روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر ۲۵۰

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار ۲۴۹

ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر ۲۴۸

صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار ۲۴۷

عید است و آخر گل و یاران در انتظار ۲۴۶

الا ای طوطی گويای اسرار ۲۴۵

معاشران گره از زلف یار باز کنید ۲۴۴

بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید ۲۴۳

بیا که رایت منصور پادشاه رسید ۲۴۲

معاشران ز حریف شبانه یاد آرید ۲۴۱

ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید ۲۴۰

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید ۲۳۹

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید ۲۳۸

نفس برآمد و کام از تو برنمی‌آید ۲۳۷

اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید ۲۳۶

زهی خجسته زمانی که یار بازآید ۲۳۵

چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید ۲۳۴

دست از طلب ندارم تا کام من برآید ۲۳۳

بر سر آنم که گر ز دست برآید ۲۳۲

گفتم غم تو دارم ۲۳۱