Między nami Mamami

Samotność potrafi przywalić jak auto na skrzyżowaniu - huk, zgrzyt i myśl: „co teraz?”. Justyna opowiada o tym, jak naprawdę rozbiła auto i jak bardzo w takich momentach ratują ludzie wokół. Bo blachę da się wymienić, ale kiedy nie masz do kogo zadzwonić - to robi się naprawdę ciężko.W tym odcinku gadamy o tym, czemu wstydzimy się prosić o pomoc („bo inne ogarniają”), czemu czasem łatwiej wysprzątać mieszkanie niż napisać SMS-a, i jak bardzo przeceniamy „samodzielne ogarnianie wszystkiego”. Dorzucamy trochę antropologii - od neandertalskich kości po dzisiejsze bloki, w których nie znamy sąsiadów - i trochę psychologii: dlaczego wsparcie reguluje nasze serce i nerwy lepiej niż najlepszy serial na Netflix.I oczywiście mamy dla Was tipy - jak zrobić pierwszy krok, gdy utknęłaś w marazmie, i jak budować swoje małe stado, które trzyma cię na drodze, gdy życie wali w bok.Bo na końcu to ludzie są naszą najlepszą karoserią. 

Samotność po porodzie - temat, o którym mało się mówi, bo przecież w teorii to mają być „najszczęśliwsze chwile życia”. W tym odcinku Klaudia w solówce (bo Mamita byczy się gdzieś tam w Kołobrzegu ;)) szczerze opowiada o tym, jak wyglądały jej pierwsze dni po narodzinach dziecka - pełne ciszy, w której nie brakowało ludzi, brakowało troski o jej emocje i odpoczynek.Bo wiecie jak to jest, w ciąży kobieta bywa traktowana jak święta. A po porodzie? Nagle staje się niewidzialna. Wszyscy zajmują się dzieckiem, gratulacje lecą lawiną, ale nikt nie pyta: „Jak się czujesz TY?” - nie jak czuje się twoje krocze.I zamiast rozsiadać się wygodnie na kanapie w odwiedzinach, czekając, aż świeżo upieczona mama poda wam do rąk noworodka, lepiej zakasać rękawy i zapytać: „Chcesz się wykąpać? Zrobić ci herbatę?” Czasem właśnie takie drobiazgi są ważniejsze niż kolejny body w prezencie.Kobieta po porodzie może mieć cudownego partnera, ale nic nie zastąpi więzi i bliskości innych kobiet, które potrafią otulić ją ciepłem i empatią.To odcinek o tym, co dzieje się w cieniu gratulacji, balonów i zdjęć w ramkach.Posłuchajcie, a potem - jak zawsze - pogadajmy o tym Między Nami Mamami.

W tym odcinku Między Nami Mamami pierwszy raz siadamy razem - matka i dorosła córka - żeby porozmawiać o czymś, co przez lata było między nami obecne, ale nigdy nie nazwane.O wypaleniu rodzicielskim.Justyna, jako mama trójki dzieci i babcia, dzieli się własnym doświadczeniem: jak wyglądało życie, kiedy rodzicielstwo zamiast radości stawało się ciężarem. Klaudia - dziś psycholożka, wtedy dorastająca córka - opowiada, co widziała i czuła jako dziecko: zmęczenie mamy, momenty nieobecności, ciszę zamiast uśmiechu.To nie jest sucha rozmowa o badaniach i naukowych teoriach, tylko intymna wymiana perspektyw, pełna szczerości, śmiechu przez łzy i odkryć, które dla nas samych były ważne.Rozmawiamy o:czym naprawdę różni się zwykłe zmęczenie od wypalenia rodzicielskiego,jak dziecko odbiera rodzica, który jest na granicy sił,jakie sygnały ostrzegawcze warto zauważyć,i dlaczego proszenie o pomoc to nie słabość, ale siła.To pierwsza taka nasza wspólna rozmowa o wypaleniu rodzicielskim i mamy nadzieję, że będzie też zaproszeniem dla Was do własnych refleksji, rozmów i… oddechu. Pamiętajcie, że choćby cały świat miał Was gdzieś i o Was zapomniał, my jesteśmy tu z Wami i dla Was. Naszą misją jest przeciwdziałać wypaleniu rodzicielskiemu wyciągając przy okazji kija z dupy psychologii ;)

