Między nami Mamami

19 listopada – Dzień Przeciwdziałania Przemocy wobec Dzieci.20 listopada – Dzień Praw Dziecka.Internet zalały wtedy definicje, grafiki, komentarze i… emocje.A pod nimi – dobrze nam znane pytania:„To już do własnego dziecka nie można nic powiedzieć?”oraz„Teraz to już wszystko nazywa się przemocą”W tym odcinku robimy dokładnie to, czego naszym zdaniem czasami brakowało w tej dyskusji:tłumaczymy spokojnie, merytorycznie i po ludzku, gdzie naprawdę leży granica między błędem wynikającym ze zmęczenia, przeciążenia czy obniżonych kompetencji rodzicielskich, a przemocą.Bazujemy na aktualnej wiedzy, na polskich definicjach, na realnych kryteriach (nie internetowych mitach) i na wynikach najnowszego raportu Fundacji Orange „Dojrzeć do praw”, w którym Justyna została zaproszona do panelu ekspertów.Mówimy o tym:• kiedy słowa ranią, bo mają taką funkcję,• kiedy ranią przez przypadek (i jak to naprawić),• dlaczego umyślność, przewaga sił, skutek i kontekst decydują o tym, czy dane zachowanie spełnia definicję przemocy,• i dlaczego w XXI wieku potrzebujemy nie „surowości”, tylko mądrych granic.A żeby nie było zbyt abstrakcyjnie – wracamy do konkretnego przykładu z naszego domu i pokazujemy, jak to samo zdanie może być stawianiem granic albo szantażem emocjonalnym… zależnie od kontekstu.To odcinek dla rodziców, którzy chcą wychowywać dzieci bezpiecznie i mają gotowość przyjrzeć się swoim postawą z nami.

W najnowszym filmie Wojciecha Smarzowskiego przemoc nie jest metaforą, tylko bohaterem. Ale czy to oznacza, że „Dom Dobry” to dobry pomysł na szkolną wycieczkę? Albo że film ma szansę pełnić funkcję profilaktyczną?W tym odcinku mówimy wprost:➡️ Dlaczego NIE zabrałybyśmy nastolatka na ten film.➡️ Co taka ekspozycja robi z mózgiem młodego człowieka.➡️ Jak działa przemoc oglądana w grupie i bez wsparcia dorosłych.➡️ Dlaczego film – nawet najlepszy – nie zastąpi rozmowy.Rozmawiamy też o tym, jak dorośli często uciekają od realnej rozmowy z dziećmi, delegując edukację na kino, teatr albo… szok. A prawdziwa profilaktyka zaczyna się od relacji, nie projekcji.🎧 Jeśli zastanawiasz się, czy „Dom Dobry” to film dla Twojego dziecka, albo po prostu chcesz zrozumieć kontekst, włącz i posłuchaj. Bez patosu. Za to z doświadczeniem i perspektywą zdrowej psychologii.

Czym dziś dla Młodych jest patriotyzm? Czym on jest dla nas - dorosłych? W wielu krajach obchody Dnia Niepodległości wzbudzają dumę i poczucie przynależności, a w Polsce? Rodzic, który słyszy od swojego dziecka: „Idę na marsz 11 listopada” przechodzi mikro udar i jego świat na chwilę staje.Bo o czym to jest? I serio, nie chodzi tylko o sam marsz.Chodzi o to wszystko, co się za nim niesie: wartości, symbole, emocje, lęki i duma.Chodzi o pytanie: czy to jest o nich, czy to jest o nas?W tym odcinku rozmawiamy o tym:• dlaczego okres nastoletni to czas poszukiwania tożsamości, przynależności i przekonań• jak odróżnić ciekawość poznawczą i potrzebę wspólnoty od realnego skrętu w stronę skrajności• dlaczego tak trudno jest rozmawiać z młodymi o patriotyzmie, polityce i ideologii, kiedy sami mamy te wartości nie zinternalizowane• i jak zachować spokój, kiedy w środku wszystko dzwoni jak alarm przeciwpożarowyRozmawiamy z dwóch perspektyw: mamy i córki.Obie wiemy, że rodzic może być jednocześnie: zaniepokojony i dumny, otwarty i zmęczony, chce wspierać, ale czasem nie wie jak.To odcinek o zaufaniu. O zachowaniu relacji. O tym, że jeżeli chcemy być przewodnikami, to musimy jednak nieco nadążyć za tymi naszymi dziećmi.Posłuchaj. Oddychaj. Jesteśmy w tym razem.

