako środowisko w tym, że ta sytuacja nie będzie zmierzać tam, gdzie aktualnie zmierza - mówi w kontekście zamrożenia budżetu NCN prof. Łukasz Okruszek.   Rozmowę prowadzi Anna Korzekwa-Józefowicz