Η ελπίδα, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο και ζωοδότρα πηγή της ύπαρξης. Αντιπροσωπεύει την πίστη στις παραγωγικές δυνάμεις της ζωής και την ικανότητά ενός ανθρώπου να μπορεί να προσδοκά το καλό ακόμη κάτω από αντίξοες συνθήκες. Στο παρόν επεισόδιο παραθέτω ορισμένες σκέψεις σχετικά με την ελπίδα μέσα από τον περίφημο μύθο του Ησιόδου, το Κουτί της Πανδώρας. Ο μύθος μας διδάσκει, κατά την άποψη μου, ότι δε μπορούμε να γευτούμε μόνον τα καλά της ζωής, χωρίς τα δεινά της. Και αυτή είναι η ζωή: πηγή ευτυχίας και συνάμα δυστυχίας. Ο μύθος μας φανερώσει ότι η ελπίς είναι εκείνη η κατάσταση της ύπαρξης που μας βοηθά να αντέξουμε όλες τις δυσκολίες της ζωής χωρίς να καταρρεύσουμε. Όχι να τις εξαφανίσουμε, αλλά να τις υπομένουμε. Η ελπίδα, ή για να το θέσω ακριβέστερα, η ικανότητα για ελπίδα δεν είναι ένα εγγενές συναίσθημα, αλλά μία δραστηριότητα του ψυχισμού ενός ανθρώπου πάνω στην οποία χρειάζεται να εργαστεί κανείς και να καλλιεργήσει. Για αυτό η ελπίδα, μαζί με την αγάπη, αποτελούν δύο υψηλές μορφές τέχνης.  Όταν οι καιροί γίνονται χαλαιποί, είναι βοηθητικό να προσπαθεί κανείς να ανασύρει μέσα από την ψυχή του, μέσα από το δικό του «Κουτί της Πανδώρας», την ελπίδα η οποία θα τον βοηθήσει να κοιτάξει τη ζωή και τις δυσκολίες της με θάρρος και αγάπη.