Βασιζόμενο στο λογοτεχνικό αριστούργημα του Τολστόι «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς», ο σκοπός του παρόντος επεισοδίου είναι να σκιαγραφήσει κάποιους από τους κίνδυνους μιας πλαστής, ψεύτικης ζωής, μιας ζωής μου στερείται νοήματος, ελευθερίας και αυθεντικότητας. Το διήγημα περιγράφει μια εκ των πλέον οδυνηρών καταστάσεων της υπαρξης, το να ζει κανεις πλαστα. Πράγματι, το να ζει κανείς πλαστά, συνιστά ένα από τα υψηλότερα ατοπήματα της ύπαρξης και συνάμα ύβρη προς την ίδια την ζωή. Ο άνθρωπος που ζει πλαστα κατασπαταλά την ζωή του και μαστίζεται από πλήξη, μνησικακία και κατάθλιψη. Ο άνθρωπος που ζει κόντρα στην συναισθηματική του πραγματικότητα εξαπατά τον εαυτό του, διαφθείρεται ψυχικά και συνεπώς είναι καταδικασμένος να υποφέρει. Το να ζει κανεις αυθόρμητα, ελεύθερα και αυθεντικά, είναι πραγματική τεχνη. Μια τέχνη που απαιτεί γνώση, μόχθο και προσπάθεια. Μόνο όταν κανείς ζει αυθεντικά και ελεύθερα μπορεί να έχει μερίδιο στις χαρές τις ζωής. Και ποτέ δεν είναι αργά για να γνωρίζει κανεις τον εαυτό του και να ξεκινήσει να ζει με τρόπο αυθεντικό και ελεύθερο. Η εναλλακτική είναι να καταλήγει κανεις σαν τον τραγικό ήρωα του Τολστόι, ο οποίος στο νεκροκρέβατό του συνειδητοποίησε ότι η ζωή του ήταν ένα ψέμα και ότι δεν έζησε με τον τρόπο που ήθελε.