در نظام‌های اقتدارگرا، پیش بینی نتیجه چرخه سرکوب و شورش، مثل پیشگویی نتیجه هر نقطه عطف دیگری، دشوار است. واضح است که در ایران نوعی "پایداریِ" استبدادی یا نظمی تحمیلی وجود دارد که خیزش های مردمی آن را قابل مشاهده کرده و به چالش کشیده اند. این چرخه یکی از خصوصیات معمول نظام های سیاسی خودکامه است. هرچند، میدانیم که در بیشتر 43 سال عمر جمهوری اسلامی شورشها و اعتراضات زیادی وجود نداشته اند. سوال اینجاست که پس در چنین سیستمی مردم چگونه به زندگی روزمره خود می پردازند؟ در کتاب "ایجاد دموکراسی محلی در ایران"، کیان تاجبخش، استاد دانشگاه کلمبیا در نیویورک، توضیح می دهد که نظم استبدادی در ایران چگونه عمل می کند.