Znasz ten moment, kiedy szkoła dzwoni, a Ty już wiesz, że to nie będzie o wygranej olimpiadzie z matematyki?„Pani syn wyszedł po drugiej lekcji i nie wrócił.”No i zaczyna się. Najpierw panika, potem wściekłość, a na końcu – analiza kryminalna: kto widział, dokąd poszedł, z kim, po co i czy na pewno żyje.W tym odcinku rozmawiamy o pierwszym „gigancie” – o tym, kiedy dziecko ucieka ze szkoły. Czy to znak, że coś w nim pękło, czy po prostu młodzieńczy test granic?Jak reagować, żeby nie przegapić sensu w tym chaosie?Bo owszem – można się wściekać, że „co za czasy”, ale można też zobaczyć w tym sygnał: hej, coś mnie przerasta.Jak odróżnić bunt od przeciążenia? Kiedy potrzebna jest rozmowa, a kiedy wsparcie specjalisty? I co zrobić, żeby to nie był początek dłuższej ucieczki – od szkoły, obowiązków, a czasem… od nas? Zapraszamy!

To ten moment, którego nikt nie chce, ale prędzej czy później może się zdarzyć. Drzwi się otwierają, a w nich twój nastolatek - trochę bełkocze, trochę pachnie piwem, a ty nie wiesz, czy bardziej chcesz go przytulić, czy wyrzucić przez okno.W tym odcinku mówimy o tym, co zrobić, gdy Twoje dziecko pierwszy raz wraca po alkoholu. Jak nie dać się ponieść emocjom, jak nie przerobić tego na awanturę stulecia,i jak zrozumieć, co się dzieje w jego głowie, kiedy dopamina tańczy kankana, a kora czołowa właśnie wzięła wolne.To nie jest rozmowa o piciu.To rozmowa o zaufaniu, o granicach i o tym, jak nie zabić w dziecku chęci do wracania - nawet po błędach.Bo wychowanie nastolatka to nie kontrola. To bycie kimś, do kogo wraca się pomimo wszystko po wsparcie.

Ten moment, kiedy w plecaku Twojego dziecka znajdujesz Vape’a i przez sekundę wierzysz, że to… powerbank.A potem już wiesz, że to nie elektronika, tylko emocje, które gdzieś musiały znaleźć ujście w postaci "elektryka".W tym odcinku mówimy o tym, jak nie dostać palpitacji serca, gdy odkryjesz „elektryka” w plecaku,dlaczego młodzi w ogóle po to sięgają (spoiler: nie dlatego, że są źli), i jak rozmawiać o tym tak, żeby dziecko chciało z Tobą pogadać - a nie tylko przewracać oczami.Zero moralizowania.Za to dużo oddechu, nauki o mózgu i gotowy plan rozmowy, którą naprawdę warto odbyć.

Co zrobić, kiedy twoje dziecko po raz pierwszy przechodzi kryzys psychiczny?Nie „gorszy dzień”, nie foch, tylko taki moment, w którym czujesz, że grunt usuwa się spod nóg, a twoje dziecko mówi: „Nie chcę żyć” albo „Nic mnie już nie cieszy”.W tym odcinku rozmawiamy o tym, co wtedy dzieje się w głowie rodzica - o strachu, bezsilności, złości i tym okropnym poczuciu, że „to pewnie moja wina”.Ale też o tym, że nie musisz być terapeutą, żeby pomóc.Nie musisz wiedzieć wszystkiego, żeby zrobić coś ważnego.Czasem wystarczy po prostu zostać.Rozkładamy ten temat na czynniki ludzkie - bez psychologicznego żargonu, za to z konkretem:jak rozmawiać, żeby dziecko chciało mówić,jak zapytać wprost o myśli samobójcze,co zrobić, żeby w domu było bezpiecznie,i jak dogadać się ze szkołą, żeby nie dolewała oliwy do ognia.To nie jest odcinek o cudownych rozwiązaniach.To rozmowa o tym, jak być dorosłym, który nie odwraca wzroku.📞 Numery wsparcia:116 111 – dzieci i młodzież (całodobowo)800 70 2222 – dorośli w kryzysie (całodobowo)112 – w sytuacji zagrożenia życia