Samotność matek ma wiele twarzy.Możesz być w małżeństwie i czuć, że wszystko spoczywa na Tobie. Możesz być po rozwodzie i nie mieć realnego wsparcia ani od ojca dziecka, ani od systemu, ani od teściów, którzy znikają w dniu rozstania. Możesz być też na sali pełnej ludzi i wciąż czuć się kompletnie sama.W tym odcinku opowiadamy o samotności z perspektywy kobiet w związkach i tych, które są „samo(dzielnymi)” mamami po rozwodzie. Mówimy o braku wsparcia ojców (także w liczbach i statystykach), o tym, jak bardzo system i społeczeństwo zostawiają matki same, ale też o naszych osobistych doświadczeniach - Klaudii w szpitalu zaraz po porodzie i Justyny po rozwodzie, kiedy z trójką małych dzieci przeprowadzała się do Warszawy.Zastanawiamy się też, co naprawdę różni samotność od bycia samemu, analizujemy ją w modelu biopsychospołecznym (ciało, psychika, społeczeństwo), i szukamy odpowiedzi na pytanie: co pomaga, kiedy przytłacza poczucie, że zostałyśmy z tym wszystkim same?Bo samotność matek to nie fanaberia ani sprytny pomysł, na viralowy post. To realne doświadczenie, które wpływa na zdrowie psychiczne, na relacje i na całe rodziny.Ale pamiętaj: sama nie znaczy samotna. A samotna nie znaczy słaba.

1 września to nie tylko powrót dzieci do szkolnych ławek, ale także początek dużej zmiany w systemie edukacji. Od tego roku w szkołach pojawia się nowy przedmiot – edukacja zdrowotna. To temat, który wzbudza ogromne emocje: jedni widzą w nim szansę na lepsze przygotowanie dzieci do życia, inni reagują lękiem i oskarżeniami o „seksualizację”.W tym odcinku przyglądamy się, co naprawdę kryje się w podstawie programowej i jakie mity narosły wokół tego przedmiotu. Zastanawiamy się, skąd bierze się rodzicielska panika, dlaczego rozmowy o zdrowiu psychicznym, seksualnym czy społecznym wciąż są w Polsce tak trudne i jaką rolę powinna odegrać szkoła, a jaką dom. To nie jest rozmowa o kontrowersjach dla samego sporu, ale o tym, jak uczyć dzieci dbania o siebie, jak dać im język do rozmowy o emocjach i jak przygotować je do wyzwań współczesnego świata.

Koniec tego dobrego!Wakacje się skończyły. Lody na śniadanie odwołane. Spanie do południa anulowane. Rodzinny luz? Hmm… może wróci w czerwcu. A na razie wielkimi krokami zbliża się wrzesień, czyli taki poniedziałek razy dziesięć.W tym odcinku „Między Nami Mamami” rozkładamy na czynniki pierwsze szkolny powrót do rzeczywistości:– co naprawdę czują dzieci, gdy trzeba zamienić trampki na kapcie, a jezioro na tablicę,– dlaczego nastolatki mówią „to bez sensu”, a młodsze dzieci nagle dostają dziwnych bólów brzucha,– i czemu rodzice czują, jakby ktoś wrzucił ich w logistyczny escape room, tylko bez podpowiedzi i bez przerwy na kawę.Pogadamy o tym, jak:– przygotować dzieci na powrót do szkoły emocjonalnie, a nie tylko kupując plecak i piórnik za równowartość urlopu na Majorce,– wspierać je w lęku i smutku bez gadania „weź się w garść”,– nie dać się złapać w pułapkę perfekcjonizmu i wyścigu „kto szybciej ogarnie wyprawkę, drugie śniadanie i 15 zajęć dodatkowych”.Będzie o wakacyjnym luzie, który można przemycić do jesiennej rutyny, o tym, że adaptacja po przerwie jest trudna nawet dla dorosłych (serio, kto lubi wracać z urlopu?) i o tym, dlaczego czasem lepiej zamiast wielkiego planu mieć w zanadrzu 5 minut ciszy w łazience i życzliwość dla siebie.Bo wrzesień nie musi boleć. Możemy przeżyć ten powrót do szkoły z mniejszym stresem, większą łagodnością i z poczuciem humoru, choćby po to, żeby przypominać sobie: za 10 miesięcy znowu wakacje!Posłuchaj i daj znać, jakie są Twoje sposoby na wrześniowe przetrwanie.

