قسمت دوم پادکست گوشه، هنر با گوشه، درباره مجسمه داوود است و خالق‌اش؛ میکل‌آنجلو بوناروتی (میکل‌آنژ). چرا او را انتخاب کردیم در روزگاری که پیش‌بندهای آشپزی چینی با تصویری از مجسمه داوود در تعدادی انبوه به بهای اندکی فروخته می‌شود؟

در زمانه‌ای که انبوه‌سازان و همه‌چیزدانان اینترنتی با تیترها و عکس‌های «کلیک‌خوار» از «اسرار پشت‌پرده» و «رازهای مگو» و «نکته‌های شگفت‌انگیز که تا حالا نمی‌دانستی»، دانایی و روشنگری می‌فروشند، اصل موضوع و روایتِ تا حدِ ممکنْ نزدیک به حقیقت درباره هنر و هنرمندی چون میکل‌آنجلو در غبار انبوه این تولیداتْ گم و دست‌نیافتنی می‌شود؛ مثل استقلال فکری هنرمند، تفاوت نگاهش با بقیه هنرمندان رنسانس، برداشت‌های دینی‌ و ایمان درونی‌اش هم به هنر هم به خدا. 

«مجسمه داوود» که ساختش چندسال از زندگی او را دور از بقیه، در تنهایی به خود اختصاص داد، تنها یک اثر هنری شگفت‌انگیز با جزییات خیره‌کننده یا یک انسان بیرون‌آمده از سنگ مرمر نیست؛ داوودِ میکل‌آنژ، نمادی از استقلال فکری هنرمند است، حتی در زمان و زمانه اجرای کارهای سفارشی‌ که هم‌عصرانش؛ داوینچی و رافائل بی‌دردسر می‌پذیرفتند.

میکل‌آنژ بدون حمایت حامی (اسپانسر) قدرتمندی مثل نهاد مذهب و کلیسا نمی‌توانست این غول زیبای پنج تُنی‌ را خلق کند. نمی‌توانست بدون پشتیبانی قدرتمندترین مردان مذهبی آن روزگار، روایتی شخصی بسازد از فردی به نام داوود به دور از اسطوره‌بودنش، جنگجو بودنش، تاریخی و سیاسی یا مذهبی‌ بودنش یا پیامبر بودنش

داوودِ او تمام صفت‌های یک انسان معمولی را داشت و همین، کلیسا را تکان داد. میکل‌آنژ موفق شد روایتی بسیار شخصی از کسی بسازد که تقریبا مقابل همه روایت‌های ادیان توحیدی، از یهودیت تا اسلام می‌ایستاد؛ روایت‌های فراگیر و معروفی که میلیون‌ها انسان حتی اگر پیرو این ادیان نبودند، با آنها آشنا بودند.

پادکست گوشه، «هنر با گوشه» در حقیقت پادکستی تصویری است که جزییات آثار هنری را در آن نمایش می‌دهیم، به همین دلیل نسخه صوتی این پادکست با کمی فاصله پس از انتشار در یوتیوب، در کست‌باکس، اپل پادکست، اسپاتیفای و جاهای دیگر در دسترس است.

مشتاق دیدار و خواندن نقد و نظر شما هستیم.

فهرست کامل منابع، کتاب‌ها، فیلم‌ها و آهنگ‌های استفاده شده در این قسمت از پادکست گوشه، اینجا در سایت گوشه:

https://www.gooshe.net/?p=89121