Zaczynamy nowy cykl - „Rodzic od zadań specjalnych”.Bo rodzicielstwo to nie tylko przytulasy i kakao przed snem. To też momenty, kiedy czujesz, że grunt usuwa Ci się spod nóg, a mimo to musisz zachować spokój.W pierwszym odcinku rozmawiamy o przemocy rówieśniczej - tej, którą widać, i tej, która dzieje się po cichu: w spojrzeniach, w grupowych czatach, w „żartach”.O tym, jak rozpoznać, że dziecko jest krzywdzone,jak reagować, kiedy to ono krzywdzi innych,i co zrobić, gdy po prostu stoi obok i nie wie, jak się zachować.Bez teoretyzowania, za to z dużą dawką empatii i życiowych przykładów.Bo czasem najtrudniejsze w rodzicielstwie nie jest to, czy i jak „zareagować” - tylko towarzyszenie dziecku, kiedy doświadcza zła.Nowy cykl. Nowe tematy. Jedno się nie zmienia - my - matka i córka, psycholożki, które rozmawiają o tym, co naprawdę dzieje się między nami i naszymi dziećmi.

Samotność potrafi przywalić jak auto na skrzyżowaniu - huk, zgrzyt i myśl: „co teraz?”. Justyna opowiada o tym, jak naprawdę rozbiła auto i jak bardzo w takich momentach ratują ludzie wokół. Bo blachę da się wymienić, ale kiedy nie masz do kogo zadzwonić - to robi się naprawdę ciężko.W tym odcinku gadamy o tym, czemu wstydzimy się prosić o pomoc („bo inne ogarniają”), czemu czasem łatwiej wysprzątać mieszkanie niż napisać SMS-a, i jak bardzo przeceniamy „samodzielne ogarnianie wszystkiego”. Dorzucamy trochę antropologii - od neandertalskich kości po dzisiejsze bloki, w których nie znamy sąsiadów - i trochę psychologii: dlaczego wsparcie reguluje nasze serce i nerwy lepiej niż najlepszy serial na Netflix.I oczywiście mamy dla Was tipy - jak zrobić pierwszy krok, gdy utknęłaś w marazmie, i jak budować swoje małe stado, które trzyma cię na drodze, gdy życie wali w bok.Bo na końcu to ludzie są naszą najlepszą karoserią. 

Samotność po porodzie - temat, o którym mało się mówi, bo przecież w teorii to mają być „najszczęśliwsze chwile życia”. W tym odcinku Klaudia w solówce (bo Mamita byczy się gdzieś tam w Kołobrzegu ;)) szczerze opowiada o tym, jak wyglądały jej pierwsze dni po narodzinach dziecka - pełne ciszy, w której nie brakowało ludzi, brakowało troski o jej emocje i odpoczynek.Bo wiecie jak to jest, w ciąży kobieta bywa traktowana jak święta. A po porodzie? Nagle staje się niewidzialna. Wszyscy zajmują się dzieckiem, gratulacje lecą lawiną, ale nikt nie pyta: „Jak się czujesz TY?” - nie jak czuje się twoje krocze.I zamiast rozsiadać się wygodnie na kanapie w odwiedzinach, czekając, aż świeżo upieczona mama poda wam do rąk noworodka, lepiej zakasać rękawy i zapytać: „Chcesz się wykąpać? Zrobić ci herbatę?” Czasem właśnie takie drobiazgi są ważniejsze niż kolejny body w prezencie.Kobieta po porodzie może mieć cudownego partnera, ale nic nie zastąpi więzi i bliskości innych kobiet, które potrafią otulić ją ciepłem i empatią.To odcinek o tym, co dzieje się w cieniu gratulacji, balonów i zdjęć w ramkach.Posłuchajcie, a potem - jak zawsze - pogadajmy o tym Między Nami Mamami.

