روز دوم ژوئن ۲۰۱۹، یعنی ۱۵ خرداد ماه ۹۸، کارمندان دفتر مرکزی وب‌سایت فیس‌بوک در کالیفرنیا با صحنه عجیبی روبرو شدند. اونها از پنجره رو به خیابون دفترشون می‌دیدند که چند اتوبوس از انتهای خیابون وارد محوطه روبروی ساختمان مرکزی شدند و یه سری زن و مرد، کاملا برهنه و عریان، دارن از اونها پیاده می‌شن و در کنار خیابون می‌ایستن. طیق معمول تو اینجور وقت‌ها، اول مرد‌های جوان‌تر هستند که حسابی نظرشون جلب می‌شه. همه اونها کامپیوترهاشون رو ول کرده بودن و پشت پنجره‌ها جمع شده بودن و با شوخی و خنده و سر و صدا داشتن افراد برهنه‌ای که کنار خیابون جمع شده بودن رو به همدیگه نشون می‌دادن. تیکه‌پرونی و متلک‌های اونها باعث ‌شد تا کارمندان خانوم هم یکی یکی از جاشون بلند بشن. رفتار خانوم‌ها اما کمی محجوب‌تر بود. اونها هم می‌اومدن و از عقب‌تر، یه نگاهی می‌نداختن و با شرم و خجالت یه نگاهی می‌نداختن و مطمئن که می‌شدند که واقعا این جماعت همه‌شون لخت هستند، دوباره برمی‌گشتن سر کارشون و سعی می‌کردن بدون واکنش به سر و صدای پشت پنجره‌ها، نشون بدن که مسئله بی‌اهمیتی هست. یه جورایی مثلا اصلا براشون مهم نیست. اما اینجوری نبود. موضوع کم‌کم جدی‌تر شد.

اونها یکی یکی به صف شدند و یک عکاس و چند نفر دستیارش، شروع کردن به مرتب و منظم کردنشون. عکاسه و دستیاراش سعی می‌کردن از روی یک لیست که دستشون بود، اونها رو براساس قد و رنگ پوست و اندامشون، توی صف‌های جداگانه قرار بدن. بهشون می‌گفتن کجا بشینن روی زمین. رو به کدوم طرف بشینن. پاهاشون رو کدوم‌طرفی دراز کنن. کجا تکیه بدن. بعد یکی اومد و شروع کرد به پخش کردن یه سری مقوای بزرگ دایره‌ای شکل که اولش معلوم نبود چیه. زنان و مردان، مقواها رو گرفته بودن جلوی خودشون. کمی که دقیق‌تر شدن، معلوم شد که روی مقواها، تصویری از نوک سینه مردان چاپ شده. تصاویری کلوزآپ و بسیار با کیفیت از نوک سینه مردان با نژاد‌های مختلف، سیاه پوست، سفید پوست. در ابعادی به اندازه یک سپر. اونها هم آروم آروم، یکی یکی تو همون جایی که نشسته بودند، روی زمین دراز کشیدند و این عکس های بزرگ رو گرفتن بالای سرشون. در حالی که تصاویری کوچکی از همون عکس‌ها ، از همون‌هایی که دستشون بود رو هم به صورت برچسب‌های استیکر، روی نوک سینه‌های خودشون و جلوی اندام‌های جنسی‌شون چسبانده بودند. مرد و زن، از این برچسب‌ها داشتن.

بعدش اون عکاسه و دستیاراش، شروع کردن از جهات مختلف، از این جماعت عکس و فیلم گرفتن. گزارشگر‌های تلویزیونی و روز‌نامه‌ها هم انگار موشون رو آتیش زده بودن، دورتادور این گروه، ماشین‌هاشون رو پارک کرده بودن و داشتن به صورت زنده، این اتفاق رو پوشش می‌دادن. یکی از کارمندان فیسبوک که داشت روی اینترنت، موضوع رو گوگل می کرد، یه دفعه داد زد: اوه اوه . بیا، شناختمش. اون عکاسه رو شناختم کیه. اون Spencer Tunick ه!

در این پادکست درباره Spencer Tunick و کمپین #wethenipple بیشتر بشنوید.

منابع مورد استفاده برای این پادکست:

• DPreview


• Artnews


• Guardian


• CNN

The post بیست و پنج: برهنه‌نگاری، مرز باریک هنر و تجارت appeared first on دیج ایمیج.