Dzisiejszy odcinek miał być nagrany w duecie, ale życie napisało inny scenariusz - Klaudia choruje, więc tym razem słyszycie tylko mnie. Sama przed mikrofonem opowiadam o tym, co oznaczają te wszystkie nastoletnie „Nie zesraj się”, „Po co drążysz?”, „Wyjdź z mojego pokoju” czy twarde „OK”.Sięgam po przykłady z własnego życia i gabinetu, a także przytaczam tłumaczenia mojej piętnastoletniej córki, w końcu kto lepiej niż nastolatka wie, co naprawdę kryje się pod tymi słowami?Wytłumaczę, dlaczego „zamknij się” może znaczyć „już się wstydzę i nie potrzebuję, żebyś mnie dobijał/a”, a „i tak mnie nie zrozumiesz” to w rzeczywistości: „nie wiem, jak to powiedzieć”. Opowiem o mózgu nastolatka w przebudowie, o separacji, która jest naturalna i konieczna, i o tym, jak nie wyjść z siebie, gdy czujemy się jak na polu minowym. Bo to, co dla rodzica brzmi jak atak, dla nastolatka bywa najczęściej nieporadnym sposobem powiedzenia: „Kocham Cię - ale inaczej nie umiem”. Zapraszamy wszystkich rodziców nastolatków, to odcinek dla Was.

Adaptacja dziecka do przedszkola, szkoły i nowej klasy - jak pomóc dziecku w zmianie?Pierwsze dni w przedszkolu, start w pierwszej klasie szkoły podstawowej czy początek nauki w liceum – każde z tych wydarzeń to duża zmiana w życiu dziecka… i rodzica. W tym odcinku rozmawiamy o tym, jak wygląda proces adaptacji w różnym wieku, co dzieje się w głowie i sercu dziecka w czasie takiej zmiany, a także jak mądrze je wspierać.Podpowiadamy:• jak przygotować dziecko do przedszkola, żeby czuło się bezpiecznie,• jak ułatwić pierwsze dni w szkole i pomóc odnaleźć się w nowej klasie,• co zrobić, gdy nastolatek trafia do nowego liceum i nikogo tam nie zna,• jakie błędy rodzice popełniają z dobrego serca, a które utrudniają adaptację.Będzie o emocjach, rutynach, pożegnaniach, o tym, kiedy warto dać dziecku więcej czasu, a kiedy działać od razu. I jak w tym wszystkim nie zapomnieć o sobie, bo adaptacja to często wyzwanie dla całej rodziny.

Smoczek, butelka, pielucha, kocyk…Dla jednych to tylko przedmioty. Dla dzieci - małe kotwice bezpieczeństwa, które pomagają im regulować emocje, zasypiać i radzić sobie z rozłąką. Ale kiedy stają się czymś więcej? Kiedy zaczynają blokować rozwój, zamiast wspierać?W tym odcinku rozmawiamy o tzw. obiektach przejściowych – tych wszystkich rzeczach, które dzieci trzymają, ssą, głaszczą, wąchają i których nie chcą oddać, nawet jeśli już dawno czas.Z psychologiczną czułością (i doświadczeniem z życia), opowiadamy:- po co dziecku te wszystkie „uzależniacze”,- jak odróżnić przywiązanie od nawyku,- kiedy i jak bezpiecznie pożegnać się ze smoczkiem, butelką czy pieluchą,- co zrobić, gdy to… rodzic nie jest gotowy na odstawienie.💡 Są też ciekawostki z badań: o roli ssania w regulacji emocji, o rytuałach przejścia i o tym, dlaczego „duże dziecko z kocykiem” to nie zawsze problem - a czasem wręcz dowód mądrej samoregulacji.🎧 Jeśli właśnie stoisz na rozdrożu: „zabrać, zostawić, a może poczekać?”, ten odcinek jest dla Ciebie.