W tym odcinku Między Nami Mamami pierwszy raz siadamy razem - matka i dorosła córka - żeby porozmawiać o czymś, co przez lata było między nami obecne, ale nigdy nie nazwane.O wypaleniu rodzicielskim.Justyna, jako mama trójki dzieci i babcia, dzieli się własnym doświadczeniem: jak wyglądało życie, kiedy rodzicielstwo zamiast radości stawało się ciężarem. Klaudia - dziś psycholożka, wtedy dorastająca córka - opowiada, co widziała i czuła jako dziecko: zmęczenie mamy, momenty nieobecności, ciszę zamiast uśmiechu.To nie jest sucha rozmowa o badaniach i naukowych teoriach, tylko intymna wymiana perspektyw, pełna szczerości, śmiechu przez łzy i odkryć, które dla nas samych były ważne.Rozmawiamy o:czym naprawdę różni się zwykłe zmęczenie od wypalenia rodzicielskiego,jak dziecko odbiera rodzica, który jest na granicy sił,jakie sygnały ostrzegawcze warto zauważyć,i dlaczego proszenie o pomoc to nie słabość, ale siła.To pierwsza taka nasza wspólna rozmowa o wypaleniu rodzicielskim i mamy nadzieję, że będzie też zaproszeniem dla Was do własnych refleksji, rozmów i… oddechu. Pamiętajcie, że choćby cały świat miał Was gdzieś i o Was zapomniał, my jesteśmy tu z Wami i dla Was. Naszą misją jest przeciwdziałać wypaleniu rodzicielskiemu wyciągając przy okazji kija z dupy psychologii ;)

Samotność matek ma wiele twarzy.Możesz być w małżeństwie i czuć, że wszystko spoczywa na Tobie. Możesz być po rozwodzie i nie mieć realnego wsparcia ani od ojca dziecka, ani od systemu, ani od teściów, którzy znikają w dniu rozstania. Możesz być też na sali pełnej ludzi i wciąż czuć się kompletnie sama.W tym odcinku opowiadamy o samotności z perspektywy kobiet w związkach i tych, które są „samo(dzielnymi)” mamami po rozwodzie. Mówimy o braku wsparcia ojców (także w liczbach i statystykach), o tym, jak bardzo system i społeczeństwo zostawiają matki same, ale też o naszych osobistych doświadczeniach - Klaudii w szpitalu zaraz po porodzie i Justyny po rozwodzie, kiedy z trójką małych dzieci przeprowadzała się do Warszawy.Zastanawiamy się też, co naprawdę różni samotność od bycia samemu, analizujemy ją w modelu biopsychospołecznym (ciało, psychika, społeczeństwo), i szukamy odpowiedzi na pytanie: co pomaga, kiedy przytłacza poczucie, że zostałyśmy z tym wszystkim same?Bo samotność matek to nie fanaberia ani sprytny pomysł, na viralowy post. To realne doświadczenie, które wpływa na zdrowie psychiczne, na relacje i na całe rodziny.Ale pamiętaj: sama nie znaczy samotna. A samotna nie znaczy słaba.

1 września to nie tylko powrót dzieci do szkolnych ławek, ale także początek dużej zmiany w systemie edukacji. Od tego roku w szkołach pojawia się nowy przedmiot – edukacja zdrowotna. To temat, który wzbudza ogromne emocje: jedni widzą w nim szansę na lepsze przygotowanie dzieci do życia, inni reagują lękiem i oskarżeniami o „seksualizację”.W tym odcinku przyglądamy się, co naprawdę kryje się w podstawie programowej i jakie mity narosły wokół tego przedmiotu. Zastanawiamy się, skąd bierze się rodzicielska panika, dlaczego rozmowy o zdrowiu psychicznym, seksualnym czy społecznym wciąż są w Polsce tak trudne i jaką rolę powinna odegrać szkoła, a jaką dom. To nie jest rozmowa o kontrowersjach dla samego sporu, ale o tym, jak uczyć dzieci dbania o siebie, jak dać im język do rozmowy o emocjach i jak przygotować je do wyzwań współczesnego świata.

