Nepenthe

عشق مثل شب می‌مونه

بعد از طوفان من می خواهم شجاع باشم و شما را گرم نگه دارم و محو نشوم همانطور که از ساحل شناور هستیم به نور به ناشناخته مثل هزاران فانوس درخشان از لطف در سکوتی باشکوه نزول در فضا به یک دوست، یک خواهر نیازمند که تنها نیست و او را احاطه کرده اند و دست دراز شده او را در بر خواهند گرفت در عشق ما به نور باورش سخته این همیشه مال ما بوده و برای دریافت می خواهم مثل خورشید بی شرم باشم حرکت به درون شما ورود به نور در یک فیض شگفت انگیز می ریزد از این نور نترس ما همه این نور، الهی هستیم پس بیایید به عنوان یک حرکت کنیم لطف شگفت انگیزی در حال سرازیر شدن است از این نور نترس ما همه این نور، الهی هستیم وارد یکی می شویم بعد از طوفان میخوام رها کنم از چیزهایی که پایین دارم بدون هیچ نگرانی میخوام بیام خونه به نور به ناشناخته می خواهم مثل خورشید بی شرم باشم حرکت به درون شما ورود به نور

شبایی که گریه می کنی صبحش مژه هات توی قشنگ ترین حالت ممکن خودشونن

وقتی که چشم هام درد گرفته

آیا تو تعریف دیوانگی هستی؟ یا که منم؟

ببین چطور پیدام کردی :) هیچکس جز تو متوجه این قضیه نیس(اینو نمیبینه)،جز تو چون یه بار تو بهم گفتی اگه درونم چیزی رو از دست دادم یا گم کردم میتونم بیام و درون تو پیداش کنم یه بخشی از من اونجا نیست چون هیچی قابل مقایسه نیس با زندگی که وقتی جوون بودم داشتم اون دختر(کسی که قبلا بودن) درونم زندست(مونده) اگه من اینجا پشت خودم نباشم اون خواهد بود ببین چطور پیدام کردی یه قلب شکسته برای هردوی ما کافیه برای منو تو فقط دارم بهترین خاطرات دوران جوونیم رو یادآوری میکنم کاش برای همیشه اون میموندم هنوزم

شاید اونموقع به اندازه الان نمی دونستم چه میگم، الان ولی میتونم، تو، داریم تا تو! یعنی نمیشه نوشتش، میشه گفت! اگه ت نبود، گفتن نبود، گوی و گویش میشد گرداندنش. برای همین، نمیشه نوشت، باید گفت. ولی نه اینکه نباید نوشت، خیلی باید مراقب بود چی مینویسیم. چون برای خودمون نوشتیم، معنا و کلمه رو نه، نیت و عشق رو به قول نیوتن، هرچقدر به هرچی وارد کنید، به خودتون وارد شده در واقع. پس کلن هرچی هست، اگر تویی بود دیگه برای منه اکر دیگه نیست پس، برا ت، اگر هست، که هست، ما در نهایت، می رسیم به خودمون، که نهایتا ما میگیم، نهایتا سیب نیوتن برا من، چون هر گوهی خوردیم، خودمون خوردیم، چه قانون جاذبه رو کفش کردیم، چه کشف کردیم... چه خوردیم از بهشت اومدیم بیرون، چه کفش پامون شد تو بهشت، بهشت هم یادمون رفت کفش نکنیم، کشف کنیم. بهشت رفتنی نیست، موندنیه، خوندنیه، بهشت، فعل امر هشتن هست، یعنی رها کردن، یعنی ره آ کردن، به راه خویشتن برگشتن، نه راه رفتن!

قسمت جدیدم رو بشنوید و کلی چیزهای عالی توی کانالم پیدا کنید!

همچنان ، با زبان شعر و غزل شور قصه را در آوردم

فنجان قهوه و سیگار روی بالکن یک فلسفه گمشده در حال فروپاشی اخم تابستانی بهترین ها را از من گرفته است به من اعتراف نمی کنی؟ تو به من نیاز نداری برای عملکرد دیگر کلیدها را بردارید و در را قفل کنید تو به من نیاز نداری برای عملکرد دیگر کلیدها را بردارید و در را قفل کنید دارم از ذهنم دور میشم یک لیوان شراب ساعت پنج تا نه صبح واضح ترین هشدار قرصاتو بپاش همانطور که روز به سختی طلوع می کند من آنجا دراز می کشم و خمیازه می کشم حالا به من نگاه کن من واقعاً هرگز باعث افتخار شما نشدم من روی ابرهای سیاه و خاکستری شناور بوده ام پس فقط منو همینجوری اینجا بذار بدون یک عاشق بوسه خداحافظی دارم از ذهنم خارج میشم تو به من نیاز نداری برای عملکرد دیگر کلیدها را بردارید و در را قفل کنید تو به من نیاز نداری برای عملکرد دیگر کلیدها را بردارید و در را قفل کنید دارم از ذهنم دور میشم

همیشه انجامش میدی؟؟

گمان کردم شعری است درمورد همه چیز

تنها راه زنده موندن

ما هر کاری کردیم بد بود.

⁦←⁠_⁠←⁩⁦→⁠_⁠→⁩⁦(⁠ꏿ⁠﹏⁠ꏿ⁠;⁠)⁩