Gecondoleerd

In deze aflevering het verhaal van Revelino van der Loo. Hij is gastheer en ovenist.Als gastheer ontvangt en begeleidt hij nabestaanden op het crematorium. Als ovenist is hij verantwoordelijk voor de crematieoven. Daar neemt hij Tialda mee naar toe en vertelt meer over het crematieproces. Revelino legt uit dat er tegenwoordig een moderne oven gebruikt wordt die niet meerzo industrieel eruit ziet zoals vroeger. De oven heeft een grote spiegelwand, die open en dicht kan, zodat de kist naar binnen geschoven kan worden. Nabestaanden mogen bij dit invoerproces aanwezig zijn. Een emotioneel moment, waarbij Revelino zijn eigen emoties goed moet filteren. Hij heeft zelf een manier gevonden om met de dood om te gaan. Hij omarmt het en geniet vooral van het leven. Zijn motto: ‘Leef vandaag en morgen zie je wel weer.’ Hij beseft dat de meeste mensen het onderwerp de dood vaak niet eens binnen laten komen en dat ze het wegdrukken. Het blijft volgens Revelino altijd een stigma.

In deze aflevering het verhaal Desiree Denis. Zij is verantwoordelijk voor de asuitgifte.   Nabestaanden kunnen de as van hun dierbare bij haar ophalen. Desiree zorgt dat alle formulieren in orde zijn en dat de as is overgezet in een speciale ashouder. As weegt wel 2 tot 2,5 kilo. Je kunt de houder gebruiken om de as mee uit te strooien of hiermee over te zetten in iets anders. Daarvoor zijn veel opties. Desiree neemt Tialda mee naar de assenkamer. Een lichte, grote ruimte met glazen vitrines vol met sieraden en urnen. Er is voor ieder wat wils. Zo is er bijvoorbeeld een natuurlijke, oplosbare urn waar de as in kan. Die begraaf je in de grond en daar kun je een plant op neerzetten. Deze urn vindt Desiree persoonlijk heel mooi. Zelf is ze niet bang voor de dood en wil ze het liefst sterven in haar slaap. Haar as wil ze laten uitstrooien over zee. Dat vindt ze een mooie gedachte. 

Cees werkt al 33 jaar bij de uitvaartorganisatie en is verantwoordelijk voor de verzorging van de lichamen en het vervoer met de rouwauto’s. Hij ziet de dood niet als een taboe, het hoort bij het leven. Je moet er ook niet bang voor zijn. In de bedrijfskantine hangt vaak ook een gezellige sfeer. De collega’s praten net als iedereen over normale dingen. Cees ziet gelukkig wel dat het taboe rondom de dood steeds minder wordt. 30 jaar geleden werd er vaak thuis opgebaard, in een achterkamertje met gordijnen om de kist. De kist werd weggemoffeld. Vandaag de dag is dat anders. Nabestaanden helpen nu vaak mee met de verzorging van het lichaam. Er wordt ook meer over de dood gepraat. Die gesprekken voeren ze ook met Cees, maar hij houdt wel bewust een afstand. Hij kan natuurlijk niet met nabestaanden mee huilen. 

Binnenkort te beluisteren: Gecondoleerd de podcast-serie. Presentatie: Tialda Bottema Montage: Jeroen Langerak Audio: Jon Hille

In de podcastserie ‘Gecondoleerd’ bezoekt Tialda Bottema, een Haagse uitvaartorganisatie. Hier praat ze met medewerkers over hun kijk op de dood. Met een kop koffie in de bedrijfskantine, het kloppende hart van het bedrijf, hoort zij hun verhaal.

De dood. Een onderwerp waar de meesten het eigenlijk niet over willen hebben. Dat is niet erg, want we hebben allemaal onze eigen verhouding met de dood. Maar hoe zit dat bij de mensen die er elke dag mee bezig zijn? In de podcastserie ‘Gecondoleerd’ bezoekt Tialda Bottema, een Haagse uitvaartorganisatie. Hier praat ze met medewerkers over hun kijk op de dood. Met een kop koffie in de bedrijfskantine, het kloppende hart van het bedrijf, hoort zij hun verhaal.