Koniec tego dobrego!Wakacje się skończyły. Lody na śniadanie odwołane. Spanie do południa anulowane. Rodzinny luz? Hmm… może wróci w czerwcu. A na razie wielkimi krokami zbliża się wrzesień, czyli taki poniedziałek razy dziesięć.W tym odcinku „Między Nami Mamami” rozkładamy na czynniki pierwsze szkolny powrót do rzeczywistości:– co naprawdę czują dzieci, gdy trzeba zamienić trampki na kapcie, a jezioro na tablicę,– dlaczego nastolatki mówią „to bez sensu”, a młodsze dzieci nagle dostają dziwnych bólów brzucha,– i czemu rodzice czują, jakby ktoś wrzucił ich w logistyczny escape room, tylko bez podpowiedzi i bez przerwy na kawę.Pogadamy o tym, jak:– przygotować dzieci na powrót do szkoły emocjonalnie, a nie tylko kupując plecak i piórnik za równowartość urlopu na Majorce,– wspierać je w lęku i smutku bez gadania „weź się w garść”,– nie dać się złapać w pułapkę perfekcjonizmu i wyścigu „kto szybciej ogarnie wyprawkę, drugie śniadanie i 15 zajęć dodatkowych”.Będzie o wakacyjnym luzie, który można przemycić do jesiennej rutyny, o tym, że adaptacja po przerwie jest trudna nawet dla dorosłych (serio, kto lubi wracać z urlopu?) i o tym, dlaczego czasem lepiej zamiast wielkiego planu mieć w zanadrzu 5 minut ciszy w łazience i życzliwość dla siebie.Bo wrzesień nie musi boleć. Możemy przeżyć ten powrót do szkoły z mniejszym stresem, większą łagodnością i z poczuciem humoru, choćby po to, żeby przypominać sobie: za 10 miesięcy znowu wakacje!Posłuchaj i daj znać, jakie są Twoje sposoby na wrześniowe przetrwanie.

Dzisiejszy odcinek miał być nagrany w duecie, ale życie napisało inny scenariusz - Klaudia choruje, więc tym razem słyszycie tylko mnie. Sama przed mikrofonem opowiadam o tym, co oznaczają te wszystkie nastoletnie „Nie zesraj się”, „Po co drążysz?”, „Wyjdź z mojego pokoju” czy twarde „OK”.Sięgam po przykłady z własnego życia i gabinetu, a także przytaczam tłumaczenia mojej piętnastoletniej córki, w końcu kto lepiej niż nastolatka wie, co naprawdę kryje się pod tymi słowami?Wytłumaczę, dlaczego „zamknij się” może znaczyć „już się wstydzę i nie potrzebuję, żebyś mnie dobijał/a”, a „i tak mnie nie zrozumiesz” to w rzeczywistości: „nie wiem, jak to powiedzieć”. Opowiem o mózgu nastolatka w przebudowie, o separacji, która jest naturalna i konieczna, i o tym, jak nie wyjść z siebie, gdy czujemy się jak na polu minowym. Bo to, co dla rodzica brzmi jak atak, dla nastolatka bywa najczęściej nieporadnym sposobem powiedzenia: „Kocham Cię - ale inaczej nie umiem”. Zapraszamy wszystkich rodziców nastolatków, to odcinek dla Was.

Adaptacja dziecka do przedszkola, szkoły i nowej klasy - jak pomóc dziecku w zmianie?Pierwsze dni w przedszkolu, start w pierwszej klasie szkoły podstawowej czy początek nauki w liceum – każde z tych wydarzeń to duża zmiana w życiu dziecka… i rodzica. W tym odcinku rozmawiamy o tym, jak wygląda proces adaptacji w różnym wieku, co dzieje się w głowie i sercu dziecka w czasie takiej zmiany, a także jak mądrze je wspierać.Podpowiadamy:• jak przygotować dziecko do przedszkola, żeby czuło się bezpiecznie,• jak ułatwić pierwsze dni w szkole i pomóc odnaleźć się w nowej klasie,• co zrobić, gdy nastolatek trafia do nowego liceum i nikogo tam nie zna,• jakie błędy rodzice popełniają z dobrego serca, a które utrudniają adaptację.Będzie o emocjach, rutynach, pożegnaniach, o tym, kiedy warto dać dziecku więcej czasu, a kiedy działać od razu. I jak w tym wszystkim nie zapomnieć o sobie, bo adaptacja to często wyzwanie dla całej rodziny.

