اپیزود 45: دومین گروه مشاوران هاروارد در ایران – قسمت اول
120Description
اپیزود چهل‌وپنجم پادکست دغدغه ایران
دومین گروه مشاوران هاروارد در ایران – قسمت اول
تاس اچ مک‌لئود عضو گروه دوم مشاوران هاروارد بود که برای کمک به برنامه‌ریزی توسعه وارد ایران شدند. او کتاب «برنامه‌ریزی در ایران» را بر اساس تجارب این گروه نوشت و در سال 1964 منتشر شد. کتاب را علی‌اعظم محمدبیگی ترجمه کرده و در سال 1380 توسط نشر نی منتشر شده است. اپیزود 45 قسمت اول شرح این کتاب است که بخشی از چرایی ناکامی برنامه‌ریزی توسعه در ایران را بررسی می‌کند.
حامی‌باش ‖ صفحه اینستاگرام پادکست
موسیقی آغازین
قطعه «سلام» اثر استاد حسن کسائی
موسیقی متن
Scott Buckley – Felicity
Yasumu - Repressed Emotions
Mohammad Darabifar - Where Is The Life
Christoffer Moe Ditlevsen - Buried in the Dirt
Infraction Music – Digital
Songs To Your Eyes - It Takes A Village
Manuel Zito – Horizons
Shahram Nazeri - Irane Javan
Email: dirancast@gmail.com
گوینده : محمد فاضلی
امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: حامد ملیانی و کریم شاهین
تاریخ انتشار
بهمن هزار و چهارصد
United States
الانم هر روز به فکر اینیم که به خاطر یه کامنت اخراج بشیم چی میشه کی درست کار میکنه در این وضعیت
ملت غرب زده اند و حتی مسئولین در جایگاههای بالا هم به تحصیلات در غرب مینازند و تو تاریخ ما کسایی و با فرهنگ و خردمند میدونیم که در غرب تحصیل کردن و تحصیل در غرب نماد دانایی و خرد و بصیرت هست و کسی که در غرب تحصیل کرده رو از کسی که در ایران تحصیل کرده بیشتر تکریم میکنیم و قبولش داریم و حاضریم چشم بسته تمام حرفهاشو قبول کنیم. متاسفانه این هنوز هم در ما هست و مختص زمان کتاب نیست
سلام ایکاش باحضور یک کارشناس، مثلا روانشناس اجتماعی یا رفتارشناس یا همچی چیزی، این گره ها که رویش به درستی انگشت گذاشتید و تاکید کردید (مثل مخالفت بوروکراتهای دوره پهلوی غربگرا با برنامه ای که به انگلیسی نوشته شده) واکاوی و بررسی بشه
واقعا کارتان عالی است
دکتر فاضلی عزیز، وقتی فعالیت شما رو میبینم توی این اوضاع خیلی امیدوار میشم به آینده. تشکر از همه زحمات
لطفا اینقدر نگید دغدغه ایران ، خیلی دیگه کلیشه شد
سخنی که از دل براید لاجرم بردل نشیند وسخنی که از زبان براید لاجرم از گوش تجاوز نمیکند
امیدوارم افرادی مثل شما بیشتر شوند شاید در آینده بتوانیم ایران را بسازیم
جناب آقای فاضلی ، چقدر خوشحالم که با کانال شما آشنا شدم ، یک هفته ای هست که گوش میکنم و تفکر. یه پیشنهاد دارم ، به نظرم موضوع ها را در قالب فرمت تصویری و بر روی یوتوب (YouTube) منتشر کنید و صوتی اون هم بر روی اَپهای پادگیر . طبق آمارها و شواهد ایرانیها هر روز بیشتر از یوتوب استفاده میکنند ، یک مزیت خوب یوتوب اینه که درآمدزایی داره و می‌تونه کمک خیلی خوبی برای پیشرفت بیشتر این برنامه باشه. ممنون از شما ، باعث افتخارید. 🌹🌹🌹🌹
تشکر ..به امید اینده ای بهتر..با دلسوزانی چون شما.
والا ترس برمون داشته و خب ترس هم داره واقعاً. خب فكرشو بكنيد: ١- الان چندتا از مسئولين رو كه نگراني بابت دستگير شدن در خارج از ايران نداشته باشند و به قول اين اپيزود بقچه بغل و اماده فرار هم نباشند رو ميتونيد بشماريد؟؟ هر روز خبرش درمياد فلان مسئول يا خودش كاناداست يا خانواده ش رو فرستاده فلان كشور يا حتي خبر گرين كارت امريكا داشتنشون رسانه اي ميشه. اوناييشون هم كه ترس از دستگير شدن در كشورهاي غربي دارند اينده خودشون رو در جاهايي از قبيل روسيه و چين ديده اند و واسش برنامه ريزي كرده اند. طبيعيه كه اين قشر نگران اينده خودشون در سرزميني كه دارند واسش تصميم سازي ميكنند نباشند. ٢- بعد از مسئولين فراري و كم سواد، تكليف قشر نخبه و تحصيلكرده مون هم كه كاملاً مشخصه و شاهديم كه درصد بالاييشون اگه تا حالا فرار نكرده باشند در فكر فراهم اوردن مقدماتش هستند. ٣- رژيم پهلوي كه حداقل به برنامه ريزي فكر ميكرد و سعي در استفاده از نخبگان خارجي و داخلي براي پياده سازي برنامه توسعه كشور داشت( حالا كاري به اينكه كاملاً مسير درستي رو طي نكرد نداريم ولي حداقل به برنامه ريزي اصولي اعتقاد داشت و سعيش اين بود كه بر اساس اخرين يافته هاي علمي روز و كمك گرفتن از متخصصان خارجي و داخلي، اين هدف رو محقق كنه) مقايسه اش كنيد با حاكميت فعلي كه طي چهل سال گذشته اولويت اصليش هيچگاه توسعه اقتصادي و اجتماعي كشور نبوده و هيچكدام از هدفگذاري هاي توسعه اي ناقصش هم محقق نشده. ٤- با عملكرد دولتهاي اخير هم كه هيچ چشم انداز روشني در جهت بهبود اوضاع يا اصلاح ديدگاه و رويكرد كاملاً اشتباه حاكميت شاهد نيستيم و نگاهي به برنامه هاي اجرايي و قوانين تصويب شده طي سالهاي اخير هم كوچكترين اصلاحي رو در روند سقوط كشور نويد نميده. ٥- منابعمون هم يا رو به اتمام و تخريبه يا با روندي كه دنيا در پيش گرفته در اينده نسبتاً نزديك بعضي مزيتهامون از قبيل موقعيت سوق الجيشي يا دسترسي به منابع نفتي ديگه ارزش سابق رو نخواهند داشت. خب اگه بخواهيم واقع بينانه نگاه كنيم، با اين تفاضيل واقعاً چه اينده سرزميني رو ميشه واسه كشوري بنام ايران متصور شد؟ اصلا اميدي هست؟؟
باسلام. بسیار عالی تشکر ویژه از زحمات شما دکتر عزیز و گرامی سلامت و پاینده باشید.
به راهت ادامه بده عالی هستی
نا امیدی بزرگترین سلاح شیطان است. امیدوارم همیشه پر امید باشید.
تشکر.راهت پر رهرو
دمتون گرم
بسیار عالی استاد گرامی