„Nuuuuudzi mi się!” – jeśli jesteś rodzicem, znasz to zdanie aż za dobrze. Ale czy wakacyjna nuda naprawdę powinna wzbudzać w nas panikę? A może wręcz przeciwnie - jest tym, czego dzieci potrzebują najbardziej, by odkryć siebie i własną kreatywność?W tym odcinku biorzemy pod lupę nudę i rozprawiamy się z mitami, które wokół niej narosły. Dowiesz się, dlaczego nie musisz zapewniać dziecku nieustannej rozrywki, kiedy nuda staje się rozwojowa, a kiedy jest sygnałem ostrzegawczym oraz jak reagować, gdy twoje dziecko ogłasza, że właśnie „umiera z nudów”.To rozmowa, która pomoże Ci odpuścić rodzicielskie wyrzuty sumienia i spojrzeć na nudę oczami dziecka - z większą empatią, luzem i psychologiczną wiedzą w tle.Włącz odcinek , rozsiądź się wygodnie i pozwól sobie (i dzieciom!) trochę się ponudzić! 

Wakacje z dziećmi nad wodą to podobno relaks… tyle że dla rodziców bywa to raczej sport ekstremalny! Jak czerpać radość z wypoczynku bez ciągłego zamartwiania się, że nasze dziecko zaraz odpłynie na dmuchanym flamingu albo postanowi sprawdzić, gdzie jest głębiej?W tym odcinku, mama i córka, dwie psycholożki z dwóch różnych pokoleń, dzielą się nie tylko własnymi doświadczeniami, ale także psychologiczną wiedzą o tym, jak radzić sobie z wakacyjnymi lękami, zadbać o bezpieczeństwo dzieci i jednocześnie samemu nie zwariować.Posłuchaj – i złap trochę oddechu w rodzicielstwie!

Jak zabrać dziecko z internetu na plażę?  Wakacyjny poradnik dla rodziców, którzy marzą o tym, żeby ich dziecko oderwało wzrok od telefonu, tabletu czy TikToka i… zobaczyło, że piasek na plaży nie jest filtrem Snapchata. W tym odcinku nie będziemy straszyć internetem - pogadamy o tym, jak realnie ograniczyć czas ekranowy dzieci i nastolatków, żeby nie skończyło się trzecią wojną światową. Dostaniesz:✔️ konkretne tipy na cyfrowy detoks w wakacje,✔️ pomysły na realne zasady korzystania z telefonu na urlopie (których da się przestrzegać!),✔️ sprytne sposoby, jak odciągnąć nastolatka od scrollowania… bez uciekania się do szantażu.Bo higiena cyfrowa to nie kara - to szansa, żeby w końcu przeżyć razem prawdziwe wakacje, a nie tylko zrobić im zdjęcie i wrzucić w relację.Posłuchaj, jak zabrać dziecko z internetu na plażę - i co zrobić, żeby chciało tam zostać dłużej niż 5 minut!

Urlop. Upragniony, wyczekiwany. To u ciebie wyjazd marzeń czy może ucieczka od rzeczywistości? Rodzice często maj tak fantazję że urlop rozwiąże problemy w związku, w relacji z dzieckiem czy w pracy. Ale 9-miesięczne dziecko nie zna pojęcia „reset” ani „chillout pod palmą”. W tym odcinku przyglądamy się naszym fantazjom o idealnych wakacjach i temu, co naprawdę można zabrać ze sobą na urlop — a co i tak pojedzie z nami, nawet jeśli schowamy to głęboko za wątrobą ;) I choć często rodzice chcieliby żyć tak, jakby dziecko nie musiało nic zmieniać w ich życiu, to czas najwyższy zaakceptować, że zmienia. Sposób spędzania wolnego czasu też. To bardzo szczera rozmowa dwóch matek, które zjadły zęby na wakacyjnej logistyce, a dziś mogą podpowiedzieć kilka tipów na to jak nie zwariować.

Czy można przedawkować wodę u dwulatka? Można!A czy można przedawkować poczucie winy, że nie wiesz wszystkiego o swoim dziecku? Jeszcze jak.W tym odcinku rozmawiamy o tym, dlaczego rodzice tak często wpisują w Google i czat AI pytania, które czasem nie mają odpowiedzi.O lękach, o samotności, o tym, że Internet bywa pocieszeniem i… źródłem niepotrzebnego strachu.Zabieramy Was w podróż po naszych własnych historiach wyszukiwań — i być może Waszych też. Z typowym dla nas humorem i dowcipem ;) 🎧 Słuchajcie i pamiętajcie: Nie ma głupich pytań, kiedy chodzi o dziecko. Ale może warto czasem je zadać komuś żywemu, nie tylko dr Google.

Ojciec kiedyś był jak Nokia 3310 – solidny, milczący, trochę nie do zdarcia, ale do internetu (czytaj: emocji) się nie nadawał.Dziś? Ojcostwo ma nowy system operacyjny. Potrzebuje aktualizacji: empatii, obecności, czułości i... umiejętności znalezienia tego jedynego smoczka o 3 nad ranem.W tym odcinku podcastu z Maćkiem – tatą, psychologiem i moim zięciem – rozkładamy ojcostwo na części pierwsze. Bez lukru. Za to z miłością, autentycznością i szczyptą chaosu. Będzie o archetypach ojcostwa, stereotypach i o tym jak dziś wygląda bycie młodym tatą we współczesnej Polsce. Czy dużo się zmieniło? Kliknij, posłuchaj, prześlij innemu tacie. Albo sobie – jeśli właśnie próbujesz być tatą na serio.

To nie mężczyźni najczęściej jadą po matkach w internecie. To nie panowie rzucają: „To po co miałaś dzieci?” To nie oni pytają: „Serio, nie ogarniasz dwulatki?”To my. Kobiety. Często matki wobec innych matek.Z filtrami na twarzy, ale bez filtra w komentarzach.W tym odcinku rozkładamy na czynniki pierwsze kobiecy hejt – ten owijany w „dobre rady” i ten zupełnie wprost.Mówimy o zazdrości, niewypowiedzianym wstydzie, braku uznania.O tym, że wiele kobiet świetnie "towarzyszy" nam przy porażkach, ale przy sukcesach… nagle cichnie.Że solidarność nie oznacza jednomyślności.I że czułość nie robi z nikogo słabej. Wręcz przeciwnie.🎧 Jeśli kiedykolwiek zastanawiałaś się, czemu od kobiet czasem boli najbardziej – posłuchaj.To odcinek nie tylko dla matek. To odcinek dla nas, kobiet.

Każda z nas ma na koncie jakiś rodzicielski fikołek. Zbyt późno zauważony odcisk w bucie, groźba bez pokrycia, czy to słynne: „a ja się tak starałam!”. W tym odcinku bez lukru opowiadamy o naszych własnych potknięciach w macierzyństwie – tych zabawnych i tych, które najchętniej wymazałybyśmy z pamięci. Ale nie będziemy się biczować. Zamiast tego przyglądamy się naszym błędom z czułością i dystansem, pokazując, że każda matka potyka się na zakrętach. I że siłą nie jest bycie perfekcyjną, tylko umiejętność powiedzenia sobie: „To była wpadka. Trzeba ten fakt uznać, wyciągnąć wnioski, zastanowić się co następnym razem zrobić inaczej i zamknąć drzwi do przeszłości, bo dręczenie się wyrzutami sumienia czy pielęgnowanie w sobie "beznadziejnej matki" nikomu nie służy.

Jedna pamięta czasy, gdy dzieci jadły chleb z cukrem i śmietaną, bawiły się „na dworze” aż do zmierzchu. Druga wychowuje dzieci w epoce aspiratorów, konsultacji z neurologopedą i presji na rozwój przez zabawę. W tym odcinku siadamy razem na jednej kanapie – matka i córka, dwa pokolenia, dwa style wychowania, jedno wspólne pytanie: co naprawdę działa w rodzicielstwie? Rozmawiamy o tym, jak to było kiedyś, ale też o tym, co nas łączy i jak budować relacje międzypokoleniowe, żeby nie zwariować, szczególnie wtedy, kiedy każda generacja „wie lepiej”. Będzie z przymrużeniem oka, ale też z dużą dozą zrozumienia i empatii.

Czy naprawdę musimy być zawsze cierpliwe, zawsze dostępne i zawsze uśmiechnięte? W tym odcinku przyglądamy się mitowi idealnej matki – tej, która nigdy nie krzyczy, piecze chleb na zakwasie i odrabia z dzieckiem lekcje w duchu Montessori. Rozmawiamy o koncepcjach "wystarczająco dobrej matki" oraz "elastycznego rodzicielstwa" i o tym, dlaczego wciąż tak trudno nam - kobietom uwolnić się od Matki Polki. Będzie szczerze, z humorem i bez presji – bo macierzyństwo naprawdę nie musi być idealne, żeby było wystarczająco dobre.