Smoczek, butelka, pielucha, kocyk…Dla jednych to tylko przedmioty. Dla dzieci - małe kotwice bezpieczeństwa, które pomagają im regulować emocje, zasypiać i radzić sobie z rozłąką. Ale kiedy stają się czymś więcej? Kiedy zaczynają blokować rozwój, zamiast wspierać?W tym odcinku rozmawiamy o tzw. obiektach przejściowych – tych wszystkich rzeczach, które dzieci trzymają, ssą, głaszczą, wąchają i których nie chcą oddać, nawet jeśli już dawno czas.Z psychologiczną czułością (i doświadczeniem z życia), opowiadamy:- po co dziecku te wszystkie „uzależniacze”,- jak odróżnić przywiązanie od nawyku,- kiedy i jak bezpiecznie pożegnać się ze smoczkiem, butelką czy pieluchą,- co zrobić, gdy to… rodzic nie jest gotowy na odstawienie.💡 Są też ciekawostki z badań: o roli ssania w regulacji emocji, o rytuałach przejścia i o tym, dlaczego „duże dziecko z kocykiem” to nie zawsze problem - a czasem wręcz dowód mądrej samoregulacji.🎧 Jeśli właśnie stoisz na rozdrożu: „zabrać, zostawić, a może poczekać?”, ten odcinek jest dla Ciebie.

„Nuuuuudzi mi się!” – jeśli jesteś rodzicem, znasz to zdanie aż za dobrze. Ale czy wakacyjna nuda naprawdę powinna wzbudzać w nas panikę? A może wręcz przeciwnie - jest tym, czego dzieci potrzebują najbardziej, by odkryć siebie i własną kreatywność?W tym odcinku biorzemy pod lupę nudę i rozprawiamy się z mitami, które wokół niej narosły. Dowiesz się, dlaczego nie musisz zapewniać dziecku nieustannej rozrywki, kiedy nuda staje się rozwojowa, a kiedy jest sygnałem ostrzegawczym oraz jak reagować, gdy twoje dziecko ogłasza, że właśnie „umiera z nudów”.To rozmowa, która pomoże Ci odpuścić rodzicielskie wyrzuty sumienia i spojrzeć na nudę oczami dziecka - z większą empatią, luzem i psychologiczną wiedzą w tle.Włącz odcinek , rozsiądź się wygodnie i pozwól sobie (i dzieciom!) trochę się ponudzić! 

Wakacje z dziećmi nad wodą to podobno relaks… tyle że dla rodziców bywa to raczej sport ekstremalny! Jak czerpać radość z wypoczynku bez ciągłego zamartwiania się, że nasze dziecko zaraz odpłynie na dmuchanym flamingu albo postanowi sprawdzić, gdzie jest głębiej?W tym odcinku, mama i córka, dwie psycholożki z dwóch różnych pokoleń, dzielą się nie tylko własnymi doświadczeniami, ale także psychologiczną wiedzą o tym, jak radzić sobie z wakacyjnymi lękami, zadbać o bezpieczeństwo dzieci i jednocześnie samemu nie zwariować.Posłuchaj – i złap trochę oddechu w rodzicielstwie!

Jak zabrać dziecko z internetu na plażę?  Wakacyjny poradnik dla rodziców, którzy marzą o tym, żeby ich dziecko oderwało wzrok od telefonu, tabletu czy TikToka i… zobaczyło, że piasek na plaży nie jest filtrem Snapchata. W tym odcinku nie będziemy straszyć internetem - pogadamy o tym, jak realnie ograniczyć czas ekranowy dzieci i nastolatków, żeby nie skończyło się trzecią wojną światową. Dostaniesz:✔️ konkretne tipy na cyfrowy detoks w wakacje,✔️ pomysły na realne zasady korzystania z telefonu na urlopie (których da się przestrzegać!),✔️ sprytne sposoby, jak odciągnąć nastolatka od scrollowania… bez uciekania się do szantażu.Bo higiena cyfrowa to nie kara - to szansa, żeby w końcu przeżyć razem prawdziwe wakacje, a nie tylko zrobić im zdjęcie i wrzucić w relację.Posłuchaj, jak zabrać dziecko z internetu na plażę - i co zrobić, żeby chciało tam zostać dłużej niż